Αυτο σκεφτηκα και εγωεγώ θα έπαιρνα και τα 3
Εχει και 4 κοριτσάκια, να τα πάρω και αυτά;εγώ θα έπαιρνα και τα 3
Δεν μας τα πες αυτα βεβαια να τα παρεις χαχαχα οσο πιο πολλα κουταβια τοσο πιο χαρουμενοι ειμαστε. Για το οικονομικο πες οτι πηρες καμια πορσε.Εχει και 4 κοριτσάκια, να τα πάρω και αυτά;
Οχι, μόνο τον Κούκη, ο πρώτος μου σκύλος.Δεν είχες ποτέ 2 σκύλους ταυτόχρονα ε;;; Καλά θυμάμαι;
Ασε είναι και λαμπραντόρ, τρώνε πολύ.Δεν μας τα πες αυτα βεβαια να τα παρεις χαχαχα οσο πιο πολλα κουταβια τοσο πιο χαρουμενοι ειμαστε. Για το οικονομικο πες οτι πηρες καμια πορσε.
Οχι...όχι...αγόρι. Μια χαρά!Εχει και 4 κοριτσάκια, να τα πάρω και αυτά;
Ποσα screenshot σε εχω κανει και στελνω στην οικογενεια μου να ηξερεςΑν έχεις διάθεση και μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου με 2 σκυλιά, σκέψου το.
Δεν υπάρχει (για μένα τουλάχιστον) πιο όμορφη εμπειρία.
Από όσο μπορώ να δακρίνω, περνάνε πολύ καλά και οι σκύλοι μεταξύ τους, το χαίρονται, αλληλεπιδρούν καθημερινά με το είδος του, ταυτόχρονα με τους ανθρώπους τους.
Ειναι άλλη φάση...
Μια ιδέα πετάω.
Η αλήθεια είναι ότι αν είχα δύο σκυλιά σίγουρα δεν θα έπαιρνα ίδιας ηλικίας, ειδικά μετά την εμπειρία που είχα με τον Κούκη όταν γέρασε και αρρώστησε (δεν είναι μόνο οικονομικό το θέμα, αλλά και ψυχολογικό, να χάσεις δύο σκυλιά περίπου την ίδια περίοδο). Νομίζω 5-6 χρόνια διαφορά είναι το ιδανικό. Αλλά όταν πάρω σπίτι με αυλή που είναι και η επιθυμία μου.Αν έχεις διάθεση και μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου με 2 σκυλιά, σκέψου το.
Δεν υπάρχει (για μένα τουλάχιστον) πιο όμορφη εμπειρία.
Από όσο μπορώ να δακρίνω, περνάνε πολύ καλά και οι σκύλοι μεταξύ τους, το χαίρονται, αλληλεπιδρούν καθημερινά με το είδος του, ταυτόχρονα με τους ανθρώπους τους.
Ειναι άλλη φάση...
Μια ιδέα πετάω.
Δύο σχόλια, έχω να κάνω!Η αλήθεια είναι ότι αν είχα δύο σκυλιά σίγουρα δεν θα έπαιρνα ίδιας ηλικίας, ειδικά μετά την εμπειρία που είχα με τον Κούκη όταν γέρασε και αρρώστησε (δεν είναι μόνο οικονομικό το θέμα, αλλά και ψυχολογικό, να χάσεις δύο σκυλιά περίπου την ίδια περίοδο). Νομίζω 5-6 χρόνια διαφορά είναι το ιδανικό. Αλλά όταν πάρω σπίτι με αυλή που είναι και η επιθυμία μου.
Δεν είναι μόνο το θέμα του θανάτου, είναι και το διάστημα πριν γίνει. Ο Κούκης είχε θέματα υγείας τα τελευταία ενάμιση χρόνια της ζωής του, εκ των οποίων τους τελευταίους 5 μήνες δεν μπορούσε να περπατήσει καθόλου. Οπότε δεν μπορούσε ούτε να γυρίσει μόνος του, επομένως πάντα έπρεπε να είναι κάποιος μαζί του, μέρα-νύχτα, να τον σηκώνει, να τον γυρίζει κλπ. Για να βγει έξω έπρεπε να τον κουβαλάμε στο ασανσέρ και τα σκαλοπάτια. Εκτός απ' το περπάτημα είχε θέμα με άνοια, τον έπιανε πού και πού να μην ξέρει που βρίσκεται και να αγχώνεται, οπότε πάλι κάποιος έπρεπε να τον καθησυχάζει. Για τα φάρμακα, τις πάνες, τους κτηνιάτρους, ειδικές τρωφές (οικονομικό) να μην τα λέω, ένα 400άρι το μήνα τα ήθελε. Με δύο σκυλιά ίδιας ηλικίας, αμφιβάλλω να τα κατάφερνα. Και με αυτά που πέρασα δεν υπάρχει περίπτωση να το τολμούσα!Δύο σχόλια, έχω να κάνω!
Οχι ότι τα έχεις ανάγκη, αλλά...α) Σε όποια χρονική απόσταση κι αν συμβεί το στενάχωρο, το ίδιο πονάει και βου) Μην λες "όταν". Ποτέ δεν ξέρεις αν ή πότε θα έρθουν τα πράγματα ακριβώς όπως τα ονειρεύεσαι. Και αυτό που χάνεις στο μεταξύ, στην αίθουσα αναμονής, είναι κρίμα να μην το ζεις τώρα
Ναι μωρέ, ξέρω.Δεν είναι μόνο το θέμα του θανάτου, είναι και το διάστημα πριν γίνει. Ο Κούκης είχε θέματα υγείας τα τελευταία ενάμιση χρόνια της ζωής του, εκ των οποίων τους τελευταίους 5 μήνες δεν μπορούσε να περπατήσει καθόλου. Οπότε δεν μπορούσε ούτε να γυρίσει μόνος του, επομένως πάντα έπρεπε να είναι κάποιος μαζί του, μέρα-νύχτα, να τον σηκώνει, να τον γυρίζει κλπ. Για να βγει έξω έπρεπε να τον κουβαλάμε στο ασανσέρ και τα σκαλοπάτια. Εκτός απ' το περπάτημα είχε θέμα με άνοια, τον έπιανε πού και πού να μην ξέρει που βρίσκεται και να αγχώνεται, οπότε πάλι κάποιος έπρεπε να τον καθησυχάζει. Για τα φάρμακα, τις πάνες, τους κτηνιάτρους, ειδικές τρωφές (οικονομικό) να μην τα λέω, ένα 400άρι το μήνα τα ήθελε. Με δύο σκυλιά ίδιας ηλικίας, αμφιβάλλω να τα κατάφερνα. Και με αυτά που πέρασα δεν υπάρχει περίπτωση να το τολμούσα!