“Τον χρυσοπλήρωσα! Εμένα θα μου πεις τι θα κάνω τον σκύλο μου;”
Η σκέψη και μόνο ότι κάποιος εκτροφέας μπορεί να ζητήσει από τον μελλοντικό ιδιοκτήτη κουταβιού του να έχει υπόψη του και την στείρωση είναι ικανή να επιφέρει αντιδράσεις και σχόλια που θα κάνουν αυτόν τον άνθρωπο που “τόλμησε” να το σκεφτεί και να το εκφράσει, να νιώσει χειρότερα και από βασανιστή του Άουσβιτς.
Στην χώρα μας δεν έχει καλλιεργηθεί η νοοτροπία της “μη αναπαραγωγής” των σκύλων μόνο και μόνο επειδή είναι καθαρόαιμοι αλλά, αντιθέτως, έχει ενισχυθεί και επεκτείνεται και στα “Μα είναι τόσο γλυκό! Κρίμα είναι να μη κάνει παιδάκια!”, “Μα πρέπει να γεννήσει τουλάχιστον μία φορά!”, “Ο σκύλος είναι καθαρόαιμος και από γονείς πρωταθλητές!” και πολλά άλλα.
Ακόμα και οι ίδιοι οι εκτροφείς έχουν συνεισφέρει στο να διατηρηθεί και να εδραιωθεί αυτή η νοοτροπία μια που συνήθως ενεργούν ως πωλητές και το μόνο που τους διαφοροποιεί από το γειτονικό pet shop ή τον εισαγωγέα είναι… η τιμή.
Όταν ο “πελάτης” δεν βλέπει εξετάσεις υγείας, δεν βλέπει γνώσεις, δεν βλέπει σωστή νοοτροπία, δεν βλέπει ενδιαφέρον, δεν βλέπει όραμα, παρά μόνο κύπελλα, πρωταθλητές (νομίζω πως πλέον όλα τα σκυλιά έχουν και ένα Ch. Gr ή έστω ένα JCh.) και ακούει απλά μια τιμή, δεν “μαθαίνει” να ψάχνει σωστά και δεν “εκπαιδεύεται” στην υπευθυνότητα της ιδιοκτησίας ενός σκύλου (πόσο μάλλον της πιθανής αναπαραγωγής του). Πολλές φορές ακόμα ενθαρρύνεται ή επικροτείται από τον εκτροφέα η αναπαραγωγή του σκύλου του ιδιοκτήτη από “τυχαίο παρτενέρ” (επιλογής του ιδιοκτήτη).
Φυσικά και υπάρχουν και οι εξαιρέσεις και στις δύο πλευρές (ιδιοκτήτες και εκτροφείς), αλλά δεν θα αναφερθούμε σε αυτές τώρα!
Η στείρωση, λοιπόν, είναι κάτι που θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας (είτε ιδιοκτήτες είτε εκτροφείς) χωρίς να σημαίνει πως είναι κάτι στο οποίο θα πρέπει να προσφεύγουμε “αβασάνιστα” και χωρίς σκέψη. Σε προηγούμενο άρθρο είχαμε αναφερθεί στο “συμβόλαιο στείρωσης” και προσπαθήσαμε να γίνει κατανοητό πως και αυτή η “ρήτρα” πρέπει να υπάρχει σε ένα συμβόλαιο υιοθεσίας καθαρόαιμου σκύλου από εκτροφέα, χωρίς να είναι “κάθετη” απαίτηση. Είχαμε γράψει, πως μετά το πέρας κάποιας ηλικίας, όπου ο σκύλος θα μπορεί να αξιολογηθεί πιο σωστά σε όλους τους τομείς (υγεία, χαρακτήρας και μορφολογία), ο εκτροφέας θα πρέπει να ξαναβλέπει τον σκύλο και τον ιδιοκτήτη (θα “αξιολογηθεί” και αυτός για την έως τώρα “πορεία του”) για να συζητήσουν το πως πρέπει να προχωρήσουν στον τομέα αναπαραγωγής ή στείρωσης. Φυσικά και ένας υπεύθυνος ιδιοκτήτης μπορεί να μην ζευγαρώσει τον σκύλο του, χωρίς να τον στειρώσει. Υπάρχουν όμως και οι φορές που ένας πολύ καλός άνθρωπος και με καλές προθέσεις, δεν είναι τόσο προσεκτικός και “αυστηρός” και εκεί η στείρωση είναι η πιο καλή λύση για την αποφυγή μιας ανεπιθύμητης γέννας.
Στο ενδεχόμενο, τώρα, που ο εκτροφέας διακρίνει πως έκανε “λάθος αξιολόγηση” του ιδιοκτήτη και πως αυτός θέλει να προχωρήσει σε ζευγάρωμα (ή το έχει κάνει ήδη) με σκύλο που δεν έπρεπε, παρ όλες τις παραινέσεις, τις συζητήσεις και τα επιχειρήματα, μπορεί να “ενεργοποιήσει” αυτή την ρήτρα στο συμβόλαιο και να προσπαθήσει να περισώσει τον σκύλο του, την υπόληψη του, αλλά πιο σημαντικό, τα σκυλιά που θα γεννηθούν.
Στην χώρα μας οι κυνόφιλοι δέχονται ευκολότερα την στείρωση μη καθαρόαιμων σκύλων, παρά των καθαρόαιμων. Πίσω από τους λόγους αυτής της πιο εύκολης αποδοχής κρύβετε ίσως μια ελλειπή γνώση των πραγμάτων. Ίσως θεωρούν πως αυτό που πληρώνεται με χρήμα δίνει περισσότερα δικαιώματα σε αυτόν που το πληρώνει, να το χρησιμοποιήσει όπως επιθυμεί ή πως τα καθαρόαιμα μπορούν να αναπαράγονται με μόνο κριτήριο την “καθαροαιμία” τους… και οι δύο είναι λανθασμένες απόψεις.
Τα χρήματα που ο μελλοντικός ιδιοκτήτης δίνει σε έναν εκτροφέα δεν είναι για να του εξασφαλίσουν “πλήρη δικαιώματα” επί του σκύλου, δεν είναι ούτε για να του εξασφαλίσουν την απόκτηση ενός “καθαρόαιμου” σκύλου (“καθαρόαιμο” σκύλο μπορεί να πάρεις και από pet shop και από εισαγωγέα και από B.Y.B. κ.λ.π.). Στην ουσία, οι ιδιοκτήτες πρέπει να καταλάβουν ότι με τα χρήματα τους δεν αγοράζουν κάτι (όσο παράξενο και αν ακούγεται, έτσι θα πρέπει να σκεφτόμαστε). Με τα χρήματα αυτά διαλέγουν να υποστηρίξουν έναν άνθρωπο που μέσα από την εκτροφή σκύλων προσπαθεί να βελτιώσει (διατηρήσει), όχι μόνο την φυλή που εκτρέφει, αλλά προσπαθεί να έχει μια θετική παρουσία σε όλο το φάσμα της κυνοφιλίας και να ανεβάσει ένα “κλικ” παραπάνω τον πήχη σε αυτά τα θέματα. Φυσικά και θα πάρει ένα τυπικό ως προς το πρότυπο της φυλής κουτάβι, ένα υγιές κουτάβι, ένα κουτάβι καλής εκτροφής, με σωστό χαρακτήρα γεννητόρων, με…με… αλλά κυρίως από έναν άνθρωπο υπεύθυνο “all around”, που αξίζει να τον “ψηφίσεις” με τα χρήματα σου.
Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος θα σκεφτεί και θα σε βάλει κι εσένα να σκεφτείς την περίπτωση της στείρωσης, με τα υπέρ και τα κατά της.
Στο δεύτερο σημείο τώρα, δεν είναι μόνο τα “καθαρόαιμα” σκυλιά, αναγνωρισμένων φυλών που “αξίζουν” εκτροφής και αναπαραγωγής. Πολλά σκυλιά που έχουν κάποιο καθήκον, κάποια εργασία, είναι συνήθως “ημίαιμα”. Προέρχονται, δηλαδή, από διασταυρώσεις δύο ή περισσοτέρων φυλών με κύριο κριτήριο την απόδοση τους στην συγκεκριμένη εργασία και όχι την… “καθαροαιμία” τους (σκυλιά έλξης, σκυλιά φύλαξης κοπαδιών, κυνηγετικά σκυλιά, σκυλιά στρατού ή αστυνομίας, κ.α.). Άρα, δεν υπάρχει η “καθαροαιμία” και το pedigree σαν μοναδικό κριτήριο αναπαραγωγής ή της μη στείρωσης.
Κάποιοι θα μιλήσουν για την μείωση της γονιδιακής ποικιλίας αν στειρώνονται καθαρόαιμοι υγιείς σκύλοι. Αυτοί ξεχνούν να “φροντίσουν” πρώτα τις εμμονές σε συγκεκριμένα “μοδάτα” χαρακτηριστικά, όπως μεγάλα κεφάλια, μικρά ή μεγάλα μεγέθη, πτυχώσεις στο δέρμα ή άτριχα σκυλιά, λευκά σκυλιά, μπλε σκυλιά και πάει λέγοντας. Επίσης, ξεχνούν να “φροντίσουν” την εμμονή σε ζευγαρώματα βραβείων και κυπέλλων και όχι σκύλων και την εμμονή ζευγαρώματος με τον “πρωταθλητή”. Ακόμα δεν “ανοίγουν” το μυαλό τους στην εισαγωγή στην εκτροφή μιας “προβληματικής” φυλής, “νέου αίματος” από μια άλλη φυλή ή άλλο τύπο σκύλου. Το πρόβλημα λοιπόν είναι τα “στείρα μυαλά” και όχι οι στειρώσεις.
Αν η στείρωση γίνει στην κατάλληλη ηλικία και υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες, δεν θα αλλοιωθεί ούτε το ταμπεραμέντο του σκύλου, ούτε οι ικανότητες του στο όποιο καθήκον επιτελεί. Ξαναλέμε, πως σίγουρα πρέπει να λαμβάνουμε πολλά πράγματα υπόψη μας, πως τίποτα δεν είναι μόνο καλό ή μόνο κακό, αλλά το σίγουρο είναι πως πρέπει να αλλάξει η αντίληψη μας ως προς την στείρωση, τους στόχους και τους σκοπούς που πρέπει να έχει η αναπαραγωγή σκύλων, τις απαιτήσεις που χρειάζεται να πληρεί η εκτροφή, του τι αγοράζουν τα χρήματα μας και την ενσυναίσθηση που πρέπει να έχουμε ως άνθρωποι και κυνόφιλοι απέναντι στο μεγάλο πρόβλημα των αδέσποτων ζώων. Ειδικά όταν μιλάμε για την χώρα μας.
