Τι μπορουμε να κανουμε οι υπολοιποι εκτος από συνεχη ΒΥ ώστε να ανεβαζουμε συνεχως το ποσοστο ελεγχου?
Απολύτως τίποτα. Μπορείς μόνο να επικεντροθείς στην βασική υπακοή και την σωστή κοινωνικοποίηση και άσκηση του σκύλου σου και να το συνεχίζεις εφ' όρου ζωής αυτό.
Οι "μισές δουλειές" δεν βγαίνουν σε καλό.
Αν τώρα σε "τρώει" τόσο πολύ, κανένας δεν μπορεί να σου απαγορέψει να διαβάσεις μερικά βιβλία περί προστασίας για αρχάριους. Θα σε βοηθήσει να μάθεις πως σκέφτεται η Ήρα σου.
Το θέμα είναι πως χωρίς κάποιον να σε καθοδηγίσει, είναι πιο πιθανό να κάνεις κάτι που θα μετανιώσεις αργότερα.
Η εκπαίδευση προστασίας δεν είναι για όλους.
Μάλιστα, οι περισσότεροι που δηλώνουν "θαυμαστές" μετά από μιά αρχηκή εισαγωγή στο τι ακριβώς συμπεριλαμβάνει (και τα αρνητικά της υπόθεσης) αποφασίζουν πως ούτε χρειάζονται, ούτε θέλουν, και ούτε έχουν όρεξη και χρόνο να συντηρήσουν τέτοιο σκύλο.
Καλύτερα δεν είναι να ενημερωθεί ο καθένας, ΠΡΙΝ χαλάσει τον σκύλο του (ή φάει και καμιά μήνυση) ;
Εσύ για παράδειγμα, που έχεις ακόμη πολύ νεαρή σκυλίτσα, έχεις όλον τον χρόνο να απευθυνθείς σε έμπειρο εκπαιδευτή, να σε βοηθήσει να αποφασίσεις ΤΙ ακριβώς θέλεις από εκείνη, και πως θα το καταφέρεις. Δεν νομίζω να είναι ακατόρθωτο να δουλέψετε μαζί (και ας είναι Αθήνα η σχολή του).
Μέχρι τότε (που θα είναι η σκύλα το λιγότερο 18 μηνών), η ΒΥ είναι το πιο σημαντικό πράγμα (και σε όλη της τη ζωή).
Συχνά, απλά ωριμάζοντας με καλή ΒΥ, ο σκύλος φτάνει 18 - 24 μηνών και ο ιδιοκτήτης βλέπει πως είναι ΗΔΗ ο τέλειος σκύλος για την δική του περίπτωση (κάνει ΑΚΡΙΒΩΣ τη φύλαξη που επιζητά, από ένστικτο και σωστή ανατροφή μόνο). Πολλοί εκπαιδεύουν τον σκύλο τους να γαυγίζει με εντολή (και να υπακούει άψογα) και είναι υπερ-ευχαριστημένοι.
Καλό είναι να σκεφτόμαστε πολύ σοβαρά (με σωστή αυτοκριτική) για το ΤΙ ακριβώς σκύλο θέλουμε να έχουμε όταν είναι 3ων - 4ων ετών.
Να έχουμε μιά απολύτως ξεκάθαρη εικόνα, έτσι ώστε α) να καθοδηγούμε τον σκύλο στη σωστή κατεύθυνση και β) το συμαντικότερο, να μπορούμε να αναγνωρίσουμε το ότι φτάσαμε τον στόχο μας!
Η δική μου άποψη τώρα (για σένα και την Ηρα):
Δεν νομίζω πως είναι καλή ιδέα να μάθει η Ήρα να δαγκώνει, από τη στιγμή που μένετε στην Ελληνική επαρχεία (όπου η βλάκες είναι ΠΟΛΛΟΙ που θα την προκαλέσουν αθελά τους) και από την στιγμή που την χειρίζεται και η γυναίκα σου και το παιδί σου.
Αν υποθέσουμε πως η Ήρα "παρεξηγήσει" τον μεθυσμένο που τραγουδάει στην γυναίκα σου, και θέλει να τον δαγκώσει, θα μπορέσει η σύζυγος να ανταπεξέλθει;
Και τώρα φυσικά, υπάρχει το πρόβλημα (με το αν η Ήρα "θυμώσει" και είναι μόνο με την γυναίκα σου, ίσως να δαγκώσει) αλλά αν δουλεύετε ΜΟΝΟ βασική υπακοή (για πάντα) ΚΑΙ με τη γυναίκα σου, το ρίσκο μειώνεται κατά πολύ (και από της δύο πλευρές).
Δεν πιστεύω πως υπάρχει λόγος να μάθεις στην Ήρα να δαγκώνει, από τη στιγμή που είναι μεγάλη και μαύρη και γαυγίζει (στατιστικά, ποιός θα τα βάλει μαζί της; ). Πιστεύω πως όταν ωριμάσει θα είναι καταπλικτική για της δικές σου ανάγκες. Κάνε λίγο υπομονή, και θα δεις!
Τέλος, οι σκύλοι που έχουν εκπαιδευτεί στην προστασία, δεν πρέπει να λύνονται (πόσο μάλλον στην Ελλάδα, όπου ο κόσμος δεν ξέρει από σκύλους). Δεν μιλάω νομικά (μιλάω ως υπεύθυνη εκπαιδεύτρια).
Νομικά, κανένας σκύλος δεν πρέπει να λύνεται.
Αυτό είναι ένα μεγάλο μειωνέκτημα (το οποίο όμως επιβάλλεται να το δεχτείς, αν έχεις σκύλο που του έμαθες να μην διστάζει να δαγκώσει).
Θα πρέπει να ζει την ζωή του ακόμη πιο "σούζα", για λόγους ασφαλείας, και φυσικά να έχει την ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΒΥ από όλους τους υπόλοιπους σκύλους.