Ωραίο θέμα με τροφή για πολύ κουβέντα, που ελπίζω να μην καταλήξει σε αρένα.
Η λέξη κυνοφιλία αφορά την αγάπη προς τους σκύλους. Γενικά αγάπη προς το είδος. Κατ' επέκταση, και συνήθως, οι κυνόφιλοι είναι και ζωόφιλοι (όχι πάντα όμως, ποιός δεν έχει δει / γνωρίσει έστω ένα άτομο που ναι μεν έχει σκύλο, αλλά ταυτόχρονα θα κλώτσαγε μια γάτα).
Θα περιγράψω μερικά κλασσικά προφίλ που σίγουρα όλοι μας έχουμε συναντήσει τριγύρω (και ή θα πυροδοτηθεί κουβεντάκι ωραίο ή θα σας νυστάξω).
Καλώς ή κακώς, οτιδήποτε μπορεί να αποκτηθεί από τον άνθρωπο, είτε με χρήματα είτε με κόπο κρύβει ένα βαθμό ματαιοδοξίας.
Πάντα υπάρχουν οι άνθρωποι που αγοράζουν ένα αυτοκίνητο μόνο και μόνο για επίδειξη, και ας μην έχουν να το συντηρήσουν, πάντα υπάρχουν οι άνθρωποι που προτιμούν να αγοράσουν ένα σπίτι σε μια "καλή" περιοχή μόνο και μόνο για να λένε "μένω εκεί" ενώ με τα μισά χρήματα θα αγόραζαν αλλού μεγαλύτερο, πάντα υπάρχουν γυναίκες που "θέλουν να γίνουν μάνες" μόνο και μόνο για να λένε "έκανα παιδιά", πάντα θα υπάρχουν άτομα που πάνε γυμναστήριο για να γίνουν "φέτες" και όχι για να είναι υγιείς οργανισμοί, κλπ κλπ. Η λίστα με τα παραδείγματα μπορεί να είναι πραγματικά ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ. (Δεν σημαίνει πως όποιος κάνει οτιδήποτε από τα παραπάνω είναι απαραίτητα ματαιόδοξος όσο δεν πάει και θα έπρεπε καλύτερα να μένει σε σπηλιά και να τρώει βολβούς, μην πάμε σε τέτοια άκρα).
Αυτό που θέλω να πω, είναι πως οτιδήποτε "υλικό" ή καλύτερα "απτό" μπορεί να αποκτήσει κανείς, ενέχει τον "κίνδυνο" να αποκτάται ανεύθυνα ή / και για λόγους μόστρας και μόνο. Οι λεγόμενοι ποζεράδες κοινώς που κανείς τους βρίσκει σε κάθε ηλικιακό γκρουπ, σε κάθε κοινωνική τάξη και σε κάθε εθνικότητα.
Μία από τις χειροπιαστές αποκτήσεις είναι και η απόκτηση σκύλου και πάσης φύσης κατοικιδίου. Απλώς, κατ' εμέ, οι σκύλοι έχουν την τιμητική τους, γιατί είναι πολύ κοντά στον άνθρωπο, ο καθένας μπορεί να έχει έναν, και μπορείς να τους βγάλεις βόλτα = εύκολη μόστρα σε οποιονδήποτε. Και εκεί ξεκινάει το πρόβλημα.
Αποκτά σκύλο ο καθένας για να τον επιδείξει σε φίλους, γνωστούς, στη γειτονιά ή όπου. Διάφοροι θεωρούν το σκύλο "γκομενομαγνήτη". Άλλοι θέλουν να έχουν ένα κτηνώδες ροτ να περπατάνε στο δρόμο και να μην πλησιάζει κανείς. Άλλοι θέλουν να έχουν ένα τσιουάουα με βαμένα νύχια, μπλουζάκια, γκέτες και ξέρω γω τί άλλο. Για να τραβήξουν τη προσοχή και μόνο.
Αυτή η συνομοταξια θα επιλέξει συνήθως καθαρόαιμο ή "καθαρόαιμο" γιατί δεν τους νοιάζει τίποτα άλλο πέραν του φαίνεσθαι, με τις -λίγο πολύ- γνωστές σε όλους μας καταλήξεις. Θα επιλέξουν κάποια ράτσα εύκολα αναγνωρίσιμη, και θεωρούν τα αδέσποτα / ημίαιμα δευτεράτζες που δεν αξίζουν μία.
Σε κουβέντα με τέτοιους ανθρώπους παρατηρείται και η αναφορά στο χρηματικό. Ο λεφτάς που πήρε τον σκύλο τόσες χιλιάδες ευρω γιατί είναι από σούπερ ντούπερ γραμμές και σπάνιο και και και (που μπορεί να τον πήρε απο πετ σοπ και να πουλάει φούμαρα), και ο ψαγμένος που πήρε φοβερή ράτσα, τέζα καθαρόαιμη και σε πολύ καλή τιμή (γέννα φίλου / ιδιώτη). Όλοι αυτοί αναζητούν το θαυμασμό των γύρω και τίποτα άλλο. Όχι μόνο κυνόφιλοι δεν είναι, μην πω τι είναι ...
Από την άλλη υπάρχουν αυτοί που απλά θέλουν σκύλο, γιατί θέλουν σκύλο, γιατί γουστάρουν τους σκύλους είτε είναι καθαρόαιμοι, είτε είναι ημίαιμοι είτε είναι αδέσποτοι. Αγαπούν το ζωντανό τους και αυτό φαίνεται στο πως του φαίρονται και στο πως μιλάνε για αυτό (μπορεί να είναι άσχετοι με θέματα εκπαίδευσης, διατροφής, καλωπισμού κλπ κλπ, να έιναι τελείως αδαείς, αλλά το ΑΓΑΠΑΝΕ). Βέβαια λάθη τέτοιων ατόμων (όπως πχ ανεπιθύμητες γέννες ή να χάνουν το σκύλο ή ό,τι άλλο) τα πληρώνουν τρίτοι συνήθως (μαζί και τα σκυλάκια).
Για να επιστρέψω λίγο στο θέμα και σχετικά και με απαντήσεις πιο πάνω, υπάρχουν τα άτομα όπως ανέφεραν κανα δυό, που θέλουν εκτροφικό καθαρόαιμο για συγκεκριμένους λόγους. Που όμως το έχουν ψάξει, και που ναι μεν θα πάρουν ένα Γερμανικό ποιμενικό ή ένα μαλινουά, αλλά δεν θα το αφήσουν στην τύχη του στην αυλή. Θα πάνε για κυναθλήματα που δεν μπορούν να κάνουν με άλλες φυλές εύκολα (δοκίμασε IPO με κανά minature schnauzer για παράδειγμα και τα λέμε), ή οποιοδήποτε κυνάθλημα.
Ή θα κατέβουν σε εκθέσεις μορφολογίας, ή επιδείξεις υπακοής κλπ. Αυτοί οι άνθρωποι, αγαπάνε τον σκύλο, θέλουν την επαφή μαζι του, αναζητούν τον ποιοτικό χρόνο μαζί του και σεβόμενοι τις ανάγκες του, προσφέρουν το καλύτερο που μπορούν. Και εδώ μπορεί να συναντήσεις ποζεράδες, αλλά σε μικρότερο βαθμό, γιατί δεν μπαίνει κάποιος σε τέτοιες διαδικασίες εύκολα αν δεν γουστάρει την όλη φάση.
Υπάρχει και η μεριά των φανατικών υπέρ των αδέσποτων / ημίαιμων, η οποία χωρίζεται σε 2 βασικές κατηγορίες. Αυτούς που τα αγαπούν πολύ και είναι ενεργοί πολύ, σώζουν, υιοθετούν, φιλοξενούν, είναι σε φιλοζωικές και έχουν κάνει πολύ έργο. Και σε αυτούς που το κάνουν γιατί είναι μόδα. Και ναι, είναι μόδα για μερικούς το αδέσποτο.
Η πρώτη κατηγορία, δεν έχω λόγια. Τους βγάζω το καπέλο για το κουράγιο τους και τα ψυχικά τους αποθέματα, το έργο τους και την προσφορά τους. Και δεν μιλάω για δράση τύπου κοινοποίηση στο facebook ή σε 2-3 φόρουμ (που και αυτό κάτι είναι βέβαια). Μιλάω για όλους εκείνους που θα χτυπήσει το τηλέφωνο στις 10 το βράδυ, θα τους πουν πως βρήκαν το τάδε σκύλο στην τάδε κατάσταση, θα τα παρατήσουν όλα και θα τρέξουν.
Η άλλη κατηγορία της "μόδας", είναι όλοι αυτοί που τάσσονται υπέρ της σωτηρείας αδέσποτου, μόνο και μόνο για να δείξουν στους γύρω τους πως είναι ευαισθητοποιημένοι. Κάνουν μπαμ από μακριά βέβαια, πολλαπλασιάζονται όμως με ρυθμούς γκρέμλιν.
Δυστυχώς ο σκύλος τα τελευταία χρόνια, έγινε μόδα παγκοσμίως. Αυτό φαίνεται ακόμη και στα εκτροφικά σκυλιά σε αρκετές φυλές με το πώς εξελίχθηκαν. Οτιδήποτε γίνεται μόδα, έχει και θετικές και αρνητικές επιδράσεις, στο θέμα σκύλος όμως νομίζω οι επιδράσεις είναι περισσότερο αρνητικές γιατί μιλαμε για ένα πλάσμα με ψυχή που ο κάθε ανεγκέφαλος μπορεί να βγάλει επάνω του ένα σωρό κόμπλεξ.
Για μένα δεν υπάρχει κυνοφιλία και καθαρόαιμη κυνοφιλία. Υπάρχει άτομο που αγαπά το σκύλο και βάσει διαφόρων παραμέτρων επιλέγει ημίαιμο, αδέσποτ ή καθαρόαιμο και ούγκανος που χρησιμοποιεί τον όποιας κατηγορίας σκύλο για προσωπικούς λόγους που σίγουρα δεν έχουν να κάνουν με την εργασία του προτύπου της κάθε φυλής.
Απειροτεράστιο το κείμενο μου, σόρρυ για τη ζαλούρα.
