“Θέλω η σκυλίτσα μου να ζήσει αυτή την υπέροχη εμπειρία”, “Θα ήθελα να δω κουταβάκια από το σκυλάκι μου”, “Μα δεν είναι ολοκληρωμένη η σκυλίτσα μου αν δε γεννήσει”, “Aφού έχει χαρτιά και όλοι μου λένε ότι είναι πολύ ωραίο”…
Αυτά είναι λίγα από τα “επιχειρήματα” που ακούγονται από τους ιδιοκτήτες που θέλουν να ζευγαρώσουν τα σκυλιά τους.Κάποιοι από απλή άγνοια και κακώς εννοούμενη “αγάπη” και άλλοι σκοπεύοντας να “ονομαστούν” εκτροφείς ή απλά να “κάνουν και αυτό”.Φυσικά χωρίς να γνωρίζουν τίποτα από αυτά που θα έπρεπε να γνωρίζουν πριν προβούν σε μια τέτοια ενέργεια.
Σε αυτό το κείμενο ας μην “αναλωθούμε” σε παράθεση επιχειρημάτων, απλά θα “κατατεθούν” κάποιες εμπειρίες, μερικές “αληθινές ιστορίες” και μάλιστα όχι “απλών ιδιοκτητών”, αλλά εκτροφέων και κτηνιάτρων…
Ιστορία πρώτη
Η Ρόξυ δεν είχε γεννήσει ξανά και υπήρχε άγχος και σε εκείνοι αλλά και στους ιδιοκτήτες της.Η καισαρική ήταν σίγουρη και προγραμματισμένη.
Μετά από μια εγχείρηση που κύλησε ομαλά και ξεπέρασε τα “εμπόδια” της αναισθησίας και κάθε άλλης επιπλοκής, η σκυλίτσα με τα 4 από τα 5 κουτάβια της (ένα γεννήθηκε νεκρό) μεταφέρθηκε στο σπίτι.Αφού δέχθηκε της πρώτες φροντίδες από τους ιδιοκτήτες της και τοποθετήθηκε στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο της.
Τα κουτάβια θήλασαν κανονικά, υπό την εποπτεία των ιδιοκτητών και μετά αποσύρθηκαν να ξεκουραστούν για λίγο και να επανέλθουν σε λίγο…
Μετά από μόλις 2 ώρες που επανήλθαν αντίκρυσαν ένα καθόλου ευχάριστο θέαμα.Όλα τα κουτάβια ήταν νεκρά και η σκύλα ήταν ανήσυχη και “σαστισμένη” για το “τι συνέβει” στα κουτάβια της.Η απειρία της και το stress την είχαν “οδηγήσει” ή καλύτερα δεν την είχαν αποτρέψει από το να “πλακώσει” τα κουτάβια (παρόλο που υπήρχε ειδικά διαμορφωμένη “εσοχή” στον χώρο/γεννήστρα).
Έμπειροι ιδιοκτήτες, που ξόδεψαν λεφτά χωρίς να υπολογίσουν κάτι άλλο πέρα από την υγεία της σκύλας και των κουταβιών και που ήθελαν μόλις 2 ώρες ξεκούρασης μετά από 36 ώρες αυπνείας και άγχους…Εσύ τι από αυτά θα έκανες;…Πόσα θα μπορούσες να προβλέψεις;
Ιστορία δεύτερη
Η θηλυκιά γέννησε το τελευταίο της κουτάβι την Πέμπτη…Ήταν η πρώτη της γέννα.Ο ιδιοκτήτης ήταν αρκετά ανήσυχος όταν η σκύλα άρχισε να γρυλίζει και να “αγριεύει” στα κουτάβια, μην επιτρέποντας τους να την πλησιάσουν και να θηλάσουν.Ο ίδιος και η γυναίκα του αναγκάστηκαν να κάθονται με βάρδιες, ανά δύωρο, για να μπορούν να τρέφονται τα κουτάβια.Αναγκαζόντουσαν να κρατούν το κεφάλι της, φορώντας της φίμωτρο για να μη δαγκώσει και σκοτώσει τα κουτάβια.Η θηλυκιά αρνιόταν και να φάει…
Το Σάββατο, αργά, παρατήρησαν αύξηση της θερμοκρασίας της σκύλας.Φανερά τρομοκρατημένοι πλέον και με την υποψία ότι μπορεί να υπάρχει και άλλο κουτάβι στην μήτρα της σκύλας, κάλεσαν τον κτηνίατρο.
Όντας βράδυ Σαββάτου, το ιατρείο δεν ήταν ανοιχτό και άφησαν μήνυμα στο κινητό του κτηνίατρου.Όσο περνούσε η ώρα η θερμοκρασία της σκύλας ανέβαινε και ταυτόχρονα παρατήρησαν και ένα σκουρόχρωμο και δύσοσμο υγρό να βγαίνει από τον κόλπο της σκύλας.Αναρωτιόντουσαν αν θα ήταν καλό να κάνουν στο ζώο μια ένεση οξυτοκίνης και αν αυτό θα βοηθούσε την σκύλα να “καθαρίσει”…Μπορούμε;…Πρέπει;
Για την ιστορία, ο τοκετός είχε φτάσει 2 ώρες και ο ιδιοκτήτης είχε προσπαθήσει να “βοηθήσει” την σκύλα ανοίγοντας τον τράχηλο.Μετά από 15 λεπτά εμφανίστηκε το πρώτο κουτάβι.
Επίσης, περίμεναν 3 ώρες και 30 λεπτά μεταξύ του 4ου και 5ου κουταβιού και φαινόταν ότι ο τοκετός τελείωνε.Μετά από 3 ώρες και 15 λεπτά φαινόταν να έχει τελειώσει ο τοκετός και 5 λεπτά μετά ήρθε ένας πλακούντας και ο σάκος του 5ου.Μετά από 10 λεπτά το 6ο κουτάβι και μετά από άλλα 10 το 7ο.Περίμεναν 1 ώρα και μετά έκαναν μία αξυτοκίνη.
Φυσικά όλα τα κουτάβια απλά τα μύριζε για λίγο και έδειχνε να μη ξέρει τι ακριβώς είναι μια που ήταν η πρώτη γέννα της.
Οι παραπάνω ιδιοκτήτες δεν είναι αυτοί που θα αποκαλούσαμε “ανίδεοι” ή “τελείως άπειροι”…Αν δεν έχετε έμπειρους εκτροφείς δίπλα σας, έναν κτηνίατρο στο πλευρό σας, μεγάλη εμπειρία, μια βιβλιογραφία έστω για να ανατρέξετε…Εσείς πόσο θα περιμένατε βλέποντας την σκύλα σας σε τοκετό πριν κάνετε κάτι;…Μετά το πρώτο “κόλλημα”;…Θα βοηθούσατε την σκύλα;…Θα ανοίγατε τους αμνιακούς σάκους και θα κόβατε τον ομφάλιο λώρο;…Θα θερμομετρούσατε την θηλυκιά αργότερα;…Κάθε πότε;…Θα παρατηρούσατε το υγρό;…
Ιστορία τρίτη
Η Νανούκ ήταν “έμπειρη” μητέρα, ήταν η τρίτη της γέννα.Ο τοκετός όμως φαινόταν δύσκολος και “μακρύς” μια που ήδη η διάρκεια του είχε φτάσει τις 3 ώρες με ωδίνες…Αυτό ήταν και το όριο των ιδιοκτήτων στο να
καλέσουν τον κτηνίατρο, αλλά να που άρχισε να φαίνεται το πρώτο κουτάβι.
Βγήκε μέχρι την μέση αλλά σαν κάτι να εμπόδιζε την συνέχεια της εξόδου του.Ο ιδιοκτήτης πήρε μια καθαρή πετσέτα και βοήθησε το κουτάβι να βγεί τυλιγοντάς το και τραβώντας το σταθερά και απαλά για να μη προκαλέσει ζημιά.
Μία ώρα και δέκα λεπτά αργότερα άρχισε να φαίνεται και το δεύτερο κουτάβι και αυτό όμως με δυσκολία κατέβαινε.Προσπάθησαν να ακολουθήσουν τον ίδιο τρόπο, αλλά τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα…κάλεσαν τον κτηνίατρο.
Ο κτηνίατρος δεν άργησε.Εξέτασε τη θηλυκιά και το “σφηνωμένο” κουτάβι.Η σκύλα ήταν καλά, το κουτάβι όμως νεκρό με τυλιγμένο το κεφάλι του στον ομφάλιο λώρο…και τα υπόλοιπα 3 κουτάβια βγήκαν με δυσκολία και υποβοήθηση.
Υπήρχε μια κληρονομική, μάλλον, δυσμορφία του ομφάλιου λώρου που δημιουργούσε τα παραπάνω προβλήματα…Πως θα μπορούσες να το ξέρεις;…Τι θα έκανες;
Ιστορία τέταρτη
Το πρώτο ζευγάρωμα της Φρίντα έγινε με κατεψυγμένο σπέρμα.Όλα πήγαν καλά στην εγκυμοσύνη και με την συνηθισμένη πτώση θερμοκρασίας, άρχισε ο τοκετός.
Όλα πήγαιναν καλά και “έσπασαν και τα νερά”…Άρχισε η Φρίντα να “σπρώχνει”.Για μία ώρα έσπρωχνε με πόνους αλλά χωρίς αποτέλεσμα.Οι ιδιοκτήτες ήταν “πάνω” από την σκύλα και προσπαθούσαν να την κρατούν ψύχραιμη και να την βοηθούν, όσο μπορούσαν.Βάζοντας το χέρι στην άκρη του κόλπου της, με ιδιαίτερη προσοχή, δεν αισθάνθηκαν κάποιο κουτάβι…Έφυγαν αμέσως για την κλινική με την σκύλα να πονά για άλλα 30 λεπτά.
Ο κτηνίατρος έβαλε ευσπεσμένα την θηλυκιά στο χειρουργείο και εξετάζοντας την διαπίστωσε πως το πρώτο κουτάβι είχε “πιαστεί” με το κεφάλι του στον “παρθενικό” υμένα!
Κανονικά θα έπρεπε αυτός να έχει σπάσει και “τραβηχτεί” κατά την διάρκεια του ζευγαρώματος μια που είναι αρκετά λεπτός και εύθραυστος…αλλά λόγω τεχνητής γονιμοποίησης δεν υπήρξε διείσδυση.
Δεν θα έπρεπε, έστω κι έτσι, να υπάρχει πρόβλημα αλλά μάλλον η Φρίντα είχε έναν πιο ανθεκτικό υμένα.
Τα πράγματα ήταν αρκετά δύσκολα και δεν μπορούσε ακόμα κι ο κτηνίατρος να εγγυηθεί πως μπορεί να απεγκλωβίσει το κουτάβι χωρίς να του προκαλέσει κάποια ζημιά.Φτάσαμε λοιπόν σε ένα δίλλημα που θα πρέπει ο καθένας να έχει σκεφτεί και βρεί την απάντηση πριν προβεί σε ζευγάρωμα.Σε περίπτωση επιπλοκής ποιόν σώζεις;…Την σκύλα ή το κουτάβι;…Τίνος την ζωή θα ρισκάρεις;
Για τους ιδιοκτήτες της Φρίντα η απάντηση ήταν ξεκάθαρη…Η Φρίντα ήταν η προτεραιότητα τους!
Ο κτηνίατρος έβαλε τα χέρια του και προσπάθησε να δουλέψει για να “ξεμπλοκάρει” το κουτάβι.Αίμα ξεπήδησε από το αιδοίο της Φρίντα με την ίδια να σφαδάζει από τους πόνους.Οι ιδιοκτήτες προσπαθούσαν να την κρατήσουν σταθερή και να κρατήσουν την ψυχραιμία τους (τα δάκρυα δε κατάφεραν να τα συγκρατήσουν).
Πόσο έτοιμοι είσαστε για αυτά και πολλά ακόμα;…Πόσο “χαριστωμένα” σας φαίνονται;…
Αργότερα ίσως προσθέσουμε και άλλα παρόμοια γεγονότα, με την ελπίδα να δημιουργήσουν σε όλους εσάς…σε όλους μας, τα απαραίτητα ερωτήματα και να μας “αναγκάσουν” σε λογικότερες επιλογές και ενέργειες.
