Εδώ κ μια εβδομάδα είμαι μαζί με τη Dotie(dogo argentino 4 κ κάτι μηνών) κ έχω παρατηρήσει πως το βράδυ δε θέλει με τίποτα να πάει τη βόλτα της.
Την ημέρα είναι επίσης διστακτική αλλά καμία σχέση με το βράδυ όπου με το παραμικρό θόρυβο τσιτώνει και πολλές φορές κοιτάει πίσω της στο άπειρο ενώ το πιο συνήθες είναι να "μουλαρώνει" κ να μην κάνει βήμα.
Μέχρι τώρα την έπειθα να προχωρήσει είτε με treats είτε με γλυκόλογα είτε με υπομονή.
Απόψε όμως τα έδωσε όλα
καθώς στη βόλτα μας στο βουνό είχε αυτή τη συμπεριφορά οξυμένη 100%. Από τη στιγμή που έκανε την ανάγκη της(αν κ τη διέκοψαν φασαρίες από το δρόμο) δεν έκανε βήμα κ ήθελε να γυρίσει πίσω. Μετά από κάποια λεπτά χαλάρωσε κάπως μέχρι που είδε να κατεβαίνει κάποιος στο δρόμο που βγάζει στο βουνό, κοκκάλωσε κ δεν κουνιόταν με τίποτα. Όσο η φιγούρα πλησίαζε άρχιζε να γρυλίζει κ να με αγνοεί καθώς όποια εντολή κ αν της έδινα δεν την ακολουθούσε π.χ. κάτσε.
Το αποκορύφωμα ήταν όταν είδε στην αυλή ενός σπιτιού, που έφτανε κοντα στο δρόμο, 2 πλαστικά μπαλόνια-κλοουν σαν αυτά που βλέπουμε στα πανηγύρια(?). Αμέσως έβαλε όπισθεν κ δεν προχώραγε με τίποτα ενώ πολλές φορές έκανε άλματα για να απεμπλακεί από το λουρί, προσπάθησα 5 λεπτά να την ενθαρρύνω να προχωρήσουμε αλλά τίποτα με αποτέλεσμα να γυρίσουμε πίσω στο σπίτι.
Ευτυχώς είχε προλάβει να κάνει όλες τις ανάγκες της.
Είναι συχνό φαινόμενο αυτή η συμπεριφορά?
Κατά τη γνώμη μου χωρίζεται σε 3 υπο περιπτώσεις:
- η 1η έχει σχέση με το λουρί κ ότι δεν το έχει συνηθίσει μιας κ τόσο καιρό ήταν σε μεγάλο σπίτι με τεράστιο κήπο, παρέα με τη μαμά της κ την αδερφή της. Ακόμα κ στις βόλτες της είχε την παρέα μαζί κ την έκανε χωρίς λουρί.
- η 2η έχει σχέση με την συμπεριφορά της τη νύχτα κ την αυξημένη φοβία που της προκαλεί.
- η 3η έχει σχέση με την έλλειψη αυτοπεποίθησης λόγω ηλικίας.
Εσείς τί πιστεύετε?
Την ημέρα είναι επίσης διστακτική αλλά καμία σχέση με το βράδυ όπου με το παραμικρό θόρυβο τσιτώνει και πολλές φορές κοιτάει πίσω της στο άπειρο ενώ το πιο συνήθες είναι να "μουλαρώνει" κ να μην κάνει βήμα.
Μέχρι τώρα την έπειθα να προχωρήσει είτε με treats είτε με γλυκόλογα είτε με υπομονή.
Απόψε όμως τα έδωσε όλα
καθώς στη βόλτα μας στο βουνό είχε αυτή τη συμπεριφορά οξυμένη 100%. Από τη στιγμή που έκανε την ανάγκη της(αν κ τη διέκοψαν φασαρίες από το δρόμο) δεν έκανε βήμα κ ήθελε να γυρίσει πίσω. Μετά από κάποια λεπτά χαλάρωσε κάπως μέχρι που είδε να κατεβαίνει κάποιος στο δρόμο που βγάζει στο βουνό, κοκκάλωσε κ δεν κουνιόταν με τίποτα. Όσο η φιγούρα πλησίαζε άρχιζε να γρυλίζει κ να με αγνοεί καθώς όποια εντολή κ αν της έδινα δεν την ακολουθούσε π.χ. κάτσε.Το αποκορύφωμα ήταν όταν είδε στην αυλή ενός σπιτιού, που έφτανε κοντα στο δρόμο, 2 πλαστικά μπαλόνια-κλοουν σαν αυτά που βλέπουμε στα πανηγύρια(?). Αμέσως έβαλε όπισθεν κ δεν προχώραγε με τίποτα ενώ πολλές φορές έκανε άλματα για να απεμπλακεί από το λουρί, προσπάθησα 5 λεπτά να την ενθαρρύνω να προχωρήσουμε αλλά τίποτα με αποτέλεσμα να γυρίσουμε πίσω στο σπίτι.
Ευτυχώς είχε προλάβει να κάνει όλες τις ανάγκες της.
Είναι συχνό φαινόμενο αυτή η συμπεριφορά?
Κατά τη γνώμη μου χωρίζεται σε 3 υπο περιπτώσεις:
- η 1η έχει σχέση με το λουρί κ ότι δεν το έχει συνηθίσει μιας κ τόσο καιρό ήταν σε μεγάλο σπίτι με τεράστιο κήπο, παρέα με τη μαμά της κ την αδερφή της. Ακόμα κ στις βόλτες της είχε την παρέα μαζί κ την έκανε χωρίς λουρί.
- η 2η έχει σχέση με την συμπεριφορά της τη νύχτα κ την αυξημένη φοβία που της προκαλεί.
- η 3η έχει σχέση με την έλλειψη αυτοπεποίθησης λόγω ηλικίας.
Εσείς τί πιστεύετε?
