Περιμένοντας να γίνουμε γονείς, αποφασίσαμε με τη γυναίκα μου να προσθέσουμε (παρά τις οικονομικές δυσκολίες) ένα νέο μέλος στην οικογένειά μας.
Έτσι καταλήξαμε στο ότι έπρεπε να ψάξουμε πολύ, και να πάρουμε ένα σκύλο που και ικανότητες φύλαξης θα είχε, και όμορφη και εντυπωσιακή εμφάνιση θα διέθετε, αλλά θα ήταν πάνω από όλα ένας πολύ καλός σύντροφος για το κοριτσάκι που περιμένουμε.
Η φυλή στην οποία καταλήξαμε ήταν τα Bullmastiff, και μετά από μια σχετική αναζήτηση στο internet, και επικοινωνόντας και με κάποια μέλη του forum, ανακαλύψαμε το εκτροφείο Caneguardiano στη Σύρο.
Είχαμε διαρκή επικοινωνία και πληροφόρηση, ακόμη και αν εγώ προσωπικά έγινα ιδιαίτερα επίμονος με τις ερωτήσεις μου, σε ενοχλητικό βαθμό (το παραδέχομαι!), παρόλα αυτά η Μαριδέσπη μου εξηγούσε σε κάθε τηλεφώνημα το παραμικρό. :tel:
Αφού πέρασε λοιπόν μια εβδομάδα με τηλεφωνήματα κτλ, αποφασίσαμε να πάμε αυτοπροσώπως στην όμορφη Σύρο και να γνωρίσουμε από κοντά τους ανθρώπους του εκτροφείου, τα σκυλιά, και το χώρο τους.
Για να μην τα πολυλογώ, καταλήξαμε σε ένα υπέροχο αρσενικό κουτάβι, του οποίου το όνομα είναι πλέον Έκτορας (Goliath μέχρι χθες), με τρομερή φατσούλα.
Είναι ηλικίας 17 εβδομάδων και βάρους 21 κιλών, αν και νομίζω πως το πραγματικό βάρος του είναι γύρω στα 2 κιλά παραπάνω (είναι λίγο αδύνατος κατά τη γνώμη μου).
Τα πηγαίνει περίφημα με το crate του, και ήδη από την δεύτερη μέρα του στο σπίτι το χρησιμοποιεί σαν δικό του χώρο, πάντα με την πόρτα ανοιχτή.
Αλλά βρε παιδιά, τι τρώνε αυτά τα σκυλιά?
Eίχα και έχω και άλλες ράτσες μεγαλόσωμων σκύλων, αλλά αυτό το πράγμα δε το έχω ξανασυναντήσει.
Ίσως είναι και ζήτημα του συγκεκριμένου σκύλου και όχι της φυλής, αλλά δεν έχω δει ποτέ ξανά τόσο λαίμαργο κουτάβι.
Ότι και να του δώσω θα το φάει.
Προσπαθεί να ανεβαίνει σε κρεβάτια καναπέδες τραπέζια, βουτάει ότι προλαβαίνει (φαγώσιμο ή όχι) από παντού, και κάνει και κάτι που μου φαινόταν αδιανόητο μέχρι σήμερα.
Είναι ο μόνος σκύλος μου που προσπαθεί να αγγίξει το είδωλό του στον καθρέφτη.
Όλοι είχαν περίεργη συμπεριφορά μπροστά στον καθρέφτη, αλλά αυτό πρώτη φορά το συναντάω.
Μπορεί να είμαι και λίγο υπερβολικός μέσα στον ενθουσιασμό μου, αλλά συγχωρείστε με.
Σίγουρα με καταλαβαίνετε!
Παρακάτω θα παραθέσω μερικές φωτογραφίες αυτών των πρώτων ημερών, και κάθε τόσο θα ενημερώνω για την ανάπτυξή του, και φυσικά τις αλλαγές στη συμπεριφορά του καθώς μεγαλώνει.
Προσέχετε μη μου τον ματιάσετε!
Έτσι καταλήξαμε στο ότι έπρεπε να ψάξουμε πολύ, και να πάρουμε ένα σκύλο που και ικανότητες φύλαξης θα είχε, και όμορφη και εντυπωσιακή εμφάνιση θα διέθετε, αλλά θα ήταν πάνω από όλα ένας πολύ καλός σύντροφος για το κοριτσάκι που περιμένουμε.
Η φυλή στην οποία καταλήξαμε ήταν τα Bullmastiff, και μετά από μια σχετική αναζήτηση στο internet, και επικοινωνόντας και με κάποια μέλη του forum, ανακαλύψαμε το εκτροφείο Caneguardiano στη Σύρο.
Είχαμε διαρκή επικοινωνία και πληροφόρηση, ακόμη και αν εγώ προσωπικά έγινα ιδιαίτερα επίμονος με τις ερωτήσεις μου, σε ενοχλητικό βαθμό (το παραδέχομαι!), παρόλα αυτά η Μαριδέσπη μου εξηγούσε σε κάθε τηλεφώνημα το παραμικρό. :tel:
Αφού πέρασε λοιπόν μια εβδομάδα με τηλεφωνήματα κτλ, αποφασίσαμε να πάμε αυτοπροσώπως στην όμορφη Σύρο και να γνωρίσουμε από κοντά τους ανθρώπους του εκτροφείου, τα σκυλιά, και το χώρο τους.
Για να μην τα πολυλογώ, καταλήξαμε σε ένα υπέροχο αρσενικό κουτάβι, του οποίου το όνομα είναι πλέον Έκτορας (Goliath μέχρι χθες), με τρομερή φατσούλα.
Είναι ηλικίας 17 εβδομάδων και βάρους 21 κιλών, αν και νομίζω πως το πραγματικό βάρος του είναι γύρω στα 2 κιλά παραπάνω (είναι λίγο αδύνατος κατά τη γνώμη μου).
Τα πηγαίνει περίφημα με το crate του, και ήδη από την δεύτερη μέρα του στο σπίτι το χρησιμοποιεί σαν δικό του χώρο, πάντα με την πόρτα ανοιχτή.
Αλλά βρε παιδιά, τι τρώνε αυτά τα σκυλιά?
Eίχα και έχω και άλλες ράτσες μεγαλόσωμων σκύλων, αλλά αυτό το πράγμα δε το έχω ξανασυναντήσει.
Ίσως είναι και ζήτημα του συγκεκριμένου σκύλου και όχι της φυλής, αλλά δεν έχω δει ποτέ ξανά τόσο λαίμαργο κουτάβι.
Ότι και να του δώσω θα το φάει.
Προσπαθεί να ανεβαίνει σε κρεβάτια καναπέδες τραπέζια, βουτάει ότι προλαβαίνει (φαγώσιμο ή όχι) από παντού, και κάνει και κάτι που μου φαινόταν αδιανόητο μέχρι σήμερα.
Είναι ο μόνος σκύλος μου που προσπαθεί να αγγίξει το είδωλό του στον καθρέφτη.
Όλοι είχαν περίεργη συμπεριφορά μπροστά στον καθρέφτη, αλλά αυτό πρώτη φορά το συναντάω.
Μπορεί να είμαι και λίγο υπερβολικός μέσα στον ενθουσιασμό μου, αλλά συγχωρείστε με.
Σίγουρα με καταλαβαίνετε!
Παρακάτω θα παραθέσω μερικές φωτογραφίες αυτών των πρώτων ημερών, και κάθε τόσο θα ενημερώνω για την ανάπτυξή του, και φυσικά τις αλλαγές στη συμπεριφορά του καθώς μεγαλώνει.
Προσέχετε μη μου τον ματιάσετε!
