Καλησπέρα σας, την τελευταία βδομάδα αντιμετωπίζω ένα θεματάκι με την συμπεριφορά του Μπράντο (θυμίζω είναι ένα ημι-αιμο λαμπραντόρ με κυνηγόσκυλό μάλλον περίπου 8 μηνών). Άρχισε να γαβγίζει και κλαψουρίζει στο σπίτι υπερβολικά πολύ και χωρίς λόγο, θέλει την προσοχή μου αποκλειστικά πάνω του, άρχισε να παίζει πάλι πολύ άχαρα δαγκώνοντας υπερβολικά, μασουλάει από παιχνίδια μέχρι τοίχους, έχει αποκτήσει απ το πουθενά άγχος αποχωρισμού και τέλος αντρέψαμε και μας πιάσαν οι ορμές μας. Γενικά ήταν πάντα ένας καλοκάγαθος σίφουνας και τέτοια σημάδια δεν είχε δείξει ποτέ. Το δάγκωμα με το που άλλαξε δοντάκια το έκοψε, δεν γάβγιζε σχεδόν ποτέ και ορμές δεν είχε ως τώρα μόνο μια φορά πήγε ν αποπλανήσει το πόδι μου αλλά του το έκοψε και εκ τότε δεν το είχε ξανακάνει.
Τώρα όπως είπα είναι περίπου 7.30-8 μηνών, στην γειτονιά υπάρχει σκυλίτσα με οίστρο απ' ότι έμαθα και τέλος αλλάζουμε σπίτι, οπότε την τελευταία βδομάδα έχουμε αλλάξει περιβάλλον 2 φορές.
Έχω μιλήσει με τον κτηνίατρο μας, μια κοπέλα απ το pet shop (δεν ξέρω πόσο αξιόπιστη πηγή είναι αλλά ότι μου έχει πει, το έχω διασταυρώσει και είναι "σωστό") και με μια "εκπαιδεύτρια" και έχουμε καταλήξει στα εξής:
1. Μπήκε στην εφηβεία και οι ορμόνες του κάνουν πάρτυ.
2. Έχει στρεσαριστεί με τις αλλάγες στον χώρο του και το πρόγραμμα του.
3. Έχει ψιλοτρελαθεί με την σκυλίτσα.
Όλοι μου πρότειναν υπομονή κι αν η κατάσταση δεν βελτιωθεί σε μερικές μέρες να μιλήσω με κάποιον εκπαιδευτεί για να μην ενταθεί το πρόβλημα. Έχετε αντιμετωπίσει κάτι παρόμοιο? Μπορείτε να μου προτείνετε κάτι να τον ηρεμήσω λίγο κυρίως στο θέμα του άγχους αποχωρισμού, δεν το χε ποτέ δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω...
Ευχαριστώ πολύ!
Τώρα όπως είπα είναι περίπου 7.30-8 μηνών, στην γειτονιά υπάρχει σκυλίτσα με οίστρο απ' ότι έμαθα και τέλος αλλάζουμε σπίτι, οπότε την τελευταία βδομάδα έχουμε αλλάξει περιβάλλον 2 φορές.
Έχω μιλήσει με τον κτηνίατρο μας, μια κοπέλα απ το pet shop (δεν ξέρω πόσο αξιόπιστη πηγή είναι αλλά ότι μου έχει πει, το έχω διασταυρώσει και είναι "σωστό") και με μια "εκπαιδεύτρια" και έχουμε καταλήξει στα εξής:
1. Μπήκε στην εφηβεία και οι ορμόνες του κάνουν πάρτυ.
2. Έχει στρεσαριστεί με τις αλλάγες στον χώρο του και το πρόγραμμα του.
3. Έχει ψιλοτρελαθεί με την σκυλίτσα.
Όλοι μου πρότειναν υπομονή κι αν η κατάσταση δεν βελτιωθεί σε μερικές μέρες να μιλήσω με κάποιον εκπαιδευτεί για να μην ενταθεί το πρόβλημα. Έχετε αντιμετωπίσει κάτι παρόμοιο? Μπορείτε να μου προτείνετε κάτι να τον ηρεμήσω λίγο κυρίως στο θέμα του άγχους αποχωρισμού, δεν το χε ποτέ δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω...
Ευχαριστώ πολύ!