* Προσοχή! Σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζω ότι δεν πρέπει να γίνονται ή να υπάρχουν οι εξετάσεις υγείας σε σκύλους που χρησιμοποιούνται για αναπαραγωγή. Το παρακάτω κείμενο είναι απλά σκέψεις και προβληματισμοί στο κατά πόσο ένας σκύλος με άριστες βαθμολογίες και αποτελέσματα σε εξετάσεις υγείας είναι ή μπορεί να χαρακτηριστεί και υγιής σκύλος.
Πλέον, υπάρχουν πολλοί εκτροφείς που κάνουν όλες τις διαθέσιμες και προτεινόμενες για την φυλή τους προληπτικές εξετάσεις υγείας. Κάνουν τα DNA Tests για τις ασθένειες που αυτό είναι εφικτό, ακτινογραφίες για την δυσπλασία του ισχίου ή του αγκώνα και όποια άλλη εξέταση μπορεί να γίνει.
Οι όμιλοι προειδοποιούν τον υποψήφιο ιδιοκτήτη να προτιμά σκυλιά από γέννες που οι γεννήτορες έχουν εξεταστεί, το ίδιο κάνουμε κι εμείς εδώ στο φόρουμ και το ίδιο κάνουν και πολλές οργανώσεις και άνθρωποι ανά τον κόσμο. Σωστό, αλλά αρκούν αυτά τα tests και αυτή η συμβουλή για να καταλήξει ο ιδιοκτήτης με έναν υγιή σκύλο;
Κατηγορηματικά, όχι... Δεν αρκούν μερικές εξετάσεις για να εγγυηθούν την υγεία ενός κουταβιού και ενός σκύλου. Δεν είναι εγγύηση οι εξετάσεις υγείας και ας είναι σημαντικό να γίνονται και να υπάρχουν.
Τα παραπάνω, μα και όλο το κείμενο, τα γράφω διότι καταλαβαίνω πως και οι εξετάσεις υγείας κατάφεραν να γίνουν (ή είναι πολύ κοντά στο να γίνουν) άλλο ένα ισχυρό εργαλείο πώλησης. Βλέπω να χρησιμοποιείται ως marketing tool η σχολαστική εξέταση των γεννητόρων για κάθε λογής κληρονομική ασθένεια ή άλλη και να παρουσιάζεται ως "εγγύηση". Τόσο της υγείας των σκύλων, όσο και της "ηθικής" του εκτροφέα.
Υπάρχουν, όμως, και πολλά ελαττώματα και προβλήματα υγείας που δεν μπορούν να εξεταστούν. Όπως εάν οι γονείς έχουν αλλεργίες, αν οι πρόγονοι ταλαιπωρούνται από δερματικά, αν παρουσιάζουν υπερωιοσχιστία (cleft palate), αν γεννούν μόνο με καισαρική, αν παρουσιάζουν αναπνευστικά προβλήματα, αν παρουσιάζουν συχνά ωτίτιδες, αν έχουν συχνό ιστορικό καρκίνου ή νεφρικής ανεπάρκειας, αν υπάρχουν πρόγονοι με επιληψία ή ακόμα αν συναντάμε συχνά προβλήματα συμπεριφοράς (σοβαρά)... Αυτά είναι μερικά από τα προβλήματα που δεν εξετάζονται και κανείς δε ρωτά ή δεν κρατά πληροφορίες.
Ένα άλλο σημαντικό θέμα, που όμως είναι μια μεγάλη συζήτηση από μόνο του, είναι πως όσο πιο αυστηροί είμαστε στην διαλογή γεννητόρων με βάση τις εξετάσεις αυτές και μόνο, τόσο μικραίνουμε την γονιδιακή ποικιλία. Όσο βγάζουμε σκύλους από την αναπαραγωγή (και δε μιλάμε για σκύλους ανάπηρους τελείως π.χ.), τόσο "σκάβουμε το λάκκο μας" για το μέλλον.
Πολλοί σκύλοι με μικρό βαθμό δυσπλασίας (που δεν φαίνεται με το μάτι και δεν δημιουργεί προβλήματα στο σκύλο) έχουν δώσει καταπληκτικά σκυλιά και θα ήταν κρίμα να μην έχουν αναπαραχθεί ποτέ. Το ίδιο και σκύλοι φορείς του L2HGA (κληρονομική νευρομεταβολική διαταραχή) στα Staffordshire Bull Terriers ή και σκύλοι με μονορχία (παρουσία ενός όρχη) που έδωσαν φοβερά σκυλιά.
Δεν είναι, λοιπόν, όλα "άσπρο-μαύρο" και τόσο απλά ώστε να λέμε ότι πρέπει να αποκλείονται όλοι οι σκύλοι από την αναπαραγωγή αν δεν έχουν άριστα αποτελέσματα στα διάφορα tests. Όπως και δεν πρέπει να νομίζουμε πως ο σκύλος που έχει περάσει κάθε εξέταση υγείας θα δώσει απαραίτητα υγιή κουτάβια.
Έτσι, πέρα από τις όποιες εξετάσεις υγείας που είναι καλό και σημαντικό να δείτε και να υπάρχουν, ρωτήστε ή παρατηρήστε αν τα σκυλιά του εκτροφέα αναπνέουν αβίαστα, αν μπορούν να τρέξουν στον ήλιο και να μη σκάσουν στα 5 δευτερόλεπτα, αν μπορούν να πηδήξουν χωρίς κόπο πάνω και κάτω από το πορτ μπαγκάζ ή τον καναπέ... Δείτε το δέρμα και τα μάτια τους, ρωτήστε για δερματικά προβλήματα, για ωτίτιδες, για δυσανεξίες και ευαισθησίες. Ρωτήστε για το αν τρώνε με όρεξη και τι τρώνε, αν έχουν αφαιρεθεί όγκοι και πόσο ζουν...
Σε όλα αυτά που θα συζητήσετε, μην αφήσετε απέξω τον χαρακτήρα των σκύλων. Αν έχουν δώσει σκύλους φοβικούς, με κάποιες φοβίες ή επιθετικούς σε κάποια πράγματα. Αν οι σκύλοι κάνουν κάποια εργασία και πως αποδίδουν και αν σκύλοι από τους ίδιους προγόνους πάνε καλά και σε ζωή πόλης και σκύλου συντροφιάς.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ακόμα και οι σκύλοι που δεν είναι υγιής μπορούν να έχουν άριστες εξετάσεις υγείας.
Last edited: