Αρσενικοί ενήλικοι σκύλοι και κουτάβια

[Chloe]

Κόλλησα και δεν θυμάμαι αν υπάρχει αντίστοιχο θέμα
Όταν ο σκύλος μου ήταν κουτάβι, ο βελγικός ποιμενικός του θείου μου (γκρένενταλ) του επέτρεπε να χώνεται ολόκληρος μέσα στον κουβά με την τροφή του και περίμενε υπομονετικά να βγει, πριν φάει ο ίδιος. Συχνά ανεχόταν απαίσιες συμπεριφορές παιχνίδια, "αγριάδες", δαγκώματα κ.λπ απ' το κουτάβι χωρίς να βγάλει "λέξη".

Το κανίς μου, γεράκος τώρα, παρ' ότι είναι υπερβολικά επιθετικό με τα άλλα σκυλιά όταν παρέστη η ανάγκη να φιλοξενήσω ένα κουτάβι, έσκασε απ' το κακό του, έκλαψε, γκρίνιαξε, αλλά δεν του επιτέθηκε, ούτε καν όταν το μικρό τον πλησίαζε.

Μπορούμε να πούμε απλά "φύση"? Νοημοσύνη? Προστατευτικότητα? Τι είναι αυτό που εμποδίζει έναν αρσενικό σκύλο απ' το να ξεσκίσει ένα μωρό που του κλέβει το φαγητό?

Όταν βρήκα ένα μικρό κουτάβι στο Περιστέρι, με είχαν πλησιάσει ενήλικοι αδέσποτοι, περίεργοι να το δουν και να το μυρίσουν. Μια κυρία μου είπε να μην το αφήσω κάτω γιατί θα το σκότωναν. Θα μπορούσαν να κάνουν κάτι τέτοιο?

Έχετε παρόμοιες εμπειρίες και, γενικά, ποια είναι η γνώμη σας? Οι εκτροφείς κοινωνικοποιείτε κουτάβια εβδομάδων με ενήλικα αρσενικά σκυλιά?

 

[denis]

Ναι δεν έχει διαφορά απο τα θηλυκά. Το ένστικτό τους τους υπαγορεύει να μην πειράζουν κουτάβια σπανιότατα βλέπουμε τέτοιες περιπτώσεις. Σε αυτό συμβάλλει και η συμπεριφορά και η μυρωδιά του κουταβιού αλλά δεν υπάρχει κανόνας και καλό είναι πάντα να ειμαστε πρώτα πολύ σίγουροι και μετά να δοκιμάζουμε τέτοιες "κοινωνικοποιήσεις"

 

[Dr.Zhivago]

Ναι κατά κανόνα δεν πειράζουν τα κουτάβια (δεν είναι δα και απειλή).
Αλλά θέλει προσοχή γιατί υπάρχουν εξαιρέσεις.
Με αδέσποτα καλό είναι να μην κοινωνικοποιείς κουτάβι έτσι κι αλλιώς (για λόγους υγείας) και αν πεινάνε πολύ ακόμη κι ένα κουτάβι που πλησιάζει το φαγητό τους ΕΙΝΑΙ απειλή.

Ξέρω και μερικά σκυλιά που είναι επιθετικά με ΌΛΑ τα κουτάβια (κι όχι με ενήλικους σκύλους). Συχνά νομίζω πως απλώς είναι φοβικά και δαγκώνων εκεί που "τους παίρνει". Μερικά βγάζουν το άχτι τους κι όλας πάνω στα μικρά. Ξέρω και μία μάνα που το έχει μεταφέρει στα κουτάβια της (κληρονομικά σίγουρα, γιατί της τα πήραν πολύ μικρά για να μην το σκοτώσει). Είναι 3 ετών σκύλοι τώρα και όλοι τους ΔΕΝ καυβγαδίζουν με άλλους σκύλους (παίζουν όμορφα) αλλά μισούν τα μικρά παιδιά και τα κουτάβια (κι επιτίθονται).

Για τα κουτάβια, μετά από τους γονείς τους και τους ανθρώπους τους, η καλύτερη παρέα είναι άλλα κουτάβια σε παρόμιο μέγεθος κι ηλικία. Μάλιστα το θεωρώ ΠΟΛΥ συμαντικό (το παιχνίδι με συνομίλικους) και πάντα αναζητώ κάτι τέτοιο όταν έχω κουτάβι.

Μαθαίνουν πολλά (να "μιλάνε" σκυλίσια) και γυμνάζονται πολύ όμορφα με τρόπους που δεν μπορούμε να τα γυμνάσουμε εμείς. Κουράζονται (το καλό κουτάβι είναι το κουρασμένο κουτάβι) μαθαίνουν να αποφεύγουν τις συγκρούσεις, να διαπραγματεύονται, να πέφτουν και να συκώνονται, ν' αποφεύγουν τα δέντρα όταν τρέχουν, να παίζουν όμορφα (χωρίς να προσβάλουν ή να πονούν τον άλλον), και ναι (αποδεδειγμένα) κάνουν πιο γερά κόκαλα (και πιο βαριά) και φαρδύτερο στήθος.

Όσο δεν πρέπει να γυμνάζουμε πολύ (πχ. με εξαναγκαστικό τρέξιμο) τους σκύλους μας πριν περάσουν τον χρόνο, τόσο πρέπει να γυμνάζονται "ελεύθερα" και να παίζουν ΠΟΛΥ....

 

[kango1]

Aκριβώς το ίδιο είχε γίνει με τον δικό μου (το μαλτεζάκι),ο οποιος ήταν πολύ επιθετικός με τα αλλα σκυλιά όταν του φέραμε το παιδί του ,που ήταν να το κρατήσουμε , μετά από 5 μέρες τα βάλαμε να κοιμηθούν δειλά..δειλά στο ίδιο δωμάτιο..,ο μικρος του έσπαγε τα νεύρα..,του πείραζε και του τράβαγε τα αυτιά και την ουρα,
του έπαιρνε τα παιχνίδια και ο Ρούντι αντι να τον δαγκώσει ,απλά υποχωρούσε και έφευγε..
Αυτό που έκανε ήταν μονο να μην τρώει και να πάθει κατι σαν κατάθλιψη..
Ετσι και δώσαμε τον μικρό σε ηλικία 5 μηνών σε έναν φίλο μου..

Είναι πραγματικά εκπληκτικό το πως καταλαβαίνουν την ηλικία..
και ένα σκυλί επιθετικό γενικά με τα αλλα σκυλιά ,το πως ανέχεται ένα κουτάβι..
Αλλα δεν είναι και κανόνας..
Εχω ακούσει περιστατικά που αρσενικα εφαγαν το μωρό..
αλλα και τα θυλικα τα ιδια τους τα παιδια..

Τίποτα δεν είναι κανόνας..,νομίζω έγκειται και στα ένστικτα αλλα και τον χαρακτήρα του ιδιου του ζώου..

 

[eadie]

ας πω και γω την δικη μου εμπειρια.το κανισακι της μητερας μου ειναι επιθετικο με τα αλλα σκυλια (αρσενικα μονο),αλλα μονο οταν πλησιαζουν στην αυλη του σπιτιου.αν φερουμε ενα σκυλακι στο σπιτι (αρσενικο) δεν το πλησιαζει,θα ελεγα οτι το αγνοει.οταν εφερα την ιντη,δεν την ηθελε καθολου.εκεινη τον πειραε,τον δαγκωνε (ηθελε να παιξει) ,εκεινος παντα της αγριευε και της εβγαζε δοντια αλλα ποτε δεν της εκανε κακο.καποια στιγμη του πηρε και το φαγητο και εκει πραγματικα φοβηθηκα......αλλα ευτυχως δεν εγινε κατι.οποτε πηγαινουμε εκει ξερω οτι θα τον πειραξει θα του παρει το φαι και τα καουκλακια του αλλα δεν θα την πειραξει.αξιζει να σημειωθει οτι μεσα στο σπιτι παντα την αποφευγει.δεν θα μπει ποτε στο δωματιο που ειναι εκεινη...
αυτο που μου εκανε εντυπωση ειναι ο υπνος.ενω η ιντη παντα ετρεχε πανω στον ρουμπυ και του δαγκωνε τα ποδια την ουρα,πηδουσε επανω του,οταν ο ρουμπυ κοιμοταν δεν τον πλησιαζε ποτε!!!!! και δεν τον ενοχλησε ποτε.καποια στιγμη ο ρουμπυ κοιμοταν στο κρεβατακι του (ειναι αρκετα μεγαλο),πηγε και εκεινη και ξαπλωσε διπλα του.αν και ο ρουμπυ τραβηχτηκε λιγο,δεν εφυγε και τελικα κοιμηθηκαν μαζι!!!!!!!
ειναι δυνατον τα ζωα να δειχνουν ''σεβασμο'' στα αλλα ζωα οταν κοιμουνται,η απλως ετυχε στα δικα μου?????
τελικα,πιστευω πως τα ζωα καταλαβαινουν την ηλικια και κατανοουν οταν καποιο αλλο ζωακι ειναι κουταβι και δεν το πειραζουν.υπαρχουν παντα εξαιρεσεις βεβαια,αλλα πιστευω πως εχει να κανει με το χαρακτηρα του ζωου και τη διαπεδαγωγηση του,καθως και απο βιωματα.

 

[sofiaklv]

Από προσωπική εμπειρία μιλώντας κι εγώ, με το Μπρούνο ο οποίος είναι πολύ επιθετικός με άλλα σκυλιά, με τα κουτάβια δεν έχει θέμα.

Όσες φορές έχει τύχει βέβαια στην πρώτη επαφή είμαστε πολύ προσεκτικοί, τον έχουμε με φίμωτρο, και συνήθως είναι και η Ρούμπι παρούσα η οποία παίρνει το μικρό υπό την προστασία της, πολύ σύντομα όμως (μέσα σε πέντε λεπτά το πολύ δηλαδή) βλέπουμε ότι χαλαρώνει, και πάντα καταλήγει σε παιχνίδι η φάση. Επίσης την επόμενη φορά που θα ξαναδεί το ίδιο κουτάβι το ξέρει, το γνωρίζει και δεν χρειάζεται εκ νέου η διαδικασία της προσαρμογής.

Με βάση αυτή τη συμπεριφορά προσπαθήσαμε δυο φορές να τον φέρουμε σε επαφή με μικρόσωμα ενήλικα σκυλιά (ένα πίντσερ αρσενικό κι ένα πομεράνιαν θυληκό). Με κανένα από τα δύο δεν έπιασε γιατί μετά τα πρώτα μυρίσματα και τα δύο τα σκασμένα D) αρχίσανε να γαυγίζουν (μ' αυτό το..... επίμονο να το πω; γαύγισμα που έχουν όλα τα μικρόσωμα) και με συνοπτικές διαδικασίες τον μαζέψαμε γιατί είδαμε ότι δεν ήταν καθόλου πρόθυμος πλέον για κοινωνικές συναναστροφές.....

Θεωρώ λοιπόν ότι ένας ενήλικος σκύλος καταλαβαίνει ότι δεν "απειλείται" με οποιόνδήποτε τρόπο η κυριαρχία του από ένα μωρό και γι'αυτό το αποδέχεται ευκολότερα από ένα άλλο ενήλικο.