Δε θα ρώταγα καν, αλλα με κοίταζε ένας τύπος σαν να έχω το σκυλί δολοφόνο και μου έκανε ένα σχολιο του τύπου ότι το σκυλί είναι ανεκπαίδευτο και είπα να επιβεβαιώσω...
Ο Γκριφιν είναι 4 μηνών, μικρόσωμος προς το μεσαίο, μένει σταθερα μαζί μας 1 μήνα περίπου με μια σύντομη φιλοξενία λίγο νωρίτερα.
Στην αρχή δάγκωνε πολύ, και μου είπαν ότι δεν έμεινε σε άλλο σπίτι γιατί τους φάνηκε πολύ "άγριος". Σε λίγες μέρες, το δάγκωμα είχε μειωθεί πολύ, και πλέον νομίζω είμαστε στο τυπικό δάγκωμα λόγω δοντιών. Έχει κόψει πολύ και το χοροπηδητό και το γρύλισμα και το δαγκώνω ότι κινείται.
Επειδή έχουμε παιδιά και έχουμε και ένα απαραίτητο πέρασμα την ημέρα από πλατεία με πολλά παιδιά, είναι εξοικειωμένος πλέον με τον κόσμο (στην αρχή έτρεμε) και ειδικά τα παιδιά.
Χτες, είχαμε πάει σε ένα πανηγύρι της περιοχής, και ήταν η πρώτη φορά που εκτέθηκε σε τόσο κόσμο, μπουλούκι που σπρώχνεται κλπ. Ήμασταν σε επιφυλακή να φύγουμε αν χρειαστεί, αλλά ήταν άψογος.
Μετά από κανένα 2ωρο, κατσαμε σε μαγαζί με αυλή να φάμε. Το σκυλάκι ήταν ήδη κουρασμένο προφανώς, και αφού του δώσαμε νερό, το έδεσα στην καρέκλα. Εκεί τα πήρε στην αρχή, προσπάθησε να λύσει το λουρί, δεν το πέτυχε (ήρεμα, όχι γαβγίσματα κλπ), ήθελε να ανέβει αγκαλιά, του είπα όχι, και εκεί μου έπιασε το χέρι. Μαλακά, δεν μιλάμε για αίμα ή ούτε καν πόνο. Έβγαλα μια φωνή, λούφαξε, έκατσε και ήταν υποδειγματικός στη συνέχεια.
Το ότι μου έπιασε το χέρι είναι περίεργο, γιατι αυτό σχολίαζε ο τύπος. Δεδομένου ότι δεν πόνεσα, το σκυλί ήταν πτώμα, είχε βγει πολύ από τα νερά του, και είναι και μόνο 4 μηνών;
Ο Γκριφιν είναι 4 μηνών, μικρόσωμος προς το μεσαίο, μένει σταθερα μαζί μας 1 μήνα περίπου με μια σύντομη φιλοξενία λίγο νωρίτερα.
Στην αρχή δάγκωνε πολύ, και μου είπαν ότι δεν έμεινε σε άλλο σπίτι γιατί τους φάνηκε πολύ "άγριος". Σε λίγες μέρες, το δάγκωμα είχε μειωθεί πολύ, και πλέον νομίζω είμαστε στο τυπικό δάγκωμα λόγω δοντιών. Έχει κόψει πολύ και το χοροπηδητό και το γρύλισμα και το δαγκώνω ότι κινείται.
Επειδή έχουμε παιδιά και έχουμε και ένα απαραίτητο πέρασμα την ημέρα από πλατεία με πολλά παιδιά, είναι εξοικειωμένος πλέον με τον κόσμο (στην αρχή έτρεμε) και ειδικά τα παιδιά.
Χτες, είχαμε πάει σε ένα πανηγύρι της περιοχής, και ήταν η πρώτη φορά που εκτέθηκε σε τόσο κόσμο, μπουλούκι που σπρώχνεται κλπ. Ήμασταν σε επιφυλακή να φύγουμε αν χρειαστεί, αλλά ήταν άψογος.
Μετά από κανένα 2ωρο, κατσαμε σε μαγαζί με αυλή να φάμε. Το σκυλάκι ήταν ήδη κουρασμένο προφανώς, και αφού του δώσαμε νερό, το έδεσα στην καρέκλα. Εκεί τα πήρε στην αρχή, προσπάθησε να λύσει το λουρί, δεν το πέτυχε (ήρεμα, όχι γαβγίσματα κλπ), ήθελε να ανέβει αγκαλιά, του είπα όχι, και εκεί μου έπιασε το χέρι. Μαλακά, δεν μιλάμε για αίμα ή ούτε καν πόνο. Έβγαλα μια φωνή, λούφαξε, έκατσε και ήταν υποδειγματικός στη συνέχεια.
Το ότι μου έπιασε το χέρι είναι περίεργο, γιατι αυτό σχολίαζε ο τύπος. Δεδομένου ότι δεν πόνεσα, το σκυλί ήταν πτώμα, είχε βγει πολύ από τα νερά του, και είναι και μόνο 4 μηνών;
