Ομάδα 2: Πίντσερ & Σνάουτσερ, Μολοσσοειδείς & Ελβετικοί Ορεινοί Σκύλοι & Βοοφύλακες
Υποομάδα: 2.2 Μολοσσοειδείς & Ορεινού τύπου
Χώρα προέλευσης: Ελλάδα
Αριθμός Προτύπου (F.C.I.-Standard No.) –
Χρονολογία έκδοσης ισχύοντος προτύπου : –
Χρησιμότητα: Φύλακας κοπαδιών, φύλακας, συντροφιά
Χωρίς εξετάσεις εργασίας
Ο Μολοσσός της Ηπείρου, ένας εντυπωσιακός και βαρύς σκύλος, συναντάται στην ηπειρωτική Ελλάδα εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Υπάρχουν αναφορές και περιγραφές τέτοιου τύπου σκύλων από την αρχαιότητα από τον Αριστοτέλη και τον Πλάτωνα, μέχρι και αναφορές πως τέτοιοι σκύλοι συνόδευσαν τις εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου (Ο μολοσσικός σκύλος Περίτας τον οποίο ο Αλέξανδρος λέγεται πως είχε αναθρέψει από κουτάβι). Επίσης, έχει γραφτεί πως ο Πύρρος, ο βασιλιάς της Ηπείρου, τους χρησιμοποίησε κι αυτός ως πολεμικούς σκύλους.
Από την αρχαιότητα ως σήμερα χρησιμοποιήθηκε ως φύλακας, αλλά κυρίως στην κτηνοτροφία για την φύλαξη κοπαδιών.
Σκυλιά ψηλά, δυνατά, άφοβα, ανεξάρτητα με βαρύ σκελετό και μεγάλα κεφάλια, χοντρές και κοντές μουσούδες, κατεβασμένα χείλη με μεγάλες τραχηλιές και τρίχωμα από κοντό έως μέσο.
Μέχρι και πριν μερικά χρόνια, κανείς δεν είχε ασχοληθεί σοβαρά με την καταγραφή, περιγραφή και διατήρηση αυτού του τύπου σκύλου γεγονός που, μαζί με την αυξανόμενη αστυφιλία, έφτασε τον σκύλο στα πρόθυρα της εξαφάνισης. Οι αλλαγές στην κτηνοτροφία, οι φόλες και οι ασθένειες που οδήγησαν στο θάνατο πολλά δείγματα της φυλής αλλά και η εισαγωγή πολλών ξενόφερτων φυλών συνέβαλαν στην συρρίκνωση του πληθυσμού των Μολοσσών της Ηπείρου.
Τα τελευταία χρόνια υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν μέσω επιλεκτικής εκτροφής και αναζήτησης τυπικών δειγμάτων να διατηρήσουν και να αναβιώσουν την φυλή, με απώτερο στόχο την αναγνώριση της τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς.
Γενική Εμφάνιση
Σκύλος μεγάλου μεγέθους, μέσων αναλογιών, συμπαγής, δυνατός κορμός με δυνατά κόκαλα, με μεγάλο κεφάλι και μέσου μήκους μανδύα. Σταθερού χαρακτήρα αλλά και δυναμικός.
Σημαντικές Αναλογίες
Η σχέση μεταξύ μήκους ρύγχους και μήκους κρανίου 4:6.
Εύρος κρανίου ίσο ή μεγαλύτερο από το μήκος του.
Μήκος σώματος μεγαλύτερο του ύψους στα ακρώμια.
Συμπεριφορά και Χαρακτήρας
Έξυπνος, πιστός, αφοσιωμένος και δεμένος με το κοπάδι και τον κύριό του, φιλικός στους ανθρώπους του περιβάλλοντός του και ικανός όταν χρειαστεί να προστατέψει το κοπάδι ή την ιδιοκτησία που φυλάει.
Κεφάλι
Μεγάλο, δυνατό, βαθύ, σχήματος παραλληλόγραμμου. Βλέποντάς το από πάνω το κρανίο και το ρύγχος κρατούν το ίδιο εύρος περίπου και σχήμα χωρίς σημαντική μείωση μεταξύ του εύρους βάσης του ρύγχους και του εύρους του κροτάφου. Επιμήκεις άξονες κρανίου – ρύγχους ελαφρώς αποκλίνοντες.
Κατά την κίνηση φέρεται στην ευθεία της γραμμής της ράχης.
Περιοχή Κρανίου
Μεγάλο, δυνατό, φαρδύ, ελαφρώς κυρτό βλέποντάς το από το πλάι. Το εύρος του κρανίου είναι ίσο ή μεγαλύτερο του μήκους του. Τα υπερόφρυα τόξα τονισμένα. Η μέσο-μετωπική αύλακα μετρίως τονισμένη. Η ινιακή προεξοχή τονισμένη. Στοπ μέτρια τονισμένο και εμφανές.
Μύτη: Μεγάλη, φαρδιά, μαύρη.
Ρύγχος: Βλέποντάς το από το πλάι η γραμμή του ρύγχους είναι ευθεία. Βλέποντάς το από πάνω έχει σχήμα μέτριου παραλληλόγραμμου, στενεύοντας πολύ ελαφρά σε εύρος προς τη μύτη.
Χείλη: Καλού πάχους. Το πάνω χείλος καλύπτει καλά το κάτω, το οποίο έχει χαλαρές μεμβράνες και δημιουργεί στην σύνδεσή του με το πάνω χαλαρή γωνία χείλους. Το περίγραμμα των χειλιών πρέπει να είναι μαύρο.
Σιαγόνες και Δόντια: Σιαγόνες δυνατές και με εύρος. Ούλα μαύρα. Δάγκωμα ψαλίδι, με δυνατά λευκά δόντια και μεγάλους κυνόδοντες. Οδοντοστοιχία πλήρης και σωστή.
Μάτια: Σχετικά μικρά, αμυγδαλωτά, σκούρου ή ανοιχτού καστανού χρώματος με μαύρο περίγραμμα βλεφάρων. Με γλυκιά και έξυπνη έκφραση. Το κάτω βλέφαρο ελαφρά χαλαρό, ειδικότερα όταν ο σκύλος είναι σε ανάπαυση.
Αυτιά: Μεσαίου μεγέθους, τριγωνικά, επίπεδα, φυτρωμένα πάνω από τη γραμμή του ματιού. Σε χαλάρωση πέφτουν κοντά στα μάγουλα, ενώ σε προσοχή απομακρύνονται από αυτά. Τα αυτιά δεν πρέπει να κόβονται.
Λαιμός: Κωνικού σχήματος, δυνατός, συμπαγής, μυώδης και ευκίνητος. Όχι πολύ μακρύς, με παχύ και χαλαρό δέρμα. Σχηματίζει διπλό προγούλι.
Κορμός
Γενική εμφάνιση: Παραλληλόγραμμο, συμπαγές, δυνατό και με εύρος. Μήκος σώματος μεγαλύτερο του ύψους στα ακρώμια.
Άνω γραμμή σώματος: Ίσια και οριζόντια, είτε ο σκύλος στέκεται είτε κινείται.
Ακρώμια: Καλά καθορισμένα.
Ράχη: Ίσια, δυνατή και μυώδης.
Οσφύς: Μέσου μήκους, φαρδιά, μυώδης.
Λεκάνη: Φαρδιά, δυνατή, μυώδης, μετρίου μήκους και μέτριας κλίσης από τους γοφούς προς την βάση της ουράς.
Στήθος: Με εύρος και βάθος, ξεπερνά ελαφρώς το ύψος των αγκώνων, μυώδες και δυνατό. Προστέρνο τονισμένο. Τα πλευρά μετρίως στρογγυλά, απλωμένα και με καλές αποστάσεις μεταξύ τους.
Κάτω γραμμή σώματος και κοιλιά: Σχεδόν επίπεδη κάτω γραμμή και ελαφρά ανασυρμένη στην κοιλιά.
Ουρά: Μέτρια τοποθετημένη, χοντρή στη βάση της, φτάνει στο επίπεδο του ταρσού. Το τρίχωμα στο κάτω μέρος της είναι μακρύτερο από ότι στο υπόλοιπο σώμα. Σε ανάπαυση κρατιέται χαμηλά, όταν ο σκύλος κινείται ή είναι σε εγρήγορση φέρεται στο ίδιο επίπεδο με τη γραμμή της ράχης, με καμπύλη στο άκρο της. Η ουρά δεν πρέπει να κόβεται.
Άκρα
Μπροστινά άκρα: Βλέποντάς τα από εμπρός τα σκέλη είναι ευθεία, κάθετα και παράλληλα μεταξύ τους. Δυνατά κόκαλα με ισχυρά μετακάρπια.
Ωμοπλάτη: Μακριά, κεκλιμένη, με καλά ανεπτυγμένους μύες. Η γωνία που σχηματίζεται μεταξύ ωμοπλάτης και βραχίονα είναι περίπου 110°.
Βραχίονας: Μυώδης δυνατός με μήκος ελαφρός μικρότερο του μήκους της ωμοπλάτης.
Αγκώνες: Κανονικά τοποθετημένοι, κοντά στο θώρακα. Η γωνία μεταξύ βραχίονα και σκέλους κυμαίνεται περίπου από 130°-135°.
Πρόσθιο σκέλος: Ίσιο, κάθετο, με δυνατά κόκαλα και μυώδες.
Μετακάρπιο: Δυνατό, βλέποντάς το από τα πλάγια είναι ελαφρά κεκλιμένο.
Μπροστινά πέλματα: Μεγάλα, πέλματα «γάτας», δάχτυλα σφιχτά, δυνατά, καμπυλωτά. Πατούσες ανθεκτικές και μαύρες. Νύχια σκληρά.
Πίσω άκρα: Ισχυρά, δυνατά μυώδη.
Μηρός: Δυνατός, φαρδύς και μυώδης.
Γόνατο: Γωνίωση μηριαίου – κνήμης πολύ ανοιχτή, χωρίς να στρέφεται προς τα μέσα ή προς τα έξω.
Κνήμη: Μακριά, μυώδης και δυνατή.
Άρθρωση ταρσού: Δυνατή με ανοιχτή γωνίωση.
Μετατάρσια: Καλά τονισμένο, ίσιο και παράλληλα βλέποντάς τα από πίσω. Με διπλό ή μονό πισώνυχο. Σε δείγματα ίσης αξίας προτιμώνται τα δείγματα με διπλό πισώνυχο.
Πίσω πέλματα: Ίδια όπως και τα μπροστινά, ελαφρώς πιο στρογγυλά.
Διασκελισμός και Κίνηση: Δυναμικός και ελεύθερος τροχασμός. Κατά το βάδισμα η κίνηση είναι αργή και βαριά.
Δέρμα: Άφθονο, παχύ και ελαστικό. Οι βλεννογόνοι πρέπει να είναι μαύροι.
Τρίχωμα: Πυκνό, σφικτό, μέσου μήκους και ίσιο. Πολύ κοντό στο κεφάλι, αυτιά και πόδια, μακρύτερο στον κορμό όπου φτάνει περίπου 5-6 εκ. Στο εσωτερικό μέρος της ουράς είναι ελαφρώς μακρύτερο. Με πλούσιο και μαλακό υπομανδύα.
Χρώμα: Ενιαίοι χρωματισμοί όπως: κόκκινο, ξανθό, κίτρινο, μαύρο, μαύρο-πύρινο, μαύρο-ραβδωτό, ραβδωτό, χρώμα λύκου, χρώμα ελαφιού με τους τόνους και τις αποχρώσεις αυτών. Με ή χωρίς μαύρη μάσκα. Μικρή λευκή κηλίδα στο στήθος και λευκό στις άκρες των δακτύλων αποδεκτή αλλά όχι επιθυμητή. Όσο λιγότερο λευκό, τόσο καλύτερο.
Ύψος: Αρσενικά: 66-75 εκ. Θηλυκά: 64-74 εκ.
Βάρος: Σε αρμονία με το μέγεθος του σκύλου, δίνοντας την εντύπωση ενός δυνατού και συμπαγούς ζώου.
Ελαττώματα
Οποιαδήποτε απόκλιση από τα παραπάνω επιθυμητά χαρακτηριστικά θεωρείται ελάττωμα, που πρέπει να αντιμετωπίζεται ανάλογα με το βαθμό της σοβαρότητάς του.
Σοβαρά ελαττώματα: Παράλληλοι ή συγκλίνοντες άξονες κρανίου – ρύγχους, ρύγχος λεπτό ή πολύ μακρύ, κίτρινα μάτια, κομμένα αυτιά ή αυτιά φυτρωμένα πολύ ψηλά, λαιμός αδύνατος και μακρύς, αδύνατος σκελετός, ύψος λεκάνης μεγαλύτερο από το ύψος στα ακρώμια, μήκος τριχώματος στον κορμό μεγαλύτερο από 8εκ, κυματιστός ή κατσαρός μανδύας, χαλαρή ή κυρτή ράχη, κορμός χωρίς όγκο, ταρσοί αγελάδος, ουρά κουλουριασμένη πάνω στη ράχη ή μικρού μήκους, μεγάλα σημάδια λευκού χρώματος απλωμένα στο σώμα.
Ελαττώματα αποκλεισμού: Προγναθισμός, υπογναθισμός, εντρόπιο, εκτρόπιο, ανουρία, χρώμα λευκό με κηλίδες διαφόρων χρωμάτων, αποχρωματισμός βλεννογόνων και έλλειψη πολλών δοντιών, φοβικός ή επιθετικός χαρακτήρας.
Σημείωση: Οι αρσενικοί σκύλοι πρέπει να έχουν δύο ορατούς και καλά κατεβασμένους μέσα στο όσχεο όρχεις.
