Λοιπόν μιας και ο καιρός είναι φθινοπωρινός και σκεφτόμουν τις μέρες τον διακοπών είπα να γράψω πως περάσαμε της φετινές διακοπές μας με την Αύρα.
Για πρώτη φορά στα 10 χρόνια που είμαι με την γυναίκα μου την Φωτεινή πήγαμε διακοπές Σεπτέμβριο στην Σάμο ενώ πηγαίναμε πάντα Αύγουστο. Πάντα λόγο δουλείας μπορούμε να πάμε μετά της 2 του μήνα και πίσω πριν της 27 (Λογιστικό γραφείο και τότε είναι ΦΠΑ και ΙΚΑ), και φέτος παντρευόταν ο αδερφός της αναγκαστικά πήγαμε Σεπτέμβρη.
Η σχεδίαση άρχισε μήνες πριν γιατί φέτος στην ζωή μας είναι και η Αύρα που τον καιρό του ταξιδιού ήταν 7 μηνών. Οπότε έπρεπε να βρω τρόπο πως να πάμε και οι 3. Με αεροπλάνο δεν γινόταν 1ον γιατί λόγο μεγέθους της Αύρας δεν μπορούσε να μπει σε αεροπλάνο (Θεσ/νικη - Σάμο απευθείας πάει μόνο AERGEAN με αεροσκάφος που δεν δέχεται σκύλους) και 2ον θέλω αμάξι γιατί 3 βδομάδες δεν λέει να νοικιάσεις (άσε που πρέπει να φέρω και τα λάδια μου
). Άρα μας μένει το καράβι, αλλά μέχρι τώρα από Θεσ/νίκη είχα κάτι παλιατζούρες που κάνουν 18 ώρες και είναι και ψιλό χάλια, τα τελευταία 4 χρόνια να φανταστείτε κατέβαινα Αθήνα και από Πειραιά έπαιρνα το γρήγορο για Σάμο που έκανε περίπου 6-7 ώρες. Τυχαία έπεσα σε ένα φόρουμ σε μια συζήτηση ότι έχει και καράβια που έχουν καμπίνες που επιτρέπουν κατοικίδια μέσα (Pet in the Cabine), και ψάχνοντας βρήκα μια λίστα με ποια είναι, και εκεί ανακάλυψα ότι φέτος στην γραμμή της Θεσ/νίκης έχει βάλει καράβι και η Blue Star που έχει τέτοιες καμπίνες. Αμέσως τηλέφωνο, γιατί αυτές δεν μπορείς να τις κλείσεις online, ρωτάω αν έχουν ελεύθερες μιας και ήξερα τις ημερομηνίες που θα πάμε διακοπές (όλα αυτά από τον Μάιο) μου λένε ότι έχουν της κλείνω και ξεμπερδεύω με την μεταφορά. Από πλευράς διαμονής ήμουν εντάξει μιας και έχουμε σπίτι εκεί (η πεθερά μου δηλαδή) οπότε περιμένουμε να πάμε.
Το βασικό μου άγχος ήταν πως θα κάνει η Αύρα το ταξίδι, γιατί μέχρι τότε το πιο μακρύ ήταν με αμάξι για 1,5 ώρα το οποίο το κάνει χωρίς προβλήματα από την 1 μέρα. Μια εβδομάδα πριν αρχίσαμε την σταδιακή εκπαίδευση στο φίμωτρο μιας και είναι υποχρεωτικό. Κάναμε μια επίσκεψη και στον γιατρό μας να μας δει προληπτικά και είμαστε έτοιμοι.
Παρασκευή 20:00 είναι η αναχώρηση, κάνουμε μια βόλτα κατά της 6 για τις τελευταίες της ανάγκες και αναχωρούμαι για λιμάνι. Εκεί έχω το πρόβλημα πως πάω το αμάξι και το σκυλί μέσα, η Φωτεινή έχει ένα μικρό πρόβλημα με τα χέρια της οπότε δεν μπορεί να την κρατάει από το λουρί, άντε να τρέχω με την Αύρα γρήγορα για το κατάστρωμα για να την δέσω και να κατέβω γρήγορα να βάλω και το αμάξι. Μιλάμε ήταν μια κωμικοτραγική κατάσταση και αυτό γιατί, ανεβάζω πολύ εύκολα την Αύρα και την Φωτεινή πάνω (πρέπει να πω ότι το πλήρωμα ήταν αρκετά εξυπηρετικό και φιλικό) την δένω και η καημένη με κοίταγε με βλέμμα γεμάτο απορία του στυλ "τι γίνετε εδώ, και φίμωτρο και δεμένη και περίεργο όχημα". Τρέχω γρήγορα να βάλω το αμάξι μέσα και από την βιασύνη μου ξεχνάω το εισιτήριο μέσα στο αμάξι. Τώρα ???? ήδη πρόλαβαν να γεμίσουν και την διπλανή σειρά οπότε δεν έχω άλλη πρόσβαση. Προσπάθησα απο πίσω και με το που ανοίγω το πορτ παγάζ πέφτει και η τσάντα της φωτεινής κάτω και ανοίγει άντε στα σκοτάδια να μαζεύω τα χαρτιά τα λεφτά, μιλάμε έριξα μια πλήρη λειτουργιά, μετά πάω να βγάλω απο το πίσω κάθισμα το προσκέφαλο και αυτό να μην βγαίνει, από τα νεύρα μου έσπασα την βάση ΑΛΛΑ το έβγαλα για να ανακαλύψω ότι τελικά δεν χωράω. Ευτυχώς αυτός που έλεγχε τα εισιτήρια με θυμόταν από την πρώτη την φορά και κατάφερα να μπω και στην ρεσεψιόν δεν μας κάναν πρόβλημα που είχαμε μόνο το 1 εισιτήριο για την καμπίνα.
Η καμπίνα πάρα πολύ καλή και καθαρή αλλά το μόνο κακό ήταν ότι είναι αρκετά μακριά από το κατάστρωμα που επιτρέπετε να είναι και το σκυλί, 2 πατώματα πιο κάτω, με αποτέλεσμα για να βγαίνουμε έπρεπε να ανεβούμε αρκετές σκάλες με κόσμο. Η Αύρα αρκετά ήσυχη και μέσα αλλά και έξω στο κατάστρωμα, άλλα σκυλιά δεν είδαμε εκτός από 2 στις σκυλιέρες τα οποία φαινόταν λυπημένα και μόνα. Έρχεται το βράδυ η ώρα για ύπνο οπότε άντε να κάνουμε καμιά βόλτα για τις ανάγκες αλλά τίποτα, δεν έκανε σε όλο το ταξίδι τίποτα, κρατήθηκε 18 ώρες, τι στο κατάστρωμα τι στην τουαλέτα της καμπίνας τίποτα αυτή. Εδώ να πω ότι καλό το κατάστρωμα αλλά δεν έχουν κάποιο χώρο να πάει να κάνει τις ανάγκες του το σκυλί.
Το άλλο πρωί φτάσαμε στην Σάμο οπότε ξανά το τρέξιμο να κατεβάσω γρήγορα την Αύρα και να βγάλω και το αμάξι, και εδώ έκανα την πρώτη μου παρανομία με το να μην μαζέψω τις ακαθαρσίες αμέσως. Και εξηγούμε, με το που ετοιμαζόμαστε για να βγούμε μας αφήσανε να πάμε πρώτη κάτω και να περιμένουμε να δέση το πλοίο οπότε ήξερα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να κρατηθεί και πολύ, ανοίγει η πόρτα βουρ έξω εγώ για να πάμε σε καμιά γωνία στο λιμάνι και πέφτω σε γνωστούς που με σταματάνε να με χαιρετίσουν εεεεε εκεί τα έκανε φαρδιά πλατιά και μπόλικα, τρέχω την δένω και τρέχοντας να πάω να βγάλω το αμάξι και μετά να τα μαζέψω αλλά με πρόλαβε μια νταλίκα, δεν μπορετή να φανταστείτε τη ντροπή αισθάνθηκα.
Τώρα τις μέρες τις περνάγαμε με το να πηγαίνουμε το πρωί για μπάνιο κατά της 7:30 με 9 και το απόγευμα απο τις 6 με 8 που βράδιαζε. Η διανομή ΔΕΝ ήταν τελικά 'όπως το φανταζόμουν γιατί με το που φτάσαμε η πεθερά μου μου μου λέει το σκυλί δεν μένει πάνω οπότε πάω να πιάσω τις τσάντες και τις ξαναφωρτώνο στο αμάξι και της λέω τότε ούτε και εγώ μένω και θα πάω σε ξενοδοχείο (είχα φροντιστή να βρω πια δέχονται σκύλο και αν έχουν δωμάτια για πάν ενδεχόμενο) εκεί άλλαξε γνώμη και μας δέχτηκε με την προϋπόθεση μέχρι το απόγευμα να είναι στο κάτω μέρος του σπιτιού (λόγο ήλιου δεν θα την άφηνα και εγώ στο μπαλκόνι) και το απόγευμα στο μπαλκόνι που είναι μεγάλο και είναι και η πόρτα για να μπαίνει στο δικό μας δωμάτιο.
Η Αύρα την κατάλαβε και δεν την γάβγισε ποτέ ούτε καν την κοίταγε ενώ όποιος άλλος ερχόταν στο σπίτι μετά από λίγο του έκανε χαρές και αυτοί την παίζανε.
Χρειάστηκε μόνο για 2 μέρες να την πάμε σε πανσιόν (κάτι που το ήξερα απο την αρχή) μαζί με τον σκύλο του γαμπρού γιατι θα είχαμε πολύ φιλοξενούμενο κόσμο αλλά και υποχρεώσεις που η μικρή θα ήταν αρκετά στρεσαρισμένη και χωρίς βόλτες. Εκεί που την αφήσαμε την πηγαίναν 2 φορές βόλτα και ήταν και δίπλα με τον Έκτορα που τον γνώριζε. Και Δευτέρα πρωι πρωι μετά τον γάμο πήγα να την πάρω, απο την χαρά της μόνο που δεν με έριξε κάτω.
Η περιοχή που κάναμε μπάνιο είναι μια αρκετά μεγάλη παραλία περίπου 4χλμ και συνήθως την είχαμε μόνο για μας, οπότε δεν ενοχλούσαμε κανέναν και μπορούσα να την έχω και ελεύθερη χωρίς φόβο γιατί και αμάξια δεν πολυπερνάνε. Μπάνιο δυστυχώς δεν έκανε σχεδόν καθόλου, την πρώτη φορά που πήγαμε δειλά δειλά έβρεξε τα πόδια της, τι με χαρές τι με παιχνίδι δεν έμπαινε οπότε κάνω εγώ μια βουτιά για να δροσιστώ και εκεί τρόμαξε μάλλον μην έπαθα κάτι και τρέχει και βουτάει και αυτή, με το που με βλέπει ότι είμαι καλά κολυμπάει έξω και αυτό ήταν, ξανά τίποτα, μόνο μέχρι την κοιλιά για παιχνίδι και μέχρι εκεί. Φυσικά δεν την ζόρισα καθόλου.
Έτσι πέρασαν 3 βδομάδες και ήρθε η ώρα της επιστροφής, πάλι στο καράβι ήταν άνετη απλός αυτήν την φορά δεν άντεξε και ξελάφρωσε μια χαρά στο κατάστρωμα. Με το που φτάσαμε πλέον σπίτι έπρεπε να βρώ και μέρος στο οποίο να μπορώ να την αφήνω και λίγο λυτή για να τρέξει γιατί μόνο με την βόλτα έβλεπα πως είχε ακόμα αρκετή ενέργεια. Για καλή μου τύχη εκεί που πηγαίναμε μέχρι τώρα και λόγο της ηλικίας της οι βόλτες φτάναμε σε ένα σημείο που δεν μπορούσα να την λύσω αλλά λίγο πιο πέρα σταματάει ο δρόμος και γίνετε χαλικόδρομος χωρίς κίνηση και έχει μόνο χωράφια. Τώρα πάμε της περισσότερες φορές εκεί πρωί και απόγευμα, με λουρί και σε ένα σημείο όπου μπορώ να βλέπω σε μεγάλη απόσταση αν έρχεται κάνα αμάξι την λύνω για τρέξιμο (τα μόνα αμάξια παντός που περνάνε από εκεί είναι 4-5 και αυτά είναι μια Jaguar μια Lamborgini !!! και μερικά γήινα και ένα άλογο).
Ουφ αυτά. Τελικά μου βγήκε λίιιιιιιιιγο μεγάλο το κείμενο. Παρακάτω σας βάζω και φωτο.
Επιτέλους σπίτι και καθαρή.
Και μια άλλη που μου άρεσε πολύ που την πέτυχα σε καλή στιγμή.
Υ.Γ. Ελπίζω να διαβάζεται γιατί δύστυχος το συντακτικό μου δεν είναι και το καλύτερο μιας και δημοτικό και γυμνάσιο πήγα μόνο σε γερμανικό και ελληνικά ότι μάθαμε απο ιδιαίτερα και μόνη μας.
Για πρώτη φορά στα 10 χρόνια που είμαι με την γυναίκα μου την Φωτεινή πήγαμε διακοπές Σεπτέμβριο στην Σάμο ενώ πηγαίναμε πάντα Αύγουστο. Πάντα λόγο δουλείας μπορούμε να πάμε μετά της 2 του μήνα και πίσω πριν της 27 (Λογιστικό γραφείο και τότε είναι ΦΠΑ και ΙΚΑ), και φέτος παντρευόταν ο αδερφός της αναγκαστικά πήγαμε Σεπτέμβρη.
Η σχεδίαση άρχισε μήνες πριν γιατί φέτος στην ζωή μας είναι και η Αύρα που τον καιρό του ταξιδιού ήταν 7 μηνών. Οπότε έπρεπε να βρω τρόπο πως να πάμε και οι 3. Με αεροπλάνο δεν γινόταν 1ον γιατί λόγο μεγέθους της Αύρας δεν μπορούσε να μπει σε αεροπλάνο (Θεσ/νικη - Σάμο απευθείας πάει μόνο AERGEAN με αεροσκάφος που δεν δέχεται σκύλους) και 2ον θέλω αμάξι γιατί 3 βδομάδες δεν λέει να νοικιάσεις (άσε που πρέπει να φέρω και τα λάδια μου
). Άρα μας μένει το καράβι, αλλά μέχρι τώρα από Θεσ/νίκη είχα κάτι παλιατζούρες που κάνουν 18 ώρες και είναι και ψιλό χάλια, τα τελευταία 4 χρόνια να φανταστείτε κατέβαινα Αθήνα και από Πειραιά έπαιρνα το γρήγορο για Σάμο που έκανε περίπου 6-7 ώρες. Τυχαία έπεσα σε ένα φόρουμ σε μια συζήτηση ότι έχει και καράβια που έχουν καμπίνες που επιτρέπουν κατοικίδια μέσα (Pet in the Cabine), και ψάχνοντας βρήκα μια λίστα με ποια είναι, και εκεί ανακάλυψα ότι φέτος στην γραμμή της Θεσ/νίκης έχει βάλει καράβι και η Blue Star που έχει τέτοιες καμπίνες. Αμέσως τηλέφωνο, γιατί αυτές δεν μπορείς να τις κλείσεις online, ρωτάω αν έχουν ελεύθερες μιας και ήξερα τις ημερομηνίες που θα πάμε διακοπές (όλα αυτά από τον Μάιο) μου λένε ότι έχουν της κλείνω και ξεμπερδεύω με την μεταφορά. Από πλευράς διαμονής ήμουν εντάξει μιας και έχουμε σπίτι εκεί (η πεθερά μου δηλαδή) οπότε περιμένουμε να πάμε.Το βασικό μου άγχος ήταν πως θα κάνει η Αύρα το ταξίδι, γιατί μέχρι τότε το πιο μακρύ ήταν με αμάξι για 1,5 ώρα το οποίο το κάνει χωρίς προβλήματα από την 1 μέρα. Μια εβδομάδα πριν αρχίσαμε την σταδιακή εκπαίδευση στο φίμωτρο μιας και είναι υποχρεωτικό. Κάναμε μια επίσκεψη και στον γιατρό μας να μας δει προληπτικά και είμαστε έτοιμοι.
Παρασκευή 20:00 είναι η αναχώρηση, κάνουμε μια βόλτα κατά της 6 για τις τελευταίες της ανάγκες και αναχωρούμαι για λιμάνι. Εκεί έχω το πρόβλημα πως πάω το αμάξι και το σκυλί μέσα, η Φωτεινή έχει ένα μικρό πρόβλημα με τα χέρια της οπότε δεν μπορεί να την κρατάει από το λουρί, άντε να τρέχω με την Αύρα γρήγορα για το κατάστρωμα για να την δέσω και να κατέβω γρήγορα να βάλω και το αμάξι. Μιλάμε ήταν μια κωμικοτραγική κατάσταση και αυτό γιατί, ανεβάζω πολύ εύκολα την Αύρα και την Φωτεινή πάνω (πρέπει να πω ότι το πλήρωμα ήταν αρκετά εξυπηρετικό και φιλικό) την δένω και η καημένη με κοίταγε με βλέμμα γεμάτο απορία του στυλ "τι γίνετε εδώ, και φίμωτρο και δεμένη και περίεργο όχημα
". Τρέχω γρήγορα να βάλω το αμάξι μέσα και από την βιασύνη μου ξεχνάω το εισιτήριο μέσα στο αμάξι. Τώρα ???? ήδη πρόλαβαν να γεμίσουν και την διπλανή σειρά οπότε δεν έχω άλλη πρόσβαση. Προσπάθησα απο πίσω και με το που ανοίγω το πορτ παγάζ πέφτει και η τσάντα της φωτεινής κάτω και ανοίγει άντε στα σκοτάδια να μαζεύω τα χαρτιά τα λεφτά, μιλάμε έριξα μια πλήρη λειτουργιά, μετά πάω να βγάλω απο το πίσω κάθισμα το προσκέφαλο και αυτό να μην βγαίνει, από τα νεύρα μου έσπασα την βάση ΑΛΛΑ το έβγαλα για να ανακαλύψω ότι τελικά δεν χωράω. Ευτυχώς αυτός που έλεγχε τα εισιτήρια με θυμόταν από την πρώτη την φορά και κατάφερα να μπω και στην ρεσεψιόν δεν μας κάναν πρόβλημα που είχαμε μόνο το 1 εισιτήριο για την καμπίνα.Η καμπίνα πάρα πολύ καλή και καθαρή αλλά το μόνο κακό ήταν ότι είναι αρκετά μακριά από το κατάστρωμα που επιτρέπετε να είναι και το σκυλί, 2 πατώματα πιο κάτω, με αποτέλεσμα για να βγαίνουμε έπρεπε να ανεβούμε αρκετές σκάλες με κόσμο. Η Αύρα αρκετά ήσυχη και μέσα αλλά και έξω στο κατάστρωμα, άλλα σκυλιά δεν είδαμε εκτός από 2 στις σκυλιέρες τα οποία φαινόταν λυπημένα και μόνα. Έρχεται το βράδυ η ώρα για ύπνο οπότε άντε να κάνουμε καμιά βόλτα για τις ανάγκες αλλά τίποτα, δεν έκανε σε όλο το ταξίδι τίποτα, κρατήθηκε 18 ώρες, τι στο κατάστρωμα τι στην τουαλέτα της καμπίνας τίποτα αυτή. Εδώ να πω ότι καλό το κατάστρωμα αλλά δεν έχουν κάποιο χώρο να πάει να κάνει τις ανάγκες του το σκυλί.
Το άλλο πρωί φτάσαμε στην Σάμο οπότε ξανά το τρέξιμο να κατεβάσω γρήγορα την Αύρα και να βγάλω και το αμάξι, και εδώ έκανα την πρώτη μου παρανομία με το να μην μαζέψω τις ακαθαρσίες αμέσως. Και εξηγούμε, με το που ετοιμαζόμαστε για να βγούμε μας αφήσανε να πάμε πρώτη κάτω και να περιμένουμε να δέση το πλοίο οπότε ήξερα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να κρατηθεί και πολύ, ανοίγει η πόρτα βουρ έξω εγώ για να πάμε σε καμιά γωνία στο λιμάνι και πέφτω σε γνωστούς που με σταματάνε να με χαιρετίσουν εεεεε εκεί τα έκανε φαρδιά πλατιά και μπόλικα, τρέχω την δένω και τρέχοντας να πάω να βγάλω το αμάξι και μετά να τα μαζέψω αλλά με πρόλαβε μια νταλίκα, δεν μπορετή να φανταστείτε τη ντροπή αισθάνθηκα.
Τώρα τις μέρες τις περνάγαμε με το να πηγαίνουμε το πρωί για μπάνιο κατά της 7:30 με 9 και το απόγευμα απο τις 6 με 8 που βράδιαζε. Η διανομή ΔΕΝ ήταν τελικά 'όπως το φανταζόμουν γιατί με το που φτάσαμε η πεθερά μου μου μου λέει το σκυλί δεν μένει πάνω οπότε πάω να πιάσω τις τσάντες και τις ξαναφωρτώνο στο αμάξι και της λέω τότε ούτε και εγώ μένω και θα πάω σε ξενοδοχείο (είχα φροντιστή να βρω πια δέχονται σκύλο και αν έχουν δωμάτια για πάν ενδεχόμενο) εκεί άλλαξε γνώμη και μας δέχτηκε με την προϋπόθεση μέχρι το απόγευμα να είναι στο κάτω μέρος του σπιτιού (λόγο ήλιου δεν θα την άφηνα και εγώ στο μπαλκόνι) και το απόγευμα στο μπαλκόνι που είναι μεγάλο και είναι και η πόρτα για να μπαίνει στο δικό μας δωμάτιο.
Η Αύρα την κατάλαβε και δεν την γάβγισε ποτέ ούτε καν την κοίταγε ενώ όποιος άλλος ερχόταν στο σπίτι μετά από λίγο του έκανε χαρές και αυτοί την παίζανε.
Χρειάστηκε μόνο για 2 μέρες να την πάμε σε πανσιόν (κάτι που το ήξερα απο την αρχή) μαζί με τον σκύλο του γαμπρού γιατι θα είχαμε πολύ φιλοξενούμενο κόσμο αλλά και υποχρεώσεις που η μικρή θα ήταν αρκετά στρεσαρισμένη και χωρίς βόλτες. Εκεί που την αφήσαμε την πηγαίναν 2 φορές βόλτα και ήταν και δίπλα με τον Έκτορα που τον γνώριζε. Και Δευτέρα πρωι πρωι μετά τον γάμο πήγα να την πάρω, απο την χαρά της μόνο που δεν με έριξε κάτω.
Η περιοχή που κάναμε μπάνιο είναι μια αρκετά μεγάλη παραλία περίπου 4χλμ και συνήθως την είχαμε μόνο για μας, οπότε δεν ενοχλούσαμε κανέναν και μπορούσα να την έχω και ελεύθερη χωρίς φόβο γιατί και αμάξια δεν πολυπερνάνε. Μπάνιο δυστυχώς δεν έκανε σχεδόν καθόλου, την πρώτη φορά που πήγαμε δειλά δειλά έβρεξε τα πόδια της, τι με χαρές τι με παιχνίδι δεν έμπαινε οπότε κάνω εγώ μια βουτιά για να δροσιστώ και εκεί τρόμαξε μάλλον μην έπαθα κάτι και τρέχει και βουτάει και αυτή, με το που με βλέπει ότι είμαι καλά κολυμπάει έξω και αυτό ήταν, ξανά τίποτα, μόνο μέχρι την κοιλιά για παιχνίδι και μέχρι εκεί. Φυσικά δεν την ζόρισα καθόλου.
Έτσι πέρασαν 3 βδομάδες και ήρθε η ώρα της επιστροφής, πάλι στο καράβι ήταν άνετη απλός αυτήν την φορά δεν άντεξε και ξελάφρωσε μια χαρά στο κατάστρωμα. Με το που φτάσαμε πλέον σπίτι έπρεπε να βρώ και μέρος στο οποίο να μπορώ να την αφήνω και λίγο λυτή για να τρέξει γιατί μόνο με την βόλτα έβλεπα πως είχε ακόμα αρκετή ενέργεια. Για καλή μου τύχη εκεί που πηγαίναμε μέχρι τώρα και λόγο της ηλικίας της οι βόλτες φτάναμε σε ένα σημείο που δεν μπορούσα να την λύσω αλλά λίγο πιο πέρα σταματάει ο δρόμος και γίνετε χαλικόδρομος χωρίς κίνηση και έχει μόνο χωράφια. Τώρα πάμε της περισσότερες φορές εκεί πρωί και απόγευμα, με λουρί και σε ένα σημείο όπου μπορώ να βλέπω σε μεγάλη απόσταση αν έρχεται κάνα αμάξι την λύνω για τρέξιμο (τα μόνα αμάξια παντός που περνάνε από εκεί είναι 4-5 και αυτά είναι μια Jaguar μια Lamborgini !!! και μερικά γήινα και ένα άλογο).
Ουφ αυτά. Τελικά μου βγήκε λίιιιιιιιιγο μεγάλο το κείμενο. Παρακάτω σας βάζω και φωτο.
Επιτέλους σπίτι και καθαρή.
Και μια άλλη που μου άρεσε πολύ που την πέτυχα σε καλή στιγμή.
Υ.Γ. Ελπίζω να διαβάζεται γιατί δύστυχος το συντακτικό μου δεν είναι και το καλύτερο μιας και δημοτικό και γυμνάσιο πήγα μόνο σε γερμανικό και ελληνικά ότι μάθαμε απο ιδιαίτερα και μόνη μας.
