Κώστα, οι καιροί είναι δύσκολοι και σε καταλαβαίνω. Απόλυτα. Και, κακά τα ψέματα, σε σκύλο που υιοθετείς, είτε αδέσποτο, είτε με οποιοδήποτε άλλο τρόπο, αναλαμβάνεις μια ευθύνη. Και αυτό συμπεριλαμβάνει τα ιατρικά του έξοδα.
Υπομονή, και ψυχραιμία!
Για μένα, είναι προφανές πως δεν μπορείς να συννενοηθείς με τον κτηνίατρο του δήμου. Ζήτα του σε αντίγραφο τις εξετάσεις (είναι υποχρεωμένος να στις δώσει), και τράβα σε άλλον. Άνευ σκύλου. Ρώτα τις φιλοζωικές στην περιοχή σου - πολλές συνεργάζονται με κτηνίατρους και θα έχουν κάποιον να σου προτείνουν. Εμείς που είχαμε σκύλο με νεφρική ανεπάρκεια, είχαμε δει 3-4. Κάποιους, άνευ σκύλου, μόνο με τις πρόσφατες εξετάσεις του. Ένας, δεν μας πήρε λεφτά (Εξέτασα σκύλο? μας είπε. Δεν εξέτασα.) - και μιλάγαμε για μία ώρα. Είναι σημαντικό, όταν έχεις ιατρικό πρόβλημα, πόσο μάλλον χρόνιο, να ξέρεις τι δυνατότητες έχεις και τι να περιμένεις.
Ακόμα και η θεραπεία με το μιλτεφοράν, δεν είναι πανάκεια, δεν σημαίνει ότι αν πέσει ο τίτλος, τα νεφρά θα φτιάξουν μαγικά. Ρώτα άλλους κτηνιάτρους, τι προτείνουν για θεραπευτικό σχήμα, τι μπορείς να κάνεις για τα νεφρά, τι έχεις να περιμένεις σε ενδεχόμενη επιδείνωση. Τα είπαμε και στο άλλο θέμα. Ο σκύλος σου είναι αρρωστος, και σε χρειάζεται, πάνω απ'όλα, δυνατό.