Δεν μπορω να μην το προσεξω και δεν μπορω να αποφυγω να το θεσω σαν θεμα.
Περί γατιών και αδεσποτων σκυλων ο λογος.
Το εχω συζητησει αρκετες φορες αλλά όχι σε τετοια βαση.
Η Ηρα στις γατες της πυλωτης μας συμπεριφερεται με ανεκτικοτητα.
Δεν παλαβώνει όταν τις βλεπει. Δεν μπορω να πω φυσικα ότι τις λατρευει.
Εξαλλου υποσχεθηκαμε να μην τις ενοχλουμε, όχι να τις αγαπαμε κι από πανω.
Εχει δεχτει αρκετο φροντιστηριο και μάλωμα και καταλαβε ότι δεν θελω να τις ενοχλει.
Τις γατες στο δρομο και στα παρκα όταν τις βλεπει παθαινει αμόκ.
Η μανία στο τελος μετατρεπεται σε κλάμα.
Παμε στα αδεσποτα σκυλια.
Αυτά του δρομου και ιδιως τα μονιμα των παρκων τα λατρευει και αν δεν τα πλησιασουμε να τα χαιρετισουμε ή αν δεν γνωρισουμε τα καινουρια, θα σκασει.
Τελευταια (πριν λιγες μερες και σημερα το βραδυ) επιτεθηκε και μαλιστα αγρια σε δυο μεγαλοσωμα αδεσποτα που ηταν κατω από το σπιτι.
Τα σκυλια φυγανε τρεχοντας αλαφιασμενα.
Το σημερινο ηταν μαλλον φρεσκοπαρατημένο και ψιλοέμοιαζε με μπεζ σναουτσερ χωρις μούσια και μεγαλα κρεμασμενα αυτια. Σωμα και πόδια τριχα μακριά σγουρή.
Ξαφνιαστηκα γιατι δεν το περιμενα και ημουν χαλαρος όταν πλησιασαμε το σκυλακι.
Τραβουσε προς το μερος του η Ηρα και νομιζα ότι ηθελε γνωριμια και δεν προσεξα το υπουλο στυλ της, αυτό οταν πλησιαζει γάτα.
Ξαφνικα ορμηξε κι εγω το προλαβα στο τσακ.
Αισθανθηκα παρα πολύ ασχημα και θυμωσα πολυ μαζι της.
Δεν γινεται να βλεπω παντου εν δυναμει εχθρους και να ειμαι συνεχεια στην τσιτα, τη στιγμη που εχουμε υπεροχο παρελθον με τα αδεσποτα.
Περί γατιών και αδεσποτων σκυλων ο λογος.
Το εχω συζητησει αρκετες φορες αλλά όχι σε τετοια βαση.
Η Ηρα στις γατες της πυλωτης μας συμπεριφερεται με ανεκτικοτητα.
Δεν παλαβώνει όταν τις βλεπει. Δεν μπορω να πω φυσικα ότι τις λατρευει.
Εξαλλου υποσχεθηκαμε να μην τις ενοχλουμε, όχι να τις αγαπαμε κι από πανω.
Εχει δεχτει αρκετο φροντιστηριο και μάλωμα και καταλαβε ότι δεν θελω να τις ενοχλει.
Τις γατες στο δρομο και στα παρκα όταν τις βλεπει παθαινει αμόκ.
Η μανία στο τελος μετατρεπεται σε κλάμα.
Παμε στα αδεσποτα σκυλια.
Αυτά του δρομου και ιδιως τα μονιμα των παρκων τα λατρευει και αν δεν τα πλησιασουμε να τα χαιρετισουμε ή αν δεν γνωρισουμε τα καινουρια, θα σκασει.
Τελευταια (πριν λιγες μερες και σημερα το βραδυ) επιτεθηκε και μαλιστα αγρια σε δυο μεγαλοσωμα αδεσποτα που ηταν κατω από το σπιτι.
Τα σκυλια φυγανε τρεχοντας αλαφιασμενα.
Το σημερινο ηταν μαλλον φρεσκοπαρατημένο και ψιλοέμοιαζε με μπεζ σναουτσερ χωρις μούσια και μεγαλα κρεμασμενα αυτια. Σωμα και πόδια τριχα μακριά σγουρή.
Ξαφνιαστηκα γιατι δεν το περιμενα και ημουν χαλαρος όταν πλησιασαμε το σκυλακι.
Τραβουσε προς το μερος του η Ηρα και νομιζα ότι ηθελε γνωριμια και δεν προσεξα το υπουλο στυλ της, αυτό οταν πλησιαζει γάτα.
Ξαφνικα ορμηξε κι εγω το προλαβα στο τσακ.
Αισθανθηκα παρα πολύ ασχημα και θυμωσα πολυ μαζι της.
Δεν γινεται να βλεπω παντου εν δυναμει εχθρους και να ειμαι συνεχεια στην τσιτα, τη στιγμη που εχουμε υπεροχο παρελθον με τα αδεσποτα.
