Γειά σας! Καλώς σας βρήκα!
Αποφάσισα να κάνω έναν λογαριασμό στο φόρουμ σας μετά απο αρκετές μέρες ψαξίματος και διαβάσματος στο διαδίκτυο.
Μπράβο για το φόρουμ , είναι πολύ ενημερωτικό και οργανωμένο!
Διαβάζοντας ανακάλυψα την άγνοια μου για πολλά πράγματα που δεν ειχαν περάσει απο το μυαλό μου αλλά και δεν είχα την ευκαιρία να μάθω απο αλλού (puppy mills etc)
Ο λόγος που σας γράφω είναι για να ζητήσω τη γνώμη σας για μια σκέψη μου.
Σαν οικογένεια δεν είχαμε ποτέ σκύλο (παρότι τα αγαπάμε) διότι ο τρόπος ζωής μας δεν βόλευε και επίσης δεν θέλαμε να πάρουμε μια τέτοια ευθύνη.
Είχαμε φιλοξενήσει όμως κατα καιρούς σκυλιά φίλων που ήταν σε διακοπές κτλ.
Το θέμα είναι οτι τώρα που έφυγα (μοναχοπαίδι) απο το σπίτι λόγω σπουδών στην Αμερική συνταξιοδοτήθηκαν και οι 2 γονείς μου,
οπότε έχουν περίσσευμα χρόνου και στοργής.
Είναι και οι 2 σε πολύ καλή κατάσταση και αρκετά δραστήριοι.
Στην Αθήνα μένουν σε ενα 100τμ διαμέρισμα δίπλα σε βουνό και επίσης περνάνε αρκετούς μήνες σε παραθαλάσσιο εξοχικό.
Η σκέψη μου είναι πως με έναν σκύλο θα πέρναγαν και οι 3 υπέροχα!
Η πρώτη τους απάντηση στην ιδέα βέβαια ήταν αρνητική. Που το βρίσκω λογικό σε μια αιφνιδιαστική ευθύνη/δέσμευση.
Δεν θελω να τους ωθήσω να πάρουν εναν σκύλο αλλά θα ήθελα απλά να τους δώσω την ευκαιρία να επεξεργαστούν καλύτερα την σκέψη.
Τί νομίζεται για αυτό? Λάθος τρόπος σκέψης? Είμαι ιδιαίτερα ανοιχτός σε αρνητική κριτική.
Ποιος θα ηταν ο καλύτερος τρόπος να ταΐσω την σκέψη τους και να μάθουν περισσότερα έτσι ώστε να αποφασίσουν υπεύθυνα? Σκεφτόμουν να τους πάρω κάνα βιβλίο/DVD για σκύλους και τη συμβίωση μαζύ τους αλλά δεν έχω ιδέα...
Αποφάσισα να κάνω έναν λογαριασμό στο φόρουμ σας μετά απο αρκετές μέρες ψαξίματος και διαβάσματος στο διαδίκτυο.
Μπράβο για το φόρουμ , είναι πολύ ενημερωτικό και οργανωμένο!
Διαβάζοντας ανακάλυψα την άγνοια μου για πολλά πράγματα που δεν ειχαν περάσει απο το μυαλό μου αλλά και δεν είχα την ευκαιρία να μάθω απο αλλού (puppy mills etc)
Ο λόγος που σας γράφω είναι για να ζητήσω τη γνώμη σας για μια σκέψη μου.
Σαν οικογένεια δεν είχαμε ποτέ σκύλο (παρότι τα αγαπάμε) διότι ο τρόπος ζωής μας δεν βόλευε και επίσης δεν θέλαμε να πάρουμε μια τέτοια ευθύνη.
Είχαμε φιλοξενήσει όμως κατα καιρούς σκυλιά φίλων που ήταν σε διακοπές κτλ.
Το θέμα είναι οτι τώρα που έφυγα (μοναχοπαίδι) απο το σπίτι λόγω σπουδών στην Αμερική συνταξιοδοτήθηκαν και οι 2 γονείς μου,
οπότε έχουν περίσσευμα χρόνου και στοργής.
Είναι και οι 2 σε πολύ καλή κατάσταση και αρκετά δραστήριοι.
Στην Αθήνα μένουν σε ενα 100τμ διαμέρισμα δίπλα σε βουνό και επίσης περνάνε αρκετούς μήνες σε παραθαλάσσιο εξοχικό.
Η σκέψη μου είναι πως με έναν σκύλο θα πέρναγαν και οι 3 υπέροχα!
Η πρώτη τους απάντηση στην ιδέα βέβαια ήταν αρνητική. Που το βρίσκω λογικό σε μια αιφνιδιαστική ευθύνη/δέσμευση.
Δεν θελω να τους ωθήσω να πάρουν εναν σκύλο αλλά θα ήθελα απλά να τους δώσω την ευκαιρία να επεξεργαστούν καλύτερα την σκέψη.
Τί νομίζεται για αυτό? Λάθος τρόπος σκέψης? Είμαι ιδιαίτερα ανοιχτός σε αρνητική κριτική.
Ποιος θα ηταν ο καλύτερος τρόπος να ταΐσω την σκέψη τους και να μάθουν περισσότερα έτσι ώστε να αποφασίσουν υπεύθυνα? Σκεφτόμουν να τους πάρω κάνα βιβλίο/DVD για σκύλους και τη συμβίωση μαζύ τους αλλά δεν έχω ιδέα...
