Με τον όρο γαστρίτιδες εννοούμε όλες τις φλεγμονές του στομάχου. Μπορεί να εμφανίζονται μόνες τους (πρωτογενείς) ή να είναι αποτέλεσμα κάποιας άλλης νόσου (δευτερογενείς).Κάτι τέτοιο συμβαίνει συχνά στην κλινική πράξη, αλλά και στην καθημερινότητα μας γενικότερα.
Πρωτογενείς γαστρίτιδες προκαλούν πολλά κοινά μικρόβια (σταφυλόκοκκοι, στρεπτόκοκκοι, κολοβακτηρίδια κ.ά.) που προσβάλλουν το στομάχι με την αφορμή κάποιας δυσπεψίας, κάποιου ερεθισμού από λήψη ερεθιστικής ουσίας ή ξένου σώματος ή τέλος με αφορμή την ύπαρξη ασκαρίδων.
Η κακή διατροφή σε ποιότητα και ποσότητα, επιβαρύνει και ερεθίζει το στομάχι. Το στομάχι του σκύλου, έχει τη δυνατότητα να πέπτει σάρκες και οστά, αλλά δεν είναι συνηθισμένο σε πολλά που καταναλώνουμε εμείς και θεωρούμε σωστό να δώσουμε και στο σκύλο μας. Οτιδήποτε άλλο καταναλώσει το ζώο, π.χ. φυτικά τρόφιμα, σάλτσες, μπαχαρικά, γλυκά κ.λ.π. θέτει το στομάχι εκτός των δυνατοτήτων του και συνεπώς σε κίνδυνο την σωστή λειτουργία του. Έτσι βλέπει κανείς σκύλους που διατρέφονται με αποφάγια, να κάνουν συχνά εμετό.
Εννοείται βέβαια πως αν η τροφή είναι αλλοιωμένη ή τελείως ακατάλληλη, τότε η αντίδραση είναι άμεση.
Επίσης, διάφορα μικρόβια, τα οποία είτε με την τροφή είτε με την κυκλοφορία του αίματος από άλλη περιοχή του σώματος, φτάνουν στο στομάχι, προκαλούν έντονο ερεθισμό. Το ίδιο συμβαίνει και με κάποιους ιούς καθώς και με πολλά παράσιτα.
Χημικές ουσίες και φάρμακα, επίσης μπορούν να προκαλέσουν γαστρίτιδες και στομαχικές διαταραχές.
Ξένα σώματα που ο σκύλος μπορεί να καταπιεί είναι άλλο ένα συχνό αίτιο. Με τον όρο ξένο σώμα εννοούμε κάθε τι που δεν αποτελεί τροφή για το σκύλο.
Οι δευτερογενείς γαστρίτιδες είναι πιο συχνές στα κουταβάκια και υπάρχουν μαζί με εντερίτιδες. Μπορούν να προκληθούν από πολλές γνωστές ασθένειες, όπως η μόρβα, η λοιμώδης ηπατίτιδα, η τοξοπλάσμωση, η λεπτοσπείρωση κ.ά.
Επίσης, οι εγκεφαλίτιδες προκαλούν εμετούς, οι νεοπλασίες και διάφορες παθήσεις του μεταβολισμού ή διαταραχές του ήπατος ή των νεφρών οδηγούν στην εμφάνιση γαστρίτιδας.
Οι γαστρίτιδες μπορεί να έχουν και σαν πηγή τους το στρες και παράγοντες του περιβάλλοντος που πιέζουν ψυχολογικά το ζώο (μακροχρόνιος εγκλεισμός,βία, φοβίες, κ.α.) που προκαλούν υπερέκκριση υδροχλωρίου και με τον τρόπο αυτό εκδηλώνεται γαστρίτιδα.
Κυρίαρχο σύμπτωμα της γαστρίτιδας είναι ο εμετός. Το προϊόν του εμετού είναι το έμεσμα.
Το έμεσμα έχει χρώμα κίτρινο, κιτρινοπράσινο ή ακόμα και καφετί ή μαύρο. Αν υπάρχει αίμα κόκκινο στο έμεσμα ή μαύρη διάρροια, τότε μιλάμε για γαστρορραγία. Οι σκύλοι πίνουν αρκετό νερό, πονούν στην κοιλιά αν τους πιέσουμε και (σπάνια) παρουσιάζουν ελαφρύ πυρετό. Αν δε γίνει έγκαιρα θεραπεία, η κατάσταση μπορεί να γίνει χρόνια και να προκληθεί έντονο αδυνάτισμα, αναιμία και καχεξία.
Οι γαστρίτιδες στην οξεία τους μορφή εμφανίζονται με ανορεξία, δυσοσμία του στόματος και εμετό αμέσως μετά τα γεύματα.
Η θεραπεία στηρίζεται κατά πρώτο λόγο στην εφαρμογή δίαιτας. Έτσι, για ένα ή δύο 24ωρα (ανάλογα με τη βαρύτητα), δίνουμε μόνο νερό ή και καθόλου νερό για το πρώτο 24ωρο ώστε να μειωθεί ο ερεθισμός του στομάχου και να περιοριστούν οι εμετοί. Από εκεί και πέρα, η τροφή θα του χορηγηθεί σε μικρά συχνά γεύματα και θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα εύπεπτη (γάλα, ζωμό από κρέας και γιαούρτι σε μικρές ποσότητες, που θα επαναλαμβάνονται 4 ή 5 φορές την ημέρα, κ.α.).
Επειδή ο κίνδυνος αφυδάτωσης είναι άμεσος και σοβαρός, θα πρέπει να χορηγηθούν οροί στο ζώο, ώστε να αποκατασταθεί ποσοτικά και ποιοτικά ο όγκος των υγρών.
Συνοψίζοντας, για να μην έχουμε προβλήματα με γαστρίτιδες, πρέπει να προφυλάξουμε το οκύλο μας από υπερβολικές ποσότητες φαγητού, να τον ταίζουμε σε σταθερά και τακτικά διαστήματα και να τον αποτρέπουμε από το να καταπίνει ερεθιστικές ουσίες ή μικροαντικείμενα που βρίσκει εδώ κι εκεί.Οι σωστοί και έγκαιροι εμβολιασμοί και αποπαρασιτισμοί και η αποφυγή χορήγησης φαρμάκων χωρίς κτηνιατρική συμβουλή, επίσης βοηθούν στην πρόληψη τέτοιων καταστάσεων.
