Έχω τον εξής προβληματισμό...
Η Κλαίρη κατ' ουσίαν είναι δικός μου σκύλος. Εγώ φαίνομαι ως ιδιοκτήτης σε βιβλιάρια και μικροτσιπ, τρέχω στον εκπαιδευτή, κάνουμε ασκήσεις υπακοής μόνες μας, εγώ βόλτες, εγώ τα μαλώματα στο σπίτι.
Από την άλλη με τον άντρα μου μοιραζόμαστε το τάισμα σε ποσοστό 80 -20, ενώ σίγουρα παίζουμε και οι δύο μαζί της. Γενικά με ακούει πιο πολύ και με κοιτάει στα μάτια περιμένοντας τι θα της πω.
Συζήταγε με την κολλητή μου της προάλλες και μου είπε να το χαρω όσο προλαβαίνω διότι αν πάρει παράδειγμα από τη δικιά της λόγω φύλου θα με γράψει σύντομα εκεί που δεν πιάνει μελάνι και θα αφοσιωθεί στον άντρα μου όπως έκανε και η δικιά της (Yorkie) με το μπαμπά της και έγραψε τα λοιπά μέλη της οικογένειας.
Να σημειώσω ότι δεν έχει ασχοληθεί με τη μικρή της σε τέτοιο βαθμό. Ούτε εκπαίδευση ούτε τα τρελά παιχνίδια, βόλτες δε μία στο τόσο...
Να βάλλω τα κλάμματα τώρα για το παιδί που θα χάσω... ή να μην ανησυχώ???
Η Κλαίρη κατ' ουσίαν είναι δικός μου σκύλος. Εγώ φαίνομαι ως ιδιοκτήτης σε βιβλιάρια και μικροτσιπ, τρέχω στον εκπαιδευτή, κάνουμε ασκήσεις υπακοής μόνες μας, εγώ βόλτες, εγώ τα μαλώματα στο σπίτι.
Από την άλλη με τον άντρα μου μοιραζόμαστε το τάισμα σε ποσοστό 80 -20, ενώ σίγουρα παίζουμε και οι δύο μαζί της. Γενικά με ακούει πιο πολύ και με κοιτάει στα μάτια περιμένοντας τι θα της πω.
Συζήταγε με την κολλητή μου της προάλλες και μου είπε να το χαρω όσο προλαβαίνω διότι αν πάρει παράδειγμα από τη δικιά της λόγω φύλου θα με γράψει σύντομα εκεί που δεν πιάνει μελάνι και θα αφοσιωθεί στον άντρα μου όπως έκανε και η δικιά της (Yorkie) με το μπαμπά της και έγραψε τα λοιπά μέλη της οικογένειας.
Να σημειώσω ότι δεν έχει ασχοληθεί με τη μικρή της σε τέτοιο βαθμό. Ούτε εκπαίδευση ούτε τα τρελά παιχνίδια, βόλτες δε μία στο τόσο...
Να βάλλω τα κλάμματα τώρα για το παιδί που θα χάσω... ή να μην ανησυχώ???