Καλησπέρα σας και χρόνια πολλά!!!
Να σας συστηθώ κι εγώ και ο σκύλος μας!
Εγώ είμαι ο Άρης και είμαι μέλος αγέλης με εξέχων μέλος ένα Χάσκι Σιβηρίας, τον Max (Maximus, Μονομάχος) ηλικίας 11,5 χρονών.
Η ιστορία έχει ως εξής...αν και είχαμε πιο παλιά κάποια σκυλάκια, εκείνη την περίοδο ούτε που σκεφτόμασταν να αποκτήσουμε σκύλο, για πολλούς λόγους. Ώσπου μια μέρα η αδερφή μου (27 χρονών τότε αυτή, 20 εγώ) έρχεται και μου λέει: "ο τάδε (τότε αγόρι της) θέλει να μου πάρει χάσκι. Τι λες; Να το πάρουμε;", και προφανώς αγνοώντας τη σοβαρότητα της ερώτησης απάντησα μονολεκτικά "Ναι". Ένα μήνα αργότερα στα γενέθλια της εμφανίστηκε μια μαύρη μπάλα με γαλάζια μάτια. Εν συντομία, διοργανώθηκε επιχείρηση "γνωριμίας" με τους γονείς μας που αυτοί και αν είχαν πλήρη άγνοια!
Μη γνωρίζοντας καν τι εστί χάσκι, τι ιδιαιτερότητες έχουν κτλ μετά από 2-3 εφιαλτικές βδομάδες αποφασίσαμε οικογενειακά να τον δώσουμε στην αδερφή του παιδιού που μας τον έκανε δώρο που και παιδιά είχε και μεγάλο κήπο, αλλά και παρόμοια άγνοια. Μετά από 1 βδομάδα (εξίσου εφιαλτική γι' αυτούς από ότι μάθαμε) μας παρακάλεσε να πάμε να τον πάρουμε. Όταν είδε τους γονείς μου έπαθε πανικό από τη χαρά του και όταν μπήκε σπίτι επίσης τρελάθηκε από τη χαρά του!
Κάπως έτσι φτάσαμε 11 χρόνια αργότερα ζώντας ακόμα μια απίστευτη εμπειρία...αγαπήσαμε, μάθαμε, προσπαθήσαμε (εκπαίδευση, παιχνίδι, ατελείωτες βόλτες εντός και εκτός Αθηνών, παρέα, εκ περιτροπής διακοπές κτλ) και έχουμε καταφέρει να έχουμε ένα υπέροχο και υγιέστατο χάσκι! Δύο φορές μας τον δηλητηριάσανε και τον έσωσε γιατρός του (ο Θωμάς για όσους ξέρουν) την πρώτη από σχεδόν βέβαιο θάνατο.
Στα ευχάριστα όμως πάλι, ο Max λοιπόν είναι ένα "τυπικό" χάσκι...δηλαδή μπελάς σε 4 πόδια! Επίμονος, ξεροκέφαλος, ανυπάκουος, αυτόνομος, παιχνιδιάρης, γλυκός και αγαπησιάρης!
Τώρα που με τη γυναίκα μου δημιουργούμε την δικιά μας αγέλη, θέλουμε σύντομα να προσθέσουμε και τα δικά μας μέλη-χάσκι!!!
Θα ανεβάσω και φωτογραφίες σύντομα, αλλά είναι αυτός στη φωτό στο avatar (ανάμεσα στα σεντόνια και το πάπλωμα είχαν κρυφτεί επιμελώς πολλά μπισκοτάκια! ).
Αυτή είναι η -όχι και τόσο σύντομη- ιστορία μας!
Να είστε όλοι καλά και καλές γιορτές!
Να σας συστηθώ κι εγώ και ο σκύλος μας!
Εγώ είμαι ο Άρης και είμαι μέλος αγέλης με εξέχων μέλος ένα Χάσκι Σιβηρίας, τον Max (Maximus, Μονομάχος) ηλικίας 11,5 χρονών.
Η ιστορία έχει ως εξής...αν και είχαμε πιο παλιά κάποια σκυλάκια, εκείνη την περίοδο ούτε που σκεφτόμασταν να αποκτήσουμε σκύλο, για πολλούς λόγους. Ώσπου μια μέρα η αδερφή μου (27 χρονών τότε αυτή, 20 εγώ) έρχεται και μου λέει: "ο τάδε (τότε αγόρι της) θέλει να μου πάρει χάσκι. Τι λες; Να το πάρουμε;", και προφανώς αγνοώντας τη σοβαρότητα της ερώτησης απάντησα μονολεκτικά "Ναι". Ένα μήνα αργότερα στα γενέθλια της εμφανίστηκε μια μαύρη μπάλα με γαλάζια μάτια. Εν συντομία, διοργανώθηκε επιχείρηση "γνωριμίας" με τους γονείς μας που αυτοί και αν είχαν πλήρη άγνοια!
Μη γνωρίζοντας καν τι εστί χάσκι, τι ιδιαιτερότητες έχουν κτλ μετά από 2-3 εφιαλτικές βδομάδες αποφασίσαμε οικογενειακά να τον δώσουμε στην αδερφή του παιδιού που μας τον έκανε δώρο που και παιδιά είχε και μεγάλο κήπο, αλλά και παρόμοια άγνοια. Μετά από 1 βδομάδα (εξίσου εφιαλτική γι' αυτούς από ότι μάθαμε) μας παρακάλεσε να πάμε να τον πάρουμε. Όταν είδε τους γονείς μου έπαθε πανικό από τη χαρά του και όταν μπήκε σπίτι επίσης τρελάθηκε από τη χαρά του!
Κάπως έτσι φτάσαμε 11 χρόνια αργότερα ζώντας ακόμα μια απίστευτη εμπειρία...αγαπήσαμε, μάθαμε, προσπαθήσαμε (εκπαίδευση, παιχνίδι, ατελείωτες βόλτες εντός και εκτός Αθηνών, παρέα, εκ περιτροπής διακοπές κτλ) και έχουμε καταφέρει να έχουμε ένα υπέροχο και υγιέστατο χάσκι! Δύο φορές μας τον δηλητηριάσανε και τον έσωσε γιατρός του (ο Θωμάς για όσους ξέρουν) την πρώτη από σχεδόν βέβαιο θάνατο.
Στα ευχάριστα όμως πάλι, ο Max λοιπόν είναι ένα "τυπικό" χάσκι...δηλαδή μπελάς σε 4 πόδια! Επίμονος, ξεροκέφαλος, ανυπάκουος, αυτόνομος, παιχνιδιάρης, γλυκός και αγαπησιάρης!
Τώρα που με τη γυναίκα μου δημιουργούμε την δικιά μας αγέλη, θέλουμε σύντομα να προσθέσουμε και τα δικά μας μέλη-χάσκι!!!
Θα ανεβάσω και φωτογραφίες σύντομα, αλλά είναι αυτός στη φωτό στο avatar (ανάμεσα στα σεντόνια και το πάπλωμα είχαν κρυφτεί επιμελώς πολλά μπισκοτάκια! ).
Αυτή είναι η -όχι και τόσο σύντομη- ιστορία μας!
Να είστε όλοι καλά και καλές γιορτές!