Αποπαίδι γέννας/runt of the litter

[Sara]

Συζήταγα μόλις τώρα με μια φιλενάδα μου τη μακαρίτισσα τη σκύλα της που έφυγε προ ετών πλήρης ημερών. Ήταν, λέει, το αποπαίδι της γέννας, Γερμανικός Ποιμενικός που πήρε ένας γείτονάς της από ΒΥΒ και την έδερνε. Η φίλη μου του έκανε τρομερή φασαρία, φώναξε την αστυνομία, τον περιλάβανε και τελικά πήρε εκείνη το σκυλάκι που τότε ήταν κουταβάκι αλλά έζησε μαζί της πάνω από 12 χρόνια.

Το ερώτημά μου είναι το εξής: τι είναι ακριβώς το αποπαίδι της γέννας? Βγαίνει πάντα καχεκτικό? Υπάρχει τρόπος να το μεγαλώσει κανείς καλά αφού, λέει, η μάνα του το παραμελεί για να μεγαλώσει τα άλλα? Η φιλενάδα μου κι εγώ υποπτευόμαστε για διάφορους λόγους ότι το Μουφ είναι αποπαίδι της γέννας, αλλά με ενδιέφερε το θέμα. Και όχι, δεν ετοιμάζομαι να του δώσω μπιφτέκια από τη λύπη μου.

 

[Darkness]

Και νομίζεις ότι μας έπεισες;;; (για τα μπιφτέκια εννοώ)

 

[Dr.Zhivago]

Κατ΄ αρχάς το "αποπαίδι" ήταν παλιά πιο σύνηθες φαινόμενο (όταν οι εκτροφείς δεν φρόντιζαν τόσο καλά της εγκυμονούσες σκύλες).

Σήμερα είναι αρκετά σπάνιο κι αν "μειονεκτεί" ένα κουτάβι, ο καλός εκτροφέας συνήθως καταφέρνει (με πολύ φροντίδα) να καλύψει τα κενά της ανάπτηξής του μέσα σε λίγες εβδομάδες.

Οι περισσότερες γέννες δεν έχουν κανένα "αποπαίδι" (runt).

Συχνά λέμε "runt" απλά το μικρότερο κουτάβι μιας (συνήθως μεγάλης) γέννας, χωρίς όμως απαραίτητα να έχει κάποιο πρόβλημα ή ακόμη κι όταν έχει μόνο ελάχιστα μικρότερο μέγεθος. Το λέμε σχεδόν "χαιδευτικά"....

Τα σκυλάκια αυτά (τα μικρότερα της γέννας) δεν τα προτιμούν όσο ενδιαφέρονται για εκθέσεις ή σκύλους αναπαραγωγής, όμως συνήθως γίνονται υπέροχοι σκύλοι συντροφιάς.
Αρκετές φορές έχουν μάλιστα πιο "γλυκό" χαρακτήρα από τα αδέρφια τους (ιδανικό για πρωτάρηδες).

Και στις εκθέσεις όμως, αρκετές φορές ένα "αποπαίδι" έχει καταλήξει "υπερπρωταθλητής" ωριμάζοντας, κι αφήνοντας όλους όσους ξέρουν να ξύνουν το κεφάλι τους με απορία.

Πολλές φορές, παρ' όλο που ένα κουτάβι πουλήθικε σε πρωτάρη και μόνο για σύντροφος, η αγάπη και φροντίδα μιάς καλής οικογένειας έχει κάνει θαύματα.

Πιστεύω πως αυτό είναι ένα "μηνυματάκι" ξεκάθαρο από την φύση για τον εκτροφέα. Το πιο πολύτιμο μάθημα (αν δώσει βάση):

Όσο καλή δουλειά και να κάνεις, μια καλή νέα οικογένεια για το κουτάβι είναι ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗΣ αξίας.

Γι' αυτό και όλοι οι καλοί εκτροφείς μοιάζουν να "ανακρίνουν" τους επίδοξους ιδιοκτήτες.

Υ.Γ. Σε κάποιες φυλές ορισμένοι ανήθικοι εκτροφείς έχουν αρχίσει να εκτρέφουν ΕΠΙΤΗΔΕΣ "runts", αγνοόντας όλα τα προβλήματα υγείας (και χαρακτήρα μερικές φορές) για χάρη του μικρού μεγέθους. "Μικρό να 'ναι και ότι να 'ναι". Στη Ελλάδα το βλέπουμε περισσότερο στα Γιόρσαιρ (αλλά και στα Μαλτέζ όλο και πιο πολύ). Σε φυλές που είναι ήδη μικροσκοπικές, το να μικρύνουν κι άλλο είναι πραγματικά επικίνδυνο από πολλές απόψεις.

Απαράδεκτη μόδα, που πολεμούν όλοι εκτροφείς που έχουν γνώσεις και συνήδειση.