Ένα θέμα που προκύπτει συχνά είνα η ποιότητα κρεάτων στην barf, δεδομένου ότι μιλάμε για "φθηνά" κρέατα. Γιατί μερικά κρέατα είναι φθηνά?
☛ Πλατάρια κοτόπουλου:
Αφού κοπούν τα μπούτια, το στήθος και οι φτερούγες και αφαιρεθούν και τα εντόσθια, αυτό που περισσεύει είναι το πλατάρι, δηλαδή η ραχοκοκκαλιά με τα πλευρά και τον λαιμό. Είναι ένα κομμάτι που δεν πωλείται σε super market ή χασάπικα και το βρίσκει κανείς συνήθως μόνο στη Βαρβάκειο, ως περίσσευμα, αφού για ανθρώπινη κατανάλωση μπορεί να χρησιμεύσει μόνο για βράσιμο, δηλαδή σούπα.
☛ Πατσάς πράσινος:
Ο πατσάς εν γένει δεν έχει μεγάλη κατανάλωση και εδικά ο πράσινος. Ο πράσινος (ακαθάριστος) πατσάς δεν καταναλώνεται από τον άθρωπο παρά μόνο από ορισμένες εθνικότητες (δεν καταλάβει πως τον μαγειρεύουν). Και πάλι τον βρίσκουμε μόνο στη Βαρβάκειο
☛ Μάγουλα μοσχάρι:
Είναι το κρέας της μοσχαροκεφαλής, συμπεριλαμβανομένης και της γλώσσας. Στην Βόρειο Ελλάδα αποτελεί έδεσμα, νομίζω ψητό ή βραστό? Στην Αθήνα δεν το αγοράζουμε - ενδεχομένως μόνο για σούπα. Πρόκειται εξάλλου για εξαιρετικά σκληρό κρέας, που εκ των πραγμάτων δεν μαγειρεύεται εύκολα. Ειδικότερα η γλώσσα πάντως αποτελεί "γκουρμέ" έδεσμα σε μερικά καλά εστιατόρια ενώ συνηθίζεται σε βόρειες χώρες π.χ. Γερμανία (π.χ. λεπτές φέτες βραστής γλώσσας).
☛ Στομάχια κοτόπουλου:
Δεν νομίζω ότι μαγειρεύονται σκέτα στην ελληνική κουζίνα. Τα μαγευρεύουμε μόνο μέσα στα εντόσθια. Είναι πολύ σκληρά εξάλλου.
☛ Κιμάς μοσχαρίσιος:
Βρίσκει κανείς στη Βαρβάκειο σε χαμηλή τιμή (2-2,5 Ευρώ) μοσχαρίσιο κιμά με πολύ λίπος.
☛ Καρδιά μοσχάρι:
Δεν έχω ακούσει ποτέ κάποια συνταγή για ανθρώπινη κατανάλωση.
Όλα τα παραπάνω είναι κομμάτια κρέατος που έχουν πολύ χαμηλή κατανάλωση για ανθρώπινη βρώση. Εδώ ισχύει και ο νόμος της ζήτησης. Αν π.χ. βλέπαμε στο Master Chef ξαφνικά πιάτο με πλατάρια και τα πλατάρια γίνουν μόδα γιατί θα έμπαιναν στο μενού των καλύτερων εσταιτορίων και ξαφνικά θα είχαν ζήτηση, τότε σίγουρα η τιμή τους θα εκτοξευόταν.
Προσωπικά δεν με προβληματίζει η χαμηλή τιμή σε ένα κρέας, όσο οι έλεγχοι ποιότητας και η διατροφή/διαχείριση των ζώων γενικότερα. Στην Ελλάδα δεν έχουμε και τις αυστηρότερες διαδικασίες, ή μάλλον έχουμε ταλέντο στο να βρίσκουμε παραθυράκια, να παρακάμπτουμε διαδικασίες και να λαδώνουμε επόπτες ελέγχου. Οι διαδικασίες αυτές ισχύουν τόσο για τη Βαρβάκειο όσο και για τα συνοικιακά χασάπικα, αλλά και τις μεγάλες μάρκες. Ίσως να προσέχουν λίγο περισσότερο λόγω ρίσκου φήμης οι "επώνυμες μάρκες" κρέατος/πουλερικών αλλά και πάλι δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά. Μεγαλύτερη μάρκα σημαίνει και μεγαλύτεροι όγκοι παραγωγής, πιο αυτοματοποιημένες και κερδοφόρες διαδικασίες παραγωγής (με έμφαση στο "κερδοφόρες") κλπ. Και ακριβότεροι (ικανότεροι) δικηγόροι και μεγαλύτερα σκάνδαλα κλπ.
Ο προβληματισμός μου έγκειται κυρίως σε 2 άξονες. Στο τι τρώει το ζώο που καταναλώνει ο σκύλος μου και στο τι σκ... αντιβιοτικά και χημικά το έχουν φορτώσει. Να αγοράσω από τη Βαρβάκειο? Να αγοράσω από επαρχία? Εκεί μπορεί να τρέφονται λιγότερο "βιομηχανικά" αλλά οι έλεγχοι? Φαύλος κύκλος...
Στο θέμα "κοτόπουλο" πάντως (που είναι και το μεγαλύτερο ποσοστό κρέατος που καταναλώνουμε) νομίζω πως βρήκα μια σχετικά "μέση" λύση. Aνακάλυψα τα κοτόπουλα Wiesehnof στο Lidl (γερμανικής προέλευσης, η Wiesenhof είναι σαν να λέμε "Μιμίκος"), στα οποία αναγράφεται πως δεν χρησιμοποιούνται ζωικά άλευρα και αντιβιοτικά προϊόντα που επιταχύνουν την ανάπτυξη, όπως και γενετικά μεταλλαγμένη σόγια. Βασικά στην όψη μου φάνηκαν καλύτερα. αν τα συγκρίνω με αυτα της Βαρβακείου, είναι μικρότερα σε μέγεθος και έχουν πολύ λιγότερο λίπος. Γενικά μου φαίνονται πιο νορμάλ από τα "ψωμωμένα" τέρατα που συναντάμε αλλού. Η τιμή ανά κιλό είναι ίδια με αυτή της Βαρβακείου στο κοτόπουλο - οπότε για μένα δεν τίθεται θέμα σύγκρισης.
Πλατάρια εξακολουθώ και παίρνω από τη Βαρβάκειο - λιγότερα βέβαια - αλλά αφαιρώ τη μισή πέτσα, ειδικά αυτή που είναι γύρω από το λαιμό, αν δω ότι έχουν πολύ χοντρό λίπος.
☛ Πλατάρια κοτόπουλου:
Αφού κοπούν τα μπούτια, το στήθος και οι φτερούγες και αφαιρεθούν και τα εντόσθια, αυτό που περισσεύει είναι το πλατάρι, δηλαδή η ραχοκοκκαλιά με τα πλευρά και τον λαιμό. Είναι ένα κομμάτι που δεν πωλείται σε super market ή χασάπικα και το βρίσκει κανείς συνήθως μόνο στη Βαρβάκειο, ως περίσσευμα, αφού για ανθρώπινη κατανάλωση μπορεί να χρησιμεύσει μόνο για βράσιμο, δηλαδή σούπα.
☛ Πατσάς πράσινος:
Ο πατσάς εν γένει δεν έχει μεγάλη κατανάλωση και εδικά ο πράσινος. Ο πράσινος (ακαθάριστος) πατσάς δεν καταναλώνεται από τον άθρωπο παρά μόνο από ορισμένες εθνικότητες (δεν καταλάβει πως τον μαγειρεύουν). Και πάλι τον βρίσκουμε μόνο στη Βαρβάκειο
☛ Μάγουλα μοσχάρι:
Είναι το κρέας της μοσχαροκεφαλής, συμπεριλαμβανομένης και της γλώσσας. Στην Βόρειο Ελλάδα αποτελεί έδεσμα, νομίζω ψητό ή βραστό? Στην Αθήνα δεν το αγοράζουμε - ενδεχομένως μόνο για σούπα. Πρόκειται εξάλλου για εξαιρετικά σκληρό κρέας, που εκ των πραγμάτων δεν μαγειρεύεται εύκολα. Ειδικότερα η γλώσσα πάντως αποτελεί "γκουρμέ" έδεσμα σε μερικά καλά εστιατόρια ενώ συνηθίζεται σε βόρειες χώρες π.χ. Γερμανία (π.χ. λεπτές φέτες βραστής γλώσσας).
☛ Στομάχια κοτόπουλου:
Δεν νομίζω ότι μαγειρεύονται σκέτα στην ελληνική κουζίνα. Τα μαγευρεύουμε μόνο μέσα στα εντόσθια. Είναι πολύ σκληρά εξάλλου.
☛ Κιμάς μοσχαρίσιος:
Βρίσκει κανείς στη Βαρβάκειο σε χαμηλή τιμή (2-2,5 Ευρώ) μοσχαρίσιο κιμά με πολύ λίπος.
☛ Καρδιά μοσχάρι:
Δεν έχω ακούσει ποτέ κάποια συνταγή για ανθρώπινη κατανάλωση.
Όλα τα παραπάνω είναι κομμάτια κρέατος που έχουν πολύ χαμηλή κατανάλωση για ανθρώπινη βρώση. Εδώ ισχύει και ο νόμος της ζήτησης. Αν π.χ. βλέπαμε στο Master Chef ξαφνικά πιάτο με πλατάρια και τα πλατάρια γίνουν μόδα γιατί θα έμπαιναν στο μενού των καλύτερων εσταιτορίων και ξαφνικά θα είχαν ζήτηση, τότε σίγουρα η τιμή τους θα εκτοξευόταν.
Προσωπικά δεν με προβληματίζει η χαμηλή τιμή σε ένα κρέας, όσο οι έλεγχοι ποιότητας και η διατροφή/διαχείριση των ζώων γενικότερα. Στην Ελλάδα δεν έχουμε και τις αυστηρότερες διαδικασίες, ή μάλλον έχουμε ταλέντο στο να βρίσκουμε παραθυράκια, να παρακάμπτουμε διαδικασίες και να λαδώνουμε επόπτες ελέγχου. Οι διαδικασίες αυτές ισχύουν τόσο για τη Βαρβάκειο όσο και για τα συνοικιακά χασάπικα, αλλά και τις μεγάλες μάρκες. Ίσως να προσέχουν λίγο περισσότερο λόγω ρίσκου φήμης οι "επώνυμες μάρκες" κρέατος/πουλερικών αλλά και πάλι δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά. Μεγαλύτερη μάρκα σημαίνει και μεγαλύτεροι όγκοι παραγωγής, πιο αυτοματοποιημένες και κερδοφόρες διαδικασίες παραγωγής (με έμφαση στο "κερδοφόρες") κλπ. Και ακριβότεροι (ικανότεροι) δικηγόροι και μεγαλύτερα σκάνδαλα κλπ.
Ο προβληματισμός μου έγκειται κυρίως σε 2 άξονες. Στο τι τρώει το ζώο που καταναλώνει ο σκύλος μου και στο τι σκ... αντιβιοτικά και χημικά το έχουν φορτώσει. Να αγοράσω από τη Βαρβάκειο? Να αγοράσω από επαρχία? Εκεί μπορεί να τρέφονται λιγότερο "βιομηχανικά" αλλά οι έλεγχοι? Φαύλος κύκλος...
Στο θέμα "κοτόπουλο" πάντως (που είναι και το μεγαλύτερο ποσοστό κρέατος που καταναλώνουμε) νομίζω πως βρήκα μια σχετικά "μέση" λύση. Aνακάλυψα τα κοτόπουλα Wiesehnof στο Lidl (γερμανικής προέλευσης, η Wiesenhof είναι σαν να λέμε "Μιμίκος"), στα οποία αναγράφεται πως δεν χρησιμοποιούνται ζωικά άλευρα και αντιβιοτικά προϊόντα που επιταχύνουν την ανάπτυξη, όπως και γενετικά μεταλλαγμένη σόγια. Βασικά στην όψη μου φάνηκαν καλύτερα. αν τα συγκρίνω με αυτα της Βαρβακείου, είναι μικρότερα σε μέγεθος και έχουν πολύ λιγότερο λίπος. Γενικά μου φαίνονται πιο νορμάλ από τα "ψωμωμένα" τέρατα που συναντάμε αλλού. Η τιμή ανά κιλό είναι ίδια με αυτή της Βαρβακείου στο κοτόπουλο - οπότε για μένα δεν τίθεται θέμα σύγκρισης.
Πλατάρια εξακολουθώ και παίρνω από τη Βαρβάκειο - λιγότερα βέβαια - αλλά αφαιρώ τη μισή πέτσα, ειδικά αυτή που είναι γύρω από το λαιμό, αν δω ότι έχουν πολύ χοντρό λίπος.
Last edited by a moderator: