Αντιμετώπιση αδέσποτου αν μυρίζει το δικό μας

[Theo]

2 περιστατικά που μου έδωσαν έναυσμα να γράψω απορίες μου χρόνια τώρα.

1. Πριν περίπου 15 μέρες στην αγορά της Καλλιθέας.
Νεαρός 25αρης είχε και στα 2 του πόδια καβαλημένους 2 αρσενικούς μεγαλόσωμους σκύλους που είχαν μυρίσει τη δικιά του θηλυκιά που είχε οίστρος !!

Το θέαμα από γελοίο εως επικίνδυνο.
Αγρίευαν, αν και τα έδιωχνε με ωραίους τρόπους.
Μιλάμε τον καβάλαγαν εν κινήσει.

2. Είμαστε Αγρίνιο για πρωτοχρονιά.Πίτμπουλ θηλυκό, καλοστεκούμενο 20-25κιλά μαζί με φιλενάδα γκριφόν 10-12 κιλά, ορμάνε πάνω μας με φιλική διάθεση. Μας μυρίζουν (είμαστε ανευ σκύλου αλλά φοράμε τις φόρμες που βγαίνουμε βόλτα) και αρχίζουν να πηδάνε πάνω μας, να χαίρονται, να μας τραβάνε από μανίκια-παντελόνι, να μαλώνει η γκριφον το πίτμπουλ, να ορμάει αυτό και να σαλτάρει εως το πρόσωπο μας κυριολεκτικά !!
Εντελώς φιλικό αλλά δεν μπορούσαμε να περπατήσουμε.

Τελικά αναγκάστηκα να χτυπήσω το πόδι δυνατά και να φωνάζω για να φύγουν.

Με αφορμή αυτά ρωτώ:

Πες πως σε πετυχαίνουν σκυλιά, σε μυρίζουν και με φιλική διάθεση θέλουν να σε δαγκώσουν/παίξουν/τραβήξουν----"ζευγαρώσουν".
Και ως γνωστό δεν υπάρχει μικρόσωμο αδέσποτο για πάνω από 10-20μέρες.

Είναι όλα γομάρια.
Σαν αυτόν στην Καλλιθέα. Το παιδί είχε αγανακτήσει. Του άρπαζαν τα πόδια, σηκωνόντυοσαν όρθια και του έφταναν στο στήθος και τον βάτευαν γρυλίζοντας και δαγκώνοντας "ερωτικά".

Τι κάνεις ?

Φωνή ?
Σήκωμα πέτρας ?
Δυνατή κίνηση ?
Αδιαφορία ?

Αν δείτε πως με κοίταγε το πίτμουλ όταν έβαλα φωνή και βάρεσα δυνατά το πόδι !!!:shock:
Πολλές φορές μπορεί να αγριέψουν.

Ποια η γνώμη σας ?

υγ: ξέχασα να πω πως πέταξα μια κροκέτα στο γκρφονοειδές και αδιαφόρησε.

 

[st3li0s]

Ότι μπορείς κάνεις εκείνη την στιγμή!

Εγώ πολλές φορές που με πλησίασαν επίμονα αδέσποτα έκανα το "Σήκωμα πέτρας" και έληξε εκεί το θέμα!

Περίπτωση από περίπτωση και σκύλος από σκύλο ποικίλει οπότε ότι σου 'ρθει εκείνη την στιγμή!

Φυσικά και δεν θα κάνει κινήσεις για να αγριέψουν!

 

[Rooby]

Τι μου θύμισες ....
Στην περιοχή που ήμουν φοιτήτρια , ο πανεπηστιμιακός χώρος ήταν γεμάτος αδέσποτα σκυλιά .
Ειχα ταίσει κάποιες φορές με περισεύματα, μια σκυλίτσα πανέμορφη αλλά ελαφίνα, ψηλή ,ξανθία που το κεφάλι της ήταν μέχρι την μέση μου .
Με ήξερε ,οπότε μπορεί να με συνόδευε μερικές φορές ,είτε ερχόταν δίπλα μου για ένα "γεία" αλλά ποτέ καμία περίεργη εκδήλωση ...Η μόνη περίεργη συμπριφορά μέχρι τότε, ηταν όταν καθόμουν σε ένα παγκάκι και περίμενα το αστυκό, με βλέπει απο μακρυά, φεύγει από την παρέα της, κάθεται μπροστά μου στα πίσω της πόδια και ενώ με κοίταζε μελαγχολικά μέσα στα μάτια, ακουμπά με μία άνεση το τεράστιο κεφάλι της στα πόδια μου να την χαιδέψω.
Μια μέρα λοιπόν ενώ πήγαινα προς την σχολή μου και δεν είχε κόσμο ο δρόμος ευτυχώς ,την βλέπω από πολύ μακρυά. Κάνω πως δεν την βλέπω την κυρία γιατί είχα αργήσει και συνεχίζω την πορεία μου. Προχωρώντας, η άκρη του ματιού την πιάνει να στηλώνει, να μυρίζει τον αέρα και να αρχίζει μια τρεχάλα....Που την βρήκε τόση ενέργεια νηστικό ζωάκι?Το θέμα όμωσ ήταν πως ερχόταν προς το μέρος μου. Κοιτάω τριγύρω να δω μήπωσ είδε κάνεναν καινουριο σκύλο για αναγνώριση, τίποτα.Καθώς πλησίαζε κατάλαβα οτι όοοολη αυτή η χαρά θα περιλούσει ,ποιόν άλλον... εμένα....Και το θέμα ήταν οτι πριν από λίγο είχε βρέξει....Συνέχιζα να κάνω πως δεν την βλέπω, και σκάει πάνω μου με φόρα για τα παίξουμε .Περιττό να πω οτι το μπουφάν μου άλλαξε χρώμα από τις πεντακάθαρες πατούσες της. Το διαολάκι να μην σταματάει και το θέμα ήταν οτι ήταν και βαριά .Να την σπρώχνω , να νομίζει οτι παίζω.να την ξανακατευάζω από πάνω μου και να της γυρνάω την πλάτη , ξανά αυτή πάνω μου και με ψεύτικα γρυλίσματα να θέλει να πάιξουμε . Κοιτάω ξανά γύρω μου , ευτυχώς κανένας οπότε αχίζω και της φωνάζω "μη" και "φύγε".Αν πήγαινεα να σηκώσω πέτρα, θα ερχόταν πάλι πάνω μου και θα με πέταγε κάτω. Τελικά έπιασαν. Με κοίταζε βέβαια με μια απορρία του τύπου "γιατί δεν θες να παίξεις μαζί μου" , αλλά νομίζω οτι ο τόνος και η ένταση της φωνής μου της έδωσαν να καταλάβει αυτό που ήθελαν. Ας μην ξεχνάμε οτι τα αδέσποτα, έχουν μεγαλώσει κοντά σε πολλούσ ανθώπους , έχουν μαζέψει πολλές εμπιρείες και καταλαβαίνουν πάρα πολλά .Οπότε η κυρία το έπιασε με την πρώτη .
Το θέμα είναι βέβαια και σε τι χαρακτήρα θα πέσεις .Δεν νομίζω οτι υπάρχει κάποιος κανόνας σε αυτό .Προσπάθησε να "διαβάσεις" τον χαρακτήρα του σκυλιού όσο προλαβαίνεις και αντιδράς με αυτό που κρίνεις εσύ οτι θα σου φέρει αποτέλεσμα .

( Η σκυλίτσα που αναφέρομαι δεν ζει πια, μιας και αυτή όπως και πάρα πολλά σκυλιά που ζούσαν στον χώρο του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, φολίαστηκαν και πέθαναν με φρικτό τρόπο )

 

[rozeum]

Εγώ πολλές φορές που με πλησίασαν επίμονα αδέσποτα έκανα το "Σήκωμα πέτρας" και έληξε εκεί το θέμα!
ν!

αυτο ειναι λιγο επικινδυνο γιατι το σκυλι μπορει να αγριεψει αν νιωσει οτι απειλειται

το καλυτερο που εχω ακουσει ειναι αν εχετε ενα μπουκαλακι νερο ριχνετε λιγο στο σκυλι