Υπάρχει περίπτωση ο σκύλος με κάποια ερεθίσματα να δαγκώνει και να μην σταματάει με τίποτα;;
Φυσικά. Είναι πολλές φορές επικίνδυνο να αφήσεις την εκπαίδευση στην μέση, ή (ίσως ακόμη χειρότερο) να μην την συντηρήσεις σωστά.
Εξαρτάται σε ποιό σημείο τα παράτησες (όπως είπαν τα παιδιά).
Η εκπαίδευση του σκύλους προστασίας (σωματοφυλακή, χώρου ή αντικειμένων) είναι μια πολύ σταδιακή διαδικασία, για να μειωθούν τα ρίσκα και ο σκύλος να κάνει δύσκολα πράγματα στο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ στάδιο. Ο χρόνος ερεθισμού αυξάνεται πολύ σταδιακά, όπως και η σκληρότητα των προστατευτικών μανικιών, όπως και η "αυστηρότητα" του ερεθιστή, όπως και τα ζητούμενα του ιδιοκτήτη.
Στην αρχή είναι όλα πολύ, πολύ εύκολα για τον σκύλο επίτηδες. Ακόμη και με τον καλύτερο σκύλο του κόσμου, στην αρχή του τα κάνεις όλα εύκολα (πχ. ο ερεθιστής τρομάζει και φεύγει τρέχοντας χωρίς καν να δαγκωθεί).
Όμως σε μερικούς σκύλους αρέσει ΠΟΛΥ το δάγκωμα, και αν το ξεκινήσουν, το αναζητούν πάντα. Αν δεν τους δώσεις δουλειά, θα βρούν μόνοι τους (και μάλλον δεν θα σου αρέσει αυτό που θα δαγκώσουν). Από την χαρά τους (που δάγκωσαν μετά από τόσον καιρό) συχνά δεν αφήνουν με τίποτα. Γι' αυτό είναι ΠΟΛΥ βασικό ο ιδιοκτήτης να ξέρει καλά τον σκύλο του, και να τον περιορίζει υπεύθυνα, όπως και να τον δουλεύει πολύ στην υπακοή και να τον γυμνάζει αρκετά ώστε να μην βαριέται.
Όλοι οι σκύλοι είναι διαφορετικοί και θέλουν μικρές "παραλαγές" στην εκπαίδευση, που μόνο ένας πολύ έμπειρος εκπαιδευτής μπορεί να προσφέρει. Ο "έξυπνος" ιδιοκτήτης βοηθάει πολύ τον εκπαιδευτή να καταλάβει τον σκύλο και πως σκέφτεται, και μιά ζωή προσπαθεί να μπει στο μυαλό του ζώου του.
Δυστυχώς στην Ελλάδα είναι απειροελάχιστοι οι εκπαιδευτές που μπορούν να εκπαιδεύσουν σκύλο σε καθήκοντα προστασίας. Το ρίσκο που παίρνουν οι υπόλοιποι (και οι ιδιοκτήτες των σκύλων) είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ.
Και φυσικά είναι ελάχιστοι οι ιδιοκτήτες που ενδιαφέρονται να καταλάβουν πως σκέφτεται ο σκύλος τους.
Πως θέλουν "όπλο" χωρίς να ξέρουν πως λειτουργεί; Και όπλο με δική του κρίση και άποψη; (ακόμη πιο
επικίνδυνο!)!
Έχω δει πολλούς σκύλους που καταστράφηκαν από αυτήν την εκπαίδευση.
Μερικές "παρενέργειες" κακής εκπαίδευσης (ή της όποιας εκπαίδευσης προστασίας με σκύλο που ΔΕΝ έχει τον σωστό χαρακτήρα) είναι:
1) Ο σκύλος ξεκινάει πολύ νωρίς (κάτω των 17 μηνών) και δεν έχει διαμορφώσει ακόμη σωστή ιδέα για τον κόσμο (η εκπαίδευση τον κάνει να πιστεύει πως εχθροί παραμονεύουν παντού) και χάνει την προβλέψημη σταθερότητα/αυτοπεπίθηση που θα είχε αν απλώς περίμενε λίγο ο ιδιοκτήτης να ωριμάσει.
Στην Ελλάδα ΠΟΛΛΑ κουτάβια έχουν καταστραφεί πριν καν χρονίσουν.
Μάλλον γιατί οι περισσότεροι εκπαιδευτές έχουν "ψιλομάθει" μόνο για τα ΣΠΟΡ προστασίας (όπου ξεκινάνε σε πολύ μικρότερες ηλικίες σαν παιχνίδι). Η εκπαίδευση πραγματικής φύλαξης ΔΕΝ είναι παιχνίδι (και ουδέποτε παρουσιάζεται έτσι στον σκύλο).
2) Ο σκύλος ξεκινάει απότομα (σε οποιαδήποτε ηλικία) και τρομάζει. Γίνεται από ανασφαλής εώς φοβικός (πάλι άχρηστος για την δουλειά πάντως). Αυτό μπορεί να συμβεί απλά επειδή ο ερεθιστής χρησημοποίησε λάθος μανίκι. Ξέρω σκύλο που ήταν ΦΟΒΕΡΟΣ φύλακας (δάγκωνε κι όλας!) πριν εκπαιδευτεί γι' αυτό. Μετά την εκπαίδευση με λάθος μανίκι, σταμάτησε να φυλάει το σπίτι του.
3) Ο ερεθιστής κουράζει τον σκύλο (γιατί είναι καλός για φύλακας) σε βαθμό που τον "ξενερώνει" ή τον κάνει ανασφαλή. Παρόμοιο λάθος με το από πάνω, με ίδιο αποτέλεσμα.
Φαντάσου να ΕΧΕΙΣ φύλακα, να τον πας για να "τελειοποιηθεί" και μετά να έχεις γατούλα (σκύλο που δεν γαυγίζει καν πια);
4) Ο σκύλος θέλει λίγο πιο πολλά μαθήματα, σε πιο αργό ρυθμό και με μικρότερη διάρκεια, για να αρχίσει να αποδίδει και ο εκπαιδευτής είναι βλάκας και δεν το βλέπει. Βγάζει τον σκύλο "ανίκανο" και τον παρατάει, ή τον κάνει ανίκανο πιέζοντάς τον κι άλλο. Επειδή αυτό συνήθως συμβαίνε με ευαίσθητες φυλές (Ντόμπερμαν, Βέλγικους ποιμενικούς), συχνά αυτοί οι σκύλοι γίνονται μετά θρασύδειλοι (δαγκώνουν όταν πιέζονται ή φοβούνται, αλλά μόνο "εκεί που τους πέρνει" ή μόνο από πίσω, ή μόνο παιδιά και γέρους). Τέτοια ζώα συχνά θανατώνονται στο τέλος.
5) Ο σκύλος πονάει κατά την διάρκεια της εκπαίδευσης και αποφασίζει πως δεν θέλει πια να προστατεύει τίποτα και κανέναν. Μπορεί να συμβεί στον ΠΙΟ σκληροτράχηλο σκύλο, δεν χρειάζεται να είναι "φλούφλης". Ανάλογα το πως θα γίνει, και σε ποία ηλικία. Ένας άλλος, καλός εκπαιδευτής, ΙΣΩΣ τον βοηθήσει να ξεπεράσει την κακή εμπειρία, αλλά θα ξεκινήσει όλη την εκπαίδευση από την αρχή, με την ελπίδα πως θα το καταφέρει.
6) Ο σκύλος δουλεύεται δυνατά και συχνά μόνο στην φύλαξη και όχι στην υπακοή μέσα σε κόσμο. Ο ιδιοκτήτης δεν του κάνει ασκήσεις υπακοής καθημερινά, και ούτε τον βγάζει βόλτες. Γίνεται "παθιασμένος" μόνο με το δάγκωμα και δεν είναι έμπιστος/προβλέψιμος με κόσμο γύρω του, γιατί δεν έχει σωστή κρίση πια. Γίνεται "μαντρόσκυλο". Βαριέται, υποφέρει, έχει τα νεύρα του, είναι δυστυχισμένος, είναι μόνος. Είναι ο πιο εύκολος στόχος για τους κλέφτες (γιατί δεν σκέφτεται και είναι δεμένος/περιορισμένος για την ασφάλεια των γειτόνων) και ποτέ δεν είναι εκεί όταν τον χρειάζεται ο ιδιοκήτης του (γιατί ποτέ δεν είναι μαζί του).
Κι αυτά ήταν μόνο
μερικά παραδείγματα....
