Ομάδα 10: Λαγωνικά Όρασης
Υποομάδα: Τομέας 1 Μακρύτριχα Λαγωνικά Όρασης
Χώρα προέλευσης: Ρωσία
Αριθμός Προτύπου (F.C.I.-Standard No.) 193
Χρονολογία έκδοσης ισχύοντος προτύπου : 25/10/2006
Χρησιμότητα: Κυνηγετικό Λαγωνικό Όρασης, Δρόμων
Χωρίς εξετάσεις εργασίας
Αντίκρισα για πρώτη φορά αυτό το “περίεργο σουλούπι” όταν ήμουν αρκετά μικρός, σε διακοπές στη Ρόδο. Περπάταγε δίπλα από ένα ζευγάρι τουριστών και δεν ήμουν σίγουρος αν μου άρεσε ή όχι… σίγουρα με είχε εντυπωσιάσει πάντως και σίγουρα δεν είχα ιδέα τι είναι.
Μερικά χρόνια μετά έρχομαι ξανά “αντιμέτωπος” με την γνώριμη, πλέον, φιγούρα σκύλου (που ακόμα δεν είχα ιδέα για το όνομα ή την προέλευση του) όταν γείτονας, καπετάνιος, έφερε ένα κουτάβι από την Ρωσία.
“Είναι Μπαρζόι”, μου είπε, “Το σκυλί των Τσάρων!”… Καλά, ούτε για τους Τσάρους ήξερα πολλά, αλλά για το σκυλί έκατσα και διάβασα και ταυτόχρονα είχα προσφερθεί να το βγάζω βόλτες και να παίζω μαζί του. Αυτό ήταν! Μπήκε αμέσως στην καρδιά μου για πάντα και ας άλλαξαν τα γούστα μου αργότερα σε σχέση με τα σκυλιά.
Το Μπορζόι χρησιμοποιήθηκε την εποχή των Τσάρων για να κυνηγάει λύκους και ελάφια. Σήμερα είναι ένας σκύλος σύντροφος, πολύ τρυφερός με το αφεντικό του, αλλά απόμακρος και κάποιες φορές επιθετικός με τους ξένους. Γίνονται εξαιρετικοί φύλακες, αν και θέλουν σταθερό έλεγχο και έμπειρα “χέρια γιατί, όχι σπάνια, έχουν απρόβλεπτες αντιδράσεις.
Το 1863, το πρώτο Μπορζόι που έλαβε μέρος σε Βρετανική έκθεση σκύλων ήταν ο Sultan, της Δούκισσας του Μάντσεστερ, ο οποίος είχε εκτραφεί από τον πρίγκηπα Κάρολο της Πρωσίας. Μετά τη Ρωσική Επανάσταση, τα μεγάλα εκτροφεία αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σκυλιά τους και πολλά από αυτά φυγαδεύτηκαν στην Αγγλία και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Το 1892 ιδρύεται στην Αγγλία ο Όμιλος Μπορζόι, και χάρη στη συμβολή των μελών του η φυλή αρχίζει να επανακάμπτει. Το 1890 τα πρώτα Μπορζόι εισάγονται στις Ηνωμένες Πολιτείες και το 1893 ο Αμερικανικός Κυνολογικός Όμιλος έχει ήδη καταγράψει 8 Russkaya Psovaya Borzaya.
Τα Μπορζόι έχουν ένα πολύ ισορροπημένο χαρακτήρα και είναι ήπια ζώα. Βέβαια στην θέα του θηράματος ενθουσιάζονται απότομα και καλό είναι να ζουν σε κάποιο καλά περιφραγμένο χώρο, όπου θα έχουν αρκετή άνεση να τρέχουν χωρίς να μπορούν να ξεφύγουν και να καταδιώξουν το θήραμα που κέντρισε το ένστικτο τους. Είναι καλοί με τους ξένους, αλλά αρκετά επιφυλακτικοί μέχρι να τους γνωρίσουν. Τρυφερά, υπάκουα και ευγενικά ζώα. Προστατευτικά, με αρκετά ανεπτυγμένο το αίσθημα της ιδιοκτησίας και του χώρου. Ωριμάζουν όμως πολύ αργά και γι’ αυτό χρειάζεται να έχετε υπομονή μαζί τους, μέχρι την ενηλικίωση.
Επίσης, είναι σκυλιά που απαιτούν μεγάλο χώρο και συχνή άσκηση αλλά αν εκτονωθούν και ασκηθούν όσο πρέπει, θα προτιμήσουν να περάσουν την υπόλοιπη ημέρα σε έναν καναπέ ή μια πολυθρόνα.
Το κεφάλι του είναι στενό, μακρύ και «ισχνό». Το κρανίο πρέπει επίσης να είναι όσο μακρύτερο γίνεται και τα μάτια σχιστά και σκουρόχρωμα με μαύρο περίγραμμα στα βλέφαρα. Τα αφτιά του φυτρώνουν ψηλά και πέφτουν προς τα πίσω, διατηρώντας όμως την «ευκινησία» τους. Το ρύγχος γέρνει προς τα κάτω στην άκρη του και σχηματίζει αυτό που ονομάζεται “ρωμαϊκή” μύτη.
Ο λαιμός δεν πρέπει να σχηματίζει “διπλοσάγωνο”, η ράχη «καμπουριάζει» ομαλά προς την οσφύ και σχηματίζει προς τα πίσω μια καμπύλη.
Το στήθος, αν και είναι στενό, έχει μεγάλο «βάθος» και κατεβαίνει μέχρι το ύψος του αγκώνα. Οι πλευρές καμπυλώνουν ελάχιστα προς τα έξω.
Η κοιλιά «ανασηκώνεται», αλλά πρέπει να μη γίνεται αντιληπτή πίσω από τα λαγόνια.
Η οσφύς είναι μυώδης και «τοξοτή» και οι ιγνύς σχηματίζουν γωνίες.
Όταν ο σκύλος είναι ήρεμος, η ουρά πέφτει προς τα κάτω με σαφή καμπύλη και είναι μακριά και ευλύγιστη. Όταν ο σκύλος κυνηγά αυτή φέρεται ψηλότερα και βοηθά το σκύλο να κρατάει την ισορροπία του.
Η κίνησή του είναι ανάλαφρη και γρήγορη, και ο σκύλος καλπάζει αλλά δεν τροχάζει, ενώ έχει εκτεταμένο διασκελισμό.
Το τρίχωμα είναι μακρύ, πλούσιο, κυματιστό και με χαρακτηριστικές ανταύγειες. Στο πίσω μέρος των μπροστινών σκελών, στο πίσω μέρος των μηρών, στο στήθος και στην ουρά υπάρχουν πολύ μακριές «τούφες». Αντίθετα το τρίχωμα είναι λείο, “μεταξένιο” και κοντό στο κεφάλι, στα αφτιά και στις μπροστινές κνήμες.
Στα αποδεκτά χρώματα συγκαταλέγονται το άσπρο, το πορτοκαλί, το άσπρο με κίτρινες κηλίδες, το κόκκινο ραβδωτό και το γκρίζο. Πιο σπάνια συναντούμε μονόχρωμα δείγματα στο χρώμα του μαύρου ή του κόκκινου, με λευκές περιοχές στο λαιμό, το στήθος και την ουρά.
