Καλημερα, δεν ξερω ουτε τι τιτλο να βαλω ουτε σε πιο θεμα να το γραψω. Το λοιπον, το προβλημα μου; ψυχολογικο. τωρα στις 5 το πρωι δεν μπορω να κοιμηθω και σκεφτουμαι αν προσφερω οτι χρειαζεται στο κουταβι. οταν θα παω καπου και θα το αφησω σπιτι μονο του παλι σκεφτουμαι αν ειναι ολα καλα. το απογευμα αν πω να ξαπλωσω λιγο τα ιδια θα σκεφτουμε. απο δευτερας θα παω και δουλεια και δεν θα μπορω να συγκεντρωθω. τι να κανω;
Βοήθεια-προσφέρω στο κουτάβι μου όσα χρειάζεται;
- Thread starter geros7
- Ημερομηνία δημιουργίας
καλημερα,
ας τα βαλουμε σε μια σειρα.....
ποσο καιρο εχεις το κουταβι.....
τι ηλικια εχει.....
αν ειναι ημιαιμο ή καθαροαιμο και τι φυλης ......
ο τροπος που το απεκτησες......
ποιες ωρες μενει μονο του το κουταβι.....
το ταιζεις και τι......
εκτονωνεται οσο χρειαζεται....?
ποσες ωρες ειστε συνολικα μαζι στην διαρκεια της ημερας....?
εχει δικο του μερος?
ειναι μια καλαθα, ενα σπιτακι , κλουβι.... παρκο?
μενει εντος του σπιτιου... εκτος?????
χμ... αυτα για αρχη....
ας τα βαλουμε σε μια σειρα.....
ποσο καιρο εχεις το κουταβι.....
τι ηλικια εχει.....
αν ειναι ημιαιμο ή καθαροαιμο και τι φυλης ......
ο τροπος που το απεκτησες......
ποιες ωρες μενει μονο του το κουταβι.....
το ταιζεις και τι......
εκτονωνεται οσο χρειαζεται....?
ποσες ωρες ειστε συνολικα μαζι στην διαρκεια της ημερας....?
εχει δικο του μερος?
ειναι μια καλαθα, ενα σπιτακι , κλουβι.... παρκο?
μενει εντος του σπιτιου... εκτος?????
χμ... αυτα για αρχη....
καλημερα, το σκυλι το εχω 1 εβδομδα τωρα.καθαροαιμο 2 μηνων γερμανικοσ ποιμενικος. το απεκτησα απο εκτροφεα μετα απο 1μιση χρονο σκεψης και μελετης. μενει στο διαμερισμα μεσα σε κλουβι και προς το παρων λογο αδειας ολοι μερα μαζι εκτος απο 1-2 ωρες το πρωι και 1-2 ωρες το απογευμα.royal canin for puppies 30.εκει στην βεραντα η εκτονωση με παιχνιδια.
Αν το κουτάβι σου δεν παραπονιέται τότε προς τι τόση πολύ σκέψη και προβληματισμός? Χαλάρωσε λίγο γιατί το κουτάβι σου θα εισπράξει αρνητικά όλη αυτή την αγωνία που περνάς και τότε θα έχετε και οι δύο αληθινό πρόβλημα. Λογικό είναι να έχεις μια αγωνία για τις ώρες που θα λείπεις αλλά αφού του έχεις ένα crate θα ξέρεις ότι το κουτάβι σου είναι ασφαλές όσο εσύ θα είσαι μακριά του. Θα ήταν σίγουρα καλύτερα αν είχες πολλές μέρες άδεια για να "γνωριστείτε" και να προλάβεις να διαχειριστής καλύτερα τα πράγματα. Όσο για το αν του προσφέρεις όλα όσα χρειάζεται αυτό είναι μεγάλη κουβέντα. Το βασικότερο που χρειάζεται είσαι εσύ. Αν έχει κοντά του εσένα να τον φροντίζεις τότε θα είναι ευτυχισμένο. ΧΑΛΑΡΩΣΕΕΕ
καλημέρα και .... ψυχραιμία....
θεωρώ πως όλοι μας (οι ευσυνείδητοι) λίγο ή πολύ αναρωτιόμαστε αν είμαστε καλοί σκυλογονείς, αν τα σκυλιά μας περνάνε καλά μαζί μας, αν πρέπει να κάνουμε κάτι περισσότερο ή τι θα συμβεί αν πάθουν κάτι οι τετράποδοι φίλοι μας (εγώ αυτό το παθαίνω συχνά και κλαίω μόνη μου...)
χρειάζεται εσένα το σκυλάκι σου και ποιοτικό χρόνο μαζί σου. τώρα για τα υπόλοιπα θα συμφωνήσω και με τον vasgial (βαγγέλης;;; ) που λέει να συμβουλευτείς τον εκτροφέα σου και με τον σεβάχ ότι δημιουργείται ένα θεματάκι παραπάνω επειδή είναι κουτάβι.
σε κάθε περίπτωση χρειάζεται ψυχραιμία και καθαρό μυαλό.
(αν μένεις κοντά στη δουλειά σου, ίσως θα μπορούσες να πετάγεσαι κάποια στιγμή να τσεκάρεις, εφόσον έχεις τη δυνατότητα πάντα, στο διάλειμμα σου ας πούμε, λέω εγώ τώρα...)
θεωρώ πως όλοι μας (οι ευσυνείδητοι) λίγο ή πολύ αναρωτιόμαστε αν είμαστε καλοί σκυλογονείς, αν τα σκυλιά μας περνάνε καλά μαζί μας, αν πρέπει να κάνουμε κάτι περισσότερο ή τι θα συμβεί αν πάθουν κάτι οι τετράποδοι φίλοι μας (εγώ αυτό το παθαίνω συχνά και κλαίω μόνη μου...)
χρειάζεται εσένα το σκυλάκι σου και ποιοτικό χρόνο μαζί σου. τώρα για τα υπόλοιπα θα συμφωνήσω και με τον vasgial (βαγγέλης;;; ) που λέει να συμβουλευτείς τον εκτροφέα σου και με τον σεβάχ ότι δημιουργείται ένα θεματάκι παραπάνω επειδή είναι κουτάβι.
σε κάθε περίπτωση χρειάζεται ψυχραιμία και καθαρό μυαλό.
(αν μένεις κοντά στη δουλειά σου, ίσως θα μπορούσες να πετάγεσαι κάποια στιγμή να τσεκάρεις, εφόσον έχεις τη δυνατότητα πάντα, στο διάλειμμα σου ας πούμε, λέω εγώ τώρα...)
οπως τα περιγραφεις μια χαρα τα βρισκω.....
ανηκεις στους τυχερους που εχουν εναν εκτροφεα....
μην δισταζεις να ρωτας πρωτα εκεινον και μετα εμας....
εχεις και αδεια 10 ημερων... σε βρισκω σουπερ.... και οπως περιγραφεις η μια δυο ωρες που μενει μονος θα τον προετοιμασουν για την 8ωρη μελλοντικη απουσια σου....
μια συμβουλη...
2 μηνων για 8 ωρες σε κρειτ συνεχεια θα εχεις ενα μικρο θεμα με τις αναγκες του.. και οχι μονο...
αν μπορεις να φτιαξεις ενα μεταλλικο παρκο γυρω απο το κρειτ θα ηταν σουπερ για το 8ωρο απουσιας σου.....ετσι ωστε για 8 ωρες να μπορει να κυκλοφορησει και λιγο εξω απο το κρειτ και τις αναγκες του να μην μαθει να τις κανει στην φωλια του....
keep going.....
ανηκεις στους τυχερους που εχουν εναν εκτροφεα....
μην δισταζεις να ρωτας πρωτα εκεινον και μετα εμας....
εχεις και αδεια 10 ημερων... σε βρισκω σουπερ.... και οπως περιγραφεις η μια δυο ωρες που μενει μονος θα τον προετοιμασουν για την 8ωρη μελλοντικη απουσια σου....
μια συμβουλη...
2 μηνων για 8 ωρες σε κρειτ συνεχεια θα εχεις ενα μικρο θεμα με τις αναγκες του.. και οχι μονο...
αν μπορεις να φτιαξεις ενα μεταλλικο παρκο γυρω απο το κρειτ θα ηταν σουπερ για το 8ωρο απουσιας σου.....ετσι ωστε για 8 ωρες να μπορει να κυκλοφορησει και λιγο εξω απο το κρειτ και τις αναγκες του να μην μαθει να τις κανει στην φωλια του....
keep going.....
το προβλημα ειναι οπως το γραψατε, δεν μπορω να χαλαρωσω και να ηρεμησω οσο και να προσπαθω, ειμαι σε μια συνεχης υπερενταση... αναρωτιεμαι συνεχως αν κανω κατι λαθος και τρελλενομαι. πχ για τις οκτω ωρες ο γιατρος μου λεει αφου μετα θα εισαι σπτι και θα περνασ το χρονο σου μαζι του ειναι ενταξει. εγω ομως τρελλενομα και δεν μπορω να ηρεμησω γιατι αλλοι λεν οτι ειναι πολυ μεγαλο προβλημα.
Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Και εγώ όταν πρωτοείχα πάρει το κουτάβι τους πρώτους 2 μήνες πήγαινα για καφέ και στο τέταρτο άρχιζα να θέλω να φύγω για να πάω πίσω στο κουτάβι. Είναι ο πρώτος καιρός και σίγουρα έχεις μεγάλο ενθουσιασμό. Οσο περνάνε οι μήνες θα χαλαρώσεις. Αν δείς ότι το κουτάβι είναι πραγματικά ευτυχισμένο θα δείς ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Σίγουρα απολαμβάνεις πολύ τις ώρες που είστε μαζί και βαθμιαία θα προσαρμοστείς στη νέα κατάσταση και θα αντιδράς σαν να είναι κάποιο μέλος της οικογένειας. Δλδ χαίρεσαι που είναι οι γονείς σου ή τα παιδιά σου σπίτι( δεν ξέρω την ηλικία σου) αλλά δεν είσαι πάνω από το κεφάλι τους όλη την ώρα. Ούτε ανησυχείς συνέχεια για αυτά. Απλά τώρα είναι και πολύ γλυκό όπως όλα τα κουτάβια και δεν θές να το αποχωρίζεσαι στιγμή. Με τον καιρό θα έρθει η ισορροπία.
Και αν δεν είναι έτσι; Σκέφτομαι να δώσω το κουταβάκι. Είμαι σε δίλημμα. Ή το κρατάω ελπίζωντας ότι είναι όπως τα λές ή το δίνω. Προτιμώ να μετανιώσω που το έδωσα(που στο τέλος ξέρω ότι αυτό θα γίνει) παρά να το κρατήσω και να μετανιώσω στο μέλλον που θα είναι χειρότερα για το κουτάβι.
Σκέφτεσαι να δώσεις το κουτάβι επειδη έχεις δεθεί πολύ μαζί του και συγκεντρώνει την προσοχή σου?! Αυτό ομολογουμένως πρώτη φορά το ακούω. Είσαι τόσο ενθουσιασμένος που δεν μπορείς να διαχειριστείς με τίποτα αυτόν τον ενθουσιασμό και φτάνεις στο σημείο να δώσεις το κουταβι που σε ενθουσιάζει τόσο?!
Μα μου φαίνεται απίστευτο να σου προκαλεί τόσο μεγάλο ενδιαφέρον και χαρά το σκυλάκι και εσύ να θές να το δώσεις. Γιατί να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου που το αγαπάς και στο σκυλί το οποίο προφανώς αναγνωρίζει το ενδιαφέρον και τη φροντίδα που του δείχνεις? Αφού το αγαπάς θα έχετε μια πολύ ζεστή και ισχυρή σχέση. Απλά είσαι ενθουσιασμένος που μπήκε το σκυλάκι στην καθημερινότητα σου και έχεις αναστατωθεί πολύ. Σε λίγο καιρό όταν θα βλέπεις πόσο καλά τα πάτε, με πόση λατρεία σε κοιτάει, με πόση ανιδιοτέλεια σε αγαπάει, πόσο σε ακούει επειδή σε σέβεται και θέλει να σε κάνει χαρούμενο, όλα αυτά είναι πάρα πολύ κρίμα να τα στερηθείς επειδή τώρα έχεις αναστατωθεί. Σε λίγο καιρό θα πέσουν οι ρυθμοί σου, όταν μπούν όλα σε πρόγραμμα. Θα είναι πού πιο εύκολο για σένα όταν μεγαλώσει λιγάκι και είναι μια σχέση που θα σου προσφέρει πάρα πολλά.
σε ξαναδιάβασα από την αρχή και είδα ότι έψαχνες και περίμενες αρκετό καιρό μέχρι να πάρεις το κουτάβι σου. προφανώς όλο αυτό το διάστημα θα είχες ετοιμαστεί, ψυχολογικά τουλάχιστον, γιατί πρακτικά... άμα δε ζήσεις μια κατάσταση δεν μπορείς να την καταλάβεις.
χωρίς να με παρεξηγήσεις, γιατί το πήρες;;; σίγουρα μπορεί να μην φανταζόσουν τη δέσμευση, την προσπάθεια κτλ που χρειάζονται όταν έχεις ένα κουτάβι, αλλά αλήθεια τα πράγματα είναι τόσο άσχημα;;;
φαντάζομαι ότι όλοι ή έστω οι περισσότεροι εδώ δουλεύουν, αυτό όμως δεν τους απομάκρυνε από την ιδέα και απόκτηση ενός σκύλου.
βέβαια είμαι έξω από το χορό (σου), οπότε μπορεί να πεις "τι λέει αυτή", ωστόσο προσπαθώ να καταλάβω γιατί πήρες το σκύλο και γιατί εφόσον, από τα γραφόμενά σου, φαίνεσαι άνθρωπος που θέλει το καλύτερο γι'αυτόν να μην δώσεις μια ευκαιρία σε σένα, στις δυνάμεις σου ότι θα τα καταφέρεις και στη σχέση σας γενικότερα.
απλώς χρειάζεται ψυχραιμία. τώρα αν βλέπεις τα πράγματα βουνό....
(και πάλι μη με παρεξηγήσεις)
χωρίς να με παρεξηγήσεις, γιατί το πήρες;;; σίγουρα μπορεί να μην φανταζόσουν τη δέσμευση, την προσπάθεια κτλ που χρειάζονται όταν έχεις ένα κουτάβι, αλλά αλήθεια τα πράγματα είναι τόσο άσχημα;;;
φαντάζομαι ότι όλοι ή έστω οι περισσότεροι εδώ δουλεύουν, αυτό όμως δεν τους απομάκρυνε από την ιδέα και απόκτηση ενός σκύλου.
βέβαια είμαι έξω από το χορό (σου), οπότε μπορεί να πεις "τι λέει αυτή", ωστόσο προσπαθώ να καταλάβω γιατί πήρες το σκύλο και γιατί εφόσον, από τα γραφόμενά σου, φαίνεσαι άνθρωπος που θέλει το καλύτερο γι'αυτόν να μην δώσεις μια ευκαιρία σε σένα, στις δυνάμεις σου ότι θα τα καταφέρεις και στη σχέση σας γενικότερα.
απλώς χρειάζεται ψυχραιμία. τώρα αν βλέπεις τα πράγματα βουνό....
(και πάλι μη με παρεξηγήσεις)
Αν αγαπάς το κουτάβι σου που όπως δείχνει το αγαπάς μην το δώσεις. Εδώ λέμε που να βρεθούν άνθρωποι να αγαπάνε τα ζώα και εσύ που είσαι έτοιμος θες να τα παρατήσεις??? Σου έγραψα ποιο πάνω ότι το κουτάβι σου το καλύτερο που χρειάζεται στη ζωή του είναι η αγάπη. Με αυτή όλα τα προβλήματα μπορούν να ξεπεραστούν. Πόσο μάλλον που εσύ δεν έχεις κανένα πρόβλημα με το κουταβίνι σου. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να βρεις ένα τρόπο να διαχειριστείς τους φόβους σου και όλα θα πάνε καλά.
χμ.. οπως ξεκινησες το θεμα σου ηταν ακριβως ετσι...
το προβλημα ειναι ψυχολογικο...
το εχεις εσυ κι οχι το κουταβι... και ουτε το κουταβι θα το στεναχωρησει η απουσια σου η οκταωρη.... σου ειπα νωριτερα τι μπορεις να κανεις ωστε να ειναι ιδανικα και για το κουταβι και για σενα...
μεχρι στιγμης οι κινησεις που εκανες ειναι οι καλυτερες...
οι σκεψεις που κανεις σε βοηθανε να προλαμβανεις καταστασεις και να μην αντιμετωπισεις μελλοντικα δυσαρεστες καταστασεις...
εκτος απο την ευθυνοφοβία σου.....
εδω δεν νομιζω να μπορεσουμε να βοηθησουμε αλλο εμεις... ειναι dogforum
παντως σκεψου αν το δωσεις θα καταληξει σε καλυτερα χερια? θα του προσφερουν οι αλλοι οσα δεν μπορεις εσυ? ( σημειωτεον συγκριτικα θελεις και μπορεις να προσφερεις πολυ περισσοτερα απο τον μεσο ορο....
επαναλαμβανω... το προβλημα δεν ειναι το κουταβι , ουτε η μεταξυ σας σχεση... το προβλημα εισαι εσυ.... και μονο εσυ μπορεις να βοηθηθεις...
η λυση σιγουρα δεν ειναι η αποφυγη αντιμετωπισης... δινοντας το κουταβι...
παρε το κουταβι αγκαλια... κατσε στον καναπε... ζουλατον ταρακουνατονκαι ρωτα τον... ειναι ευχαριστημενος? θελει να φυγει?
μετα ρωτα τον εαυτο σου... θελεις να τον δωσεις? οσο τον εχεις αγκαλια...
το προβλημα ειναι ψυχολογικο...
το εχεις εσυ κι οχι το κουταβι... και ουτε το κουταβι θα το στεναχωρησει η απουσια σου η οκταωρη.... σου ειπα νωριτερα τι μπορεις να κανεις ωστε να ειναι ιδανικα και για το κουταβι και για σενα...
μεχρι στιγμης οι κινησεις που εκανες ειναι οι καλυτερες...
οι σκεψεις που κανεις σε βοηθανε να προλαμβανεις καταστασεις και να μην αντιμετωπισεις μελλοντικα δυσαρεστες καταστασεις...
εκτος απο την ευθυνοφοβία σου.....
εδω δεν νομιζω να μπορεσουμε να βοηθησουμε αλλο εμεις... ειναι dogforum
παντως σκεψου αν το δωσεις θα καταληξει σε καλυτερα χερια? θα του προσφερουν οι αλλοι οσα δεν μπορεις εσυ? ( σημειωτεον συγκριτικα θελεις και μπορεις να προσφερεις πολυ περισσοτερα απο τον μεσο ορο....
επαναλαμβανω... το προβλημα δεν ειναι το κουταβι , ουτε η μεταξυ σας σχεση... το προβλημα εισαι εσυ.... και μονο εσυ μπορεις να βοηθηθεις...
η λυση σιγουρα δεν ειναι η αποφυγη αντιμετωπισης... δινοντας το κουταβι...
παρε το κουταβι αγκαλια... κατσε στον καναπε... ζουλατον ταρακουνατονκαι ρωτα τον... ειναι ευχαριστημενος? θελει να φυγει?
μετα ρωτα τον εαυτο σου... θελεις να τον δωσεις? οσο τον εχεις αγκαλια...
Αν το κουταβάκι σου είναι 2 μηνών περίπου και μπορείς να το δώσεις πίσω στον εκτροφέα καντο γρήγορα έτσι ώστε να μην δεθεί άλλο μαζί σου. Πρέπει να σκεφτείς όσο πιο σύντομα γίνεται και να πάρεις μία απόφαση, επίσης να σκεφτείς και δεν χρειάζεται να το γράψεις εδώ, αν είναι κάποιο άλλο πρόβλημα που προέκυψε και δεν το είχες σκεφτεί και όχι αν είσαι ικανός να κάνεις το κουταβάκι ευτυχισμένο γιατί συγνώμη που θα το πω μου φαίνεται λίγο βλακεία δίλλημα. Έχεις παιδιά; Δεν νομίζω γιατί τότε η ευθύνη του να έχεις ένα κουταβάκι δεν θα σου φαινόταν δυσβάστακτη, αν λοιπόν αποκτήσεις το πρώτο σου παιδί και αισθανθείς να λυγίζεις από την ευθυνη τι θα κάνεις, θα το πας πίσω στο μαιευτήριο; Τέλως πάντων δεν οφελεί να σε πιέζω με τέτοιες σκέψεις, απλά με προβλημάτισες με το διλλημά σου, ομολογώ ότι από άνθρωπο που περίμενε καιρό το σκυλάκι του με λαχτάρα δεν το περίμενα. Τεσπά, ότι κάνεις καντο γρήγορα , δεν σου φταίει τίποτα το σκυλί.
