Ρόττβαϊλερ (Rottweiler)

Ομάδα 2: Πίντσερ & Σνάουτσερ, Μολοσσοειδείς & Ελβετικοί Ορεινοί Σκύλοι & Βοοφύλακες

Υποομάδα: 2.1 Μολοσσοειδείς & Mastiff Σκύλοι

Χώρα προέλευσης: Γερμανία

Αριθμός Προτύπου (F.C.I.-Standard No.) 147

Χρονολογία έκδοσης ισχύοντος προτύπου : 06/04/2000

Χρησιμότητα: Σκύλος συντροφιάς, προστασίας & εργασίας

Με εξετάσεις εργασίας

Το Rottweil ήταν η πόλη στην οποία ήταν συγκεντρωμένα όλα τα σφαγεία της περιοχής. Εκεί οδηγούνταν τα μοσχάρια από τους κτηνοτρόφους και τα σκυλιά τους προκειμένου να σφαχτούν. Έχει αναφερθεί ότι οι κτηνοτρόφοι αφού πούλαγαν τα βόδια στο παζάρι και γνωρίζοντας ότι ύστερα από λίγο δεν θα βλέπουν μπροστά τους από το ποτό, έβαζαν τις εισπράξεις σε ένα πουγκί και το έδεναν στον λαιμό του σκύλου τους γνωρίζοντας ότι θα είναι ασφαλή. Το σκυλί αυτό είναι ο πρόγονος του σημερινού Ρόττβαϊλερ.

Ο κύριος σκοπός του Ρόττβαϊλερ ήταν η καθοδήγηση και φύλαξη των κοπαδιών από μοσχάρια και η φύλαξη των αφεντικών τους και της περιουσίας τους. Οι χασάπηδες εξέθρεψαν αυτού του τύπου το σκυλί μόνο για την απόδοση και την χρησιμότητα του. Στην πορεία δημιουργήθηκε ένα πολύ δυνατό σκυλί το οποίο μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και ως σκύλος έλξης. Οι χασάπηδες ανακάλυψαν τη χρησιμότητα ενός δυνατού και αξιόπιστου σκύλου φύλακα και τα σκυλιά αυτά έγιναν πολύ δημοφιλή ανάμεσα τους, με το Γερμανικό παρατσούκλι “Metzgerhund” ή σκυλί των χασάπηδων. Οι ζωγραφιές των τότε Ρόττβαϊλερ δείχνουν το σκυλί να έχει άσπρα μπαλώματα καθώς και μπαλώματα άλλων χρωμάτων εκτός του μαύρου και του καφέ, που τώρα είναι τα μοναδικά χρώματα της αναγνωρισμένης φυλής.

Όταν στις αρχές του 20ου αιώνα , διάφορες φυλές δοκιμάστηκαν για αστυνομική εργασία, το Rottweiler ήταν μία από αυτές. Γρήγορα έγινε εμφανές ότι η φυλή ήταν ιδιαίτερα κατάλληλη για τους στόχους που είχε θέσει η αστυνομία και για αυτόν τον λόγο αναγνωρίσθηκαν επίσημα ως αστυνομικοί σκύλοι το 1910.

Οι δυο Παγκόσμιοι Πόλεμοι που ακολούθησαν, δεν βοήθησαν ιδιαίτερα την φυλή. Πολλοί εκτροφείς, συμπεριλαμβανομένων και των απλών ιδιοκτητών των Ρόττβαϊλερ, πήγαν στον πόλεμο και κάποιοι, ελάχιστοι, που έμειναν πίσω είχαν τόσα πράγματα στο μυαλό τους με την εκτροφή του Ρόττβαϊλερ να μην είναι προτεραιότητα. Πολλά σκυλιά κατασχέθηκαν από την Γερμανική κυβέρνηση για να χρησιμοποιηθούν ως σκυλιά αγγελιοφόροι στις μπροστινές γραμμές ή για άλλες χρήσεις.

Μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο οι λάτρεις των σκύλων άρχισαν πάλι να εκτρέφουν, το μέλλον όμως του Ρόττβαϊλερ δεν φαινόταν ιδιαίτερα ελπιδοφόρο. Η υπομονή και η επιμονή όμως κάποιων ανθρώπων που νοιαζόντουσαν για την φυλή, την βοήθησε να “αναστηθεί” και να καθιερωθεί.

Το 1935 η φυλή αναγνωρίστηκε επίσημα από το American Kennel Club (A.K.C.) κai έναν χρόνο αργότερα, τα Ρόττβαϊλερ έκαναν την εμφάνιση τους στα Crufts.

Οι εκτροφείς Rottweiler στοχεύουν σε ένα σκύλο με πολύ δύναμη , μαύρο τρίχωμα με εμφανή καφέ σημάδια , του οποίου η δυνατή εμφάνιση δεν καλύπτει την κομψότητα του , το οποίο είναι πολύ καλό για καθήκοντα εργασίας, προστασίας αλλά και συντροφιάς.

Γενική Εμφάνιση: Το Rottweiler είναι ένας μεσαίου προς μεγάλου μεγέθους σκύλος, στιβαρός αλλά όχι βαρύς και δυσκίνητος, ούτε όμως και ελαφρύς και “ψηλόλιγνος”. Με την σωστή ισορροπία, η μαζεμένη και δυνατή κατασκευή, παραπέμπει σε μεγάλη ισχύ, ευκινησία και αντοχή.

Σημαντικές Αναλογίες: Το μήκος του σώματος, μετρημένο από το στέρνο μέχρι το ισχίο, δεν μπορεί να ξεπερνά το ύψος ως το ακρώμιο πάνω από 15%.

Συμπεριφορά και Ταμπεραμέντο: Καλής φύσεως και φιλικό, συμπαθεί τα παιδιά, πολύ αφοσιωμένο, υπάκουο, και πρόθυμο να εργαστεί. Η εμφάνισή του στιβαρή και τραχιά, η συμπεριφορά του δείχνει αυτοπεποίθηση, σταθερότητα και έλλειψη φόβου. Αντιδρά στα εξωτερικά ερεθίσματα με μεγάλη επαγρύπνηση.

Κεφάλι: Μέσου μήκους, φαρδύ επίπεδο ανάμεσα στα αυτιά. Η περιοχή του μετώπου δημιουργεί ελαφριά καμπύλη αν παρατηρήσει κανείς από το πλάι. Το ινιακό οστό είναι καλά ανεπτυγμένο χωρίς να προεξέχει. Έντονη ρινομετωπική κοιλότητα (στοπ).

Μύτη: Καλά ανεπτυγμένη, περισσότερο πλατιά παρά στρογγυλή, με σχετικά μεγάλα ρουθούνια, πάντα μαύρη.

Ρύγχος:  Το ρύγχος δεν πρέπει να εμφανίζεται ούτε κοντό ούτε μακρύ σχετικά με το μήκος του κρανίου. Ίσια άνω γραμμή ρύγχους, με φαρδιά βάση, που στενεύει μετρίως μέχρι το ακρορίνιο.

Χείλη: Μαύρα, σφιχτά, η γωνία του στόματος (τέλος των χειλιών) δεν είναι ορατή, ούλα όσο το δυνατόν πιο σκούρα.

Γνάθοι & Δόντια: Άνω και κάτω γνάθοι πολύ δυνατές. Δυνατή πλήρης οδοντοστοιχία (42 δόντια) με “ψαλιδωτό” δάγκωμα, οι άνω κοπτήρες εφάπτονται στενά με τους κάτω. Ανεπτυγμένα ζυγωματικά.

Μάτια: Μετρίου μεγέθους, αμυγδαλωτά, σκούρο καφέ σε χρώμα. σφιχτά βλέφαρα.

Αυτιά: Μετρίου μεγέθους, πεσμένα, τριγωνικά, τοποθετημένα ψηλά και σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους. Με τα αυτιά σωστά τοποθετημένα και τραβηγμένα μπροστά, το κρανίο εμφανίζεται αρκετά φαρδύτερο.

Λαιμός: Δυνατός, μετρίου μήκους, πολύ μυώδης, ελαφρά τοξωτός, στεγνός, χωρίς προγούλι.

Ράχη: Ίσια, δυνατή, σφιχτή.

Λαγόνια (Οσφύς): Κοντή, δυνατή και βαθιά.

Λεκάνη: Φαρδιά, μέσου μήκους, σχηματίζει ελαφριά καμπύλη. Δεν είναι ούτε ίσια (σε συνέχεια με το σώμα) ούτε πέφτει έντονα.

Στήθος: Ευρύχωρο, φαρδύ και βαθύ (αποτελεί περίπου το 50% του ύψους στο ακρώμιο) με καλά ανεπτυγμένο στέρνο και καλής καμπυλότητας πλευρά.

Κοιλιά: Μη ανασηκωμένη.

Ουρά: Σε φυσική κατάσταση, το επίπεδό της είναι σε συνέχεια της γραμμής ράχης. Σε χαλαρή κατάσταση μπορεί να κρέμεται.

Εμπρόσθια άκρα:  Παρατηρώντας τα από μπροστά, τα μπροστινά πόδια είναι ίσια και δεν τοποθετούνται πολύ κοντά το ένα στο άλλο. Ο πήχης, όπως φαίνεται από τα πλάγια είναι ίσιος. Η γωνία της ωμοπλάτης με την οριζόντιο είναι 45°.

Ώμοι: Καλά τοποθετημένοι.

Βραχίονας: Ακουμπάει καλά στον κορμό.

Πήχης: Καλά ανεπτυγμένος και μυώδης.

Μετακάρπιο: Ελαφρά ελαστικό, δυνατό, δεν είναι κάθετο.

Πέλματα: Στρογγυλά, σφιχτά και σχηματίζουν καλό τόξο, πατούσες σκληρές, νύχια κοντά μαύρα και δυνατά.

Πίσω άκρα: Όπως φαίνονται από πίσω, τα πόδια είναι ίσια και όχι πολύ κοντά μεταξύ τους. Όταν στέκεται ελεύθερα, σχηματίζονται αμβλείες γωνίες μεταξύ της λεκάνης του σκύλου και του μηριαίου, του μηριαίου με το αντικνήμιο και του αντικνήμιου με τον ταρσό.

Μηρός: Μέσου μήκους, φαρδύς και ιδιαίτερα μυώδης.

Μετατάρσιο: μακρύ, δυνατό, φαρδύ, με καλά ανεπτυγμένους μύες, συνδέεται ισχυρά με την άρθρωση του ταρσού, δεν είναι κάθετο.

Πέλματα: Ελαφρώς μακρύτερα από τα μπροστινά. Δάχτυλα δυνατά, τοξωτά, το ίδιο σφικτά με τα μπροστινά.

Κίνηση: Το Rottweiler είναι σκυλί τροχαστικό. Στην κίνηση η πλάτη παραμένει σφιχτή και σχετικά σταθερή. Κίνηση αρμονική, σταθερή, σίγουρη, γεμάτη ενέργεια και δύναμη, με καλό διασκελισμό.

Δέρμα του κεφαλιού: Είναι παντού σφιχτό. Όταν ο σκύλος είναι σε εγρήγορση, μπορεί να δημιουργούνται κάποιες ζάρες στο μέτωπο.

Τρίχωμα: Ο μανδύας αποτελείται από τον εξωτερικό μανδύα και τον υπομανδύα. Ο εξωτερικός μανδύας είναι μέτριου μήκους, ίσιος, σκληρός, πυκνός και εφαρμόζει σφιχτά. Ο υπομανδύας δεν πρέπει να φαίνεται μέσα από τον μανδύα. Το τρίχωμα είναι λίγο μακρύτερο στα καπούλια.

Χρώμα: Μαύρο με ευδιάκριτα και καλά διαχωρισμένα σημάδια από πλούσιο πύρινο στα μάγουλα, στο ρύγχος, στο κάτω μέρος του λαιμού, στο στήθος και στα πόδια, καθώς και πάνω από τα μάτια και κάτω από την ρίζα της ουράς.

Μέγεθος: Αρσενικά 61 – 68 cm, 61 – 62 cm είναι μικρό, 63 – 64 cm είναι μετρίου ύψους, 65 – 66 cm είναι μεγάλου – σωστού ύψους, 67 – 68 cm είναι πολύ μεγάλο.
Βάρος: περίπου 50 kg

Θηλυκά 56 – 63 cm, 56 – 57 cm είναι μικρό, 58 – 59 cm είναι μετρίου ύψους, 60 – 61 cm είναι μεγάλου – σωστού ύψους, 62 – 63 cm είναι πολύ μεγάλο.
Βάρος: περίπου 42 kg

Σφάλματα: Κάθε απόκλιση από τα προαναφερθέντα πρέπει να θεωρείται ελάττωμα και η σοβαρότητα που θα πρέπει αυτό να αξιολογείται είναι ανάλογη με τον βαθμό απόκλισης.

Γενική εμφάνιση: Ελαφριά, αέρινη εμφάνιση, μακριά πόδια, αδύναμα οστά και μύες.

Κεφάλι: Κυνηγετικού τύπου. Λεπτό, ελαφρύ, χοντροκομμένο, πολύ κοντό ή μακρύ κεφάλι. Ίσιο μέτωπο (ελάχιστη ή παντελής απουσία στοπ).

Πρόσωπο: Μακρύ ή μυτερό ρύγχος, σχιστή μύτη, ρινική γέφυρα με ανοδική ή καθοδική καμπύλη (Roman type), γαμψή μύτη, ανοιχτόχρωμο ή δίχρωμο ακρορίνιο.

Χείλη: Ανοιχτά, ρόδινα ή δίχρωμα χείλη, ανοιχτή γωνία χειλιών.

Σιαγόνες: Μικρή αδύναμη κάτω γνάθος.

Δάγκωμα: Pincer bite (δάγκωμα τανάλια).

Μάγουλα: Έντονα προεξέχοντα μάγουλα.

Μάτια: Ανοιχτόχρωμα, βαθουλωτά. Επίσης, πολύ προεξέχοντα και στρογγυλά μάτια, χαλαρά βλέφαρα.

Αυτιά: Τοποθετημένα πολύ χαμηλά, βαριά, μακριά, χαλαρά που φέρονται προς τα πίσω ή ανόμοια ή πετάνε.

Λαιμός: Πολύ μακρύς, λεπτός, με αδύναμους μύες. Ατροφικός λαιμός, προγούλι.

Κορμός: Πολύ μακρύς, πολύ κοντός ή πολύ αδύναμος.

Πλάτη: Πολύ μακριά, αδύναμη και χαλαρή με ανοδική ή καθοδική καμπύλη.

Λεκάνη: Πολύ πεσμένη, πολύ κοντή, πολύ επίπεδη ή μακριά.

Στήθος: Ίσια πλευρά , βαρελοειδής θώρακας και ανεπαρκές στέρνο.

Ουρά: Τοποθετημένη πολύ ψηλά ή χαμηλά.

Μπροστινά μέλη: Στενά ή στραβά εμπρόσθια μέλη, απότομη ωμοπλάτη, αγκώνας που δεν εφάπτεται σφιχτά στον θώρακα, πολύ μακρύς ή κοντός ή απότομος βραχίονας, μαλακό ή κάθετο μετακάρπιο, ανοικτά πέλματα, δάχτυλα με πολύ μικρή ή ανύπαρκτη καμπύλη, ανοιχτόχρωμα νύχια.

Οπίσθια μέλη: Λεπτοί μηροί, ταρσοί πολύ κοντά, ταρσοί αγελάδας ή βαρελοειδής. Αρθρώσεις που δημιουργούν πολύ μικρές ή μεγάλες γωνιώσεις. Ψευδόνυχα.

Δέρμα: Ζάρες στο κεφάλι.

Τρίχωμα: Μαλακό, πολύ κοντό ή μακρύ. κυματιστό τρίχωμα, έλλειψη υπομανδύα.

Χρώμα: Σημάδια λάθους χρώματος, όχι καλά διαχωρισμένα. Σημάδια πολύ εκτεταμένα.

Ελαττώματα Αποκλεισμού:

Γενικά: Έντονη αντιστροφή του τύπου του σκύλου, δηλαδή θηλυπρεπή αρσενικά ή ανδροπρεπή (ανεπτυγμένα) θηλυκά.

Δόντια: Προγναθισμός ή υπογναθισμός, ανόμοιο δάγκωμα σκύλοι με έλλειψη σε κοπτήρες, κυνόδοντες, προγόμφιους, γομφίους.

Μάτια: Εντρόπιο, εκτρόπιο, κίτρινα μάτια ή διαφορετικού χρώματος.

Ουρά: Γυριστή.

Τρίχωμα: Υπερβολικά μακρύ και κυματιστό τρίχωμα.

Χρώμα: Σκυλιά που δεν έχουν το τυπικό χρώμα του rottweiler με τα καφέ σημάδια σε μαύρο, άσπρα σημάδια.

Συμπεριφοράς: Φοβισμένα , δειλά, άτολμα, οξύθυμα, πολύ καχύποπτα, νευρικά, κροτοφοβικά ζώα.

Σημείωση: Τα αρσενικά ζώα θα πρέπει να έχουν δύο εμφανώς φυσιολογικούς όρχεις, πλήρως κατεβασμένους στο όσχεο.