Καλημερα.Πριν καιρο ειχα γραψει θεμα για το αν βαλω πνιχτη στο σκυλο για να μη σερνει οταν στρεσαρεται.
Ηρθε η ωρα του,αλλα για αλλο λογο.
Ειχαμε βγει που λετε για την απογευματοβραδινη βολτα μας στο κεντρο των Χανιων σε μια πλατεια(την 1866,στα Νεα Καταστηματα, για οποιον ξερει).Η πλατεια αυτη ειναι γεματη κοσμο,κεντρικοι δρομοι την κυκλωνουν,φαναρια,μαγαζια,κτλ και γκαζον.Μυριζαμε λοιπον το χορταρακι να χ3σουμε,εγω κοιτω που μυριζει για να ελεγχω φολες,κτλ.
Ξαφνικα,μενω με το λουρι στο χερι!Εσπασε ο κρικος του κολαρου του!Ηταν μια γατα κατω απο ενα κοντινο θαμνο η οποια δε φαινοταν απο το υψος μου.Τρεχει η γατα στο δρομο,τρεχει και το βλαμμενο το δικο μου(αυτος ηταν ομως ακομα στο πλακοστρωτο της πλατειας)!Περναει η γατα απεναντι με ελιγμους απο τα αμαξια και παει και το δικο μου το βοδι να κανει το ιδιο!Εκεινη την ωρα φωναζω ΜΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ!Πραγματικα,ηταν μια ανατριχιαστικη φωνη,σα να βγηκε απο τα εγκατα της γης.Γυρισαν ολοι οι ταξιτζιδες και οι ανθρωποι και με κοιτουσαν. "ΓΥΡΝΑ ΠΙΣΩ Μ@Λ@Κ@,ΘΑ ΣΕ ΜΑΜΗΣΩ!!!!"Ο σκυλος κοκαλωσε στην ακρη του πεζοδρομιου να τρεμει,το ενα ποδι σηκωμενο σαν ποιντερ και εγω να συνεχιζω να βριζω μην τυχον και κουνησει και φυγει.Τον επιασα απο το κολαρο κι ακουσε ολο το λεξιλογιο του Μπαμπινιωτη.Περνουσα την πλατεια και οι ανθρωποι εκαναν ακρη.Αυτη τη φορα μαλλον εμενα κρατουσαν σε αποσταση και οχι το σκυλο.
Πηγαμε σε ενα κοντινο πετσοπ και πηρα καινουριο κολαρο.Ηταν απο τις φορες που χαρηκα που εχω ψηλο σκυλο και δεν ηταν αναγκη να σκυβω να τον σερνω απο το κολαρο μεχρι να παμε στο πετ σοπ.
Αποφασισα λοιπον,με τη συμφωνη γνωμη του εκπαιδευτη,να παρω πνιχτη με καρφια (που ειναι πιο ανωδυνο απο το αλυσιδακι),για 2 λογους:α)με το τραβηγμα του κολαρου ο λαιμος του καταπονειται περισσοτερο και επιδεινωνει το wobbler,β)θα πονεσει μια-δυο και δε θα ξανασκεφτει να πεταχτει.
Μα να μου σπασει ο κρικος;Ειναι αυτο που εχουμε πει τελικα εδω μεσα.Τα μεγαλοσωμα σκυλια δεν ειναι γρηγορα να τρεχουν σε αποσταση,αλλα εχουν μεγαλη εκρηκτικοτητα τα πρωτα μετρα.
Εχασα και τη θηλυκη μου υποσταση.Κουβεντες ηταν αυτες που ξεστομισα;
Ηρθε η ωρα του,αλλα για αλλο λογο.
Ειχαμε βγει που λετε για την απογευματοβραδινη βολτα μας στο κεντρο των Χανιων σε μια πλατεια(την 1866,στα Νεα Καταστηματα, για οποιον ξερει).Η πλατεια αυτη ειναι γεματη κοσμο,κεντρικοι δρομοι την κυκλωνουν,φαναρια,μαγαζια,κτλ και γκαζον.Μυριζαμε λοιπον το χορταρακι να χ3σουμε,εγω κοιτω που μυριζει για να ελεγχω φολες,κτλ.
Ξαφνικα,μενω με το λουρι στο χερι!Εσπασε ο κρικος του κολαρου του!Ηταν μια γατα κατω απο ενα κοντινο θαμνο η οποια δε φαινοταν απο το υψος μου.Τρεχει η γατα στο δρομο,τρεχει και το βλαμμενο το δικο μου(αυτος ηταν ομως ακομα στο πλακοστρωτο της πλατειας)!Περναει η γατα απεναντι με ελιγμους απο τα αμαξια και παει και το δικο μου το βοδι να κανει το ιδιο!Εκεινη την ωρα φωναζω ΜΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ!Πραγματικα,ηταν μια ανατριχιαστικη φωνη,σα να βγηκε απο τα εγκατα της γης.Γυρισαν ολοι οι ταξιτζιδες και οι ανθρωποι και με κοιτουσαν. "ΓΥΡΝΑ ΠΙΣΩ Μ@Λ@Κ@,ΘΑ ΣΕ ΜΑΜΗΣΩ!!!!"Ο σκυλος κοκαλωσε στην ακρη του πεζοδρομιου να τρεμει,το ενα ποδι σηκωμενο σαν ποιντερ και εγω να συνεχιζω να βριζω μην τυχον και κουνησει και φυγει.Τον επιασα απο το κολαρο κι ακουσε ολο το λεξιλογιο του Μπαμπινιωτη.Περνουσα την πλατεια και οι ανθρωποι εκαναν ακρη.Αυτη τη φορα μαλλον εμενα κρατουσαν σε αποσταση και οχι το σκυλο.
Πηγαμε σε ενα κοντινο πετσοπ και πηρα καινουριο κολαρο.Ηταν απο τις φορες που χαρηκα που εχω ψηλο σκυλο και δεν ηταν αναγκη να σκυβω να τον σερνω απο το κολαρο μεχρι να παμε στο πετ σοπ.
Αποφασισα λοιπον,με τη συμφωνη γνωμη του εκπαιδευτη,να παρω πνιχτη με καρφια (που ειναι πιο ανωδυνο απο το αλυσιδακι),για 2 λογους:α)με το τραβηγμα του κολαρου ο λαιμος του καταπονειται περισσοτερο και επιδεινωνει το wobbler,β)θα πονεσει μια-δυο και δε θα ξανασκεφτει να πεταχτει.
Μα να μου σπασει ο κρικος;Ειναι αυτο που εχουμε πει τελικα εδω μεσα.Τα μεγαλοσωμα σκυλια δεν ειναι γρηγορα να τρεχουν σε αποσταση,αλλα εχουν μεγαλη εκρηκτικοτητα τα πρωτα μετρα.
Εχασα και τη θηλυκη μου υποσταση.Κουβεντες ηταν αυτες που ξεστομισα;
