Ομάδα 6: Δρομείς, σκύλοι αναζήτησης οσμής αίματος και συγγενείς φυλές.
Υποομάδα: Τομέας 1.2 Δρομείς μεσαίου μεγέθους.
Χώρα προέλευσης: Ελλάδα
Αριθμός Προτύπου (F.C.I.-Standard No.) 214
Χρονολογία έκδοσης ισχύοντος προτύπου : 16/10/1959
Χρησιμότητα: Δρομέας με εξαιρετικά λεπτή όσφρηση και μεγάλη αντοχή, κυνηγά ακούραστα είτε μόνος είτε κατά κοπάδια προσαρμόζεται απολύτως σε όλα τα πεδινά ή ορεινά εδάφη καθώς επίσης και στα πλέον βραχώδη και απρόσιτα εδάφη. Η φωνή του είναι ηχηρή και αρμονική.
Με εξετάσεις εργασίας.
Ο Ελληνικός Ιχνηλάτης κατάγεται από τους καταδιωκτικούς σκύλους (ιχνηλάτες λαγωοθήρες) της εποχής του Ξενοφώντα. Στην Αρχαία Ελλάδα καλλιεργούσαν διάφορες γνήσιες κυνηγετικές φυλές απο τις οποίες οι κυριότερες ήταν στη Λακωνία, Αργολίδα, Κρήτη και γενικά στη Νότια Ελλάδα. Οι αρχαίοι λαγωνικοί ονομάζονταν λακωνικοί (από τον τόπο της προέλευσης τους, την Λακωνία). Η λέξη λαγωνικός προέρχεται απο τη λέξη λακωνικός και όχι απο τη λέξη λαγωός όπως φαίνεται εκ πρώτης όψεως.
Οι σκύλοι που κυνηγούν το λαγό ονομάζονταν και ονομάζονται λαγωοθήρες κοινώς λαγόσκυλα. Πρόκειται για μια μικρή παραφθορά της λέξης λακωνικός που έγινε λαγωνικός.
Στην Αρχαία Ελλάδα οι λαγωνικοί χρησιμοποιούνταν ευρέως στο κυνήγι του χοντρού θηράματος (ελαφιού, αγριόχοιρου, ζαρκαδιού) και όχι σπάνια στο κυνήγι του μικρού τριχωτού θηράματος (λαγού). Τους καλύτερους λαγωνικούς τους χρησιμοποιούσαν και στον πόλεμο, τους οποίους εκγύμναζαν (όπως τους μολοσσούς) να μάχονται σε λόχους. Ήσαν και αγγελιοφόροι. Χρησιμοποιήθηκαν (όπως και σήμερα οι λαγωνίκες-λεβριέ) και ως σκυλιά συντροφιάς. Οι πλούσιες Αθηναίες είχαν τη συνήθεια να συντροφεύονται στο σπίτι και να συνοδεύονται στον περίπατό τους γενικά από τέτοια σκυλιά.
Οι αναπαραστάσεις των αρχαιοελληνικών τοιχογραφιών, αγγείων, νομισμάτων κ.λ.π., μας βεβαιώνουν ότι ο λαγωνικός υπήρξε από μακρότατη εποχή στη χώρα μας. Τον βλέπουμε να συνοδεύει τον κυνηγό, τον πολεμιστή, τον κωμωδό, τη μεγάλη κυρία, τις βακχίδες, αλλά ιδιαίτερα, ως αχώριστος σύντροφος την θεά του κυνηγιου Άρτεμις. Ήταν καθιερωμένος ακόμη ως σύμβολο λατρείας, που ο αρχαίοι Έλληνες είχαν για το σκύλο.
Ο Λαγωνικός αναφέρεται στην ελληνική μυθολογία ως ουράνιος αστερισμός (Σείριος). Περίφημος έγινε ο ταχύτατος Λαγωνικός Κέφαλος για το μεγάλο αριθμό φονευθέντων θηραμάτων.
ΓΕΝΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ
Σκύλος μεσαίων διαστάσεων, με κοντό τρίχωμα, μαύρο και κόκκινο της φωτιάς, δυνατός, ρωμαλέος, ζωηρός και οξύνους.
ΥΨΟΣ & ΒΑΡΟΣ
Το ύψος στο ακρώμιο στους αρσενικούς είναι από 47 έως 55 εκ., και στους θηλυκούς από 45 έως 53 εκ. Αποδεκτό όριο συν πλην 2 εκ.
Το βάρος είναι από 17 έως 20 κιλά.
ΜΑΝΥΑΣ
Κοντό τρίχωμα, πυκνό, λίγο σκληρό, πολύ λείο και σφικτό πάνω στο σώμα.
ΧΡΩΜΑ
Μαύρο και κόκκινο της φωτιάς. Μια μικρή λευκή κηλίδα στο στήθος είναι ανεκτή. Οι ορατοί βλεννογόνοι, η μύτη και τα νύχια μαύρα.
ΚΕΦΑΛΙ
Μακρύ, το συνολικό μήκος του φθάνει τα 4,35/10 του ύψους στο ακρώμιο. Το διζυγωματικό εύρος του κρανίου δεν πρέπει να ξεπερνά το ήμισυ του συνολικού μήκους της κεφαλής, δηλαδή ο συνολικός κεφαλικός δείκτης πρέπει να είναι κάτω από 50. Οι ανώτερες επιμήκεις γραμμές του κρανίου και της γέφυρας της μύτης είναι αποκλίνουσες.
ΚΡΑΝΙΟ
Το μήκος του είναι ίσο ή λίγο πιο βραχύ από το μήκος της γέφυρας της μύτης το σχήμα του ελαφρά πεπλατυσμένο. Η ινιακή απόφυση προεξέχει λίγο. Το μέτωπο είναι αρκετά ευρύ, ενώ η μετωπική ραφή διακρίνεται λίγο. Ανυψωμένα οφρυακά τόξα.
ΓΕΦΥΡΑ ΤΗΣ ΜΥΤΗΣ
Ευθύγραμμη, ή στα αρσενικά ελαφρά κυρτή το μήκος της είναι ίσο ή λίγο μεγαλύτερο από το μήκος του κρανίου. Το στοπ είναι λίγο εμφανές. Η μύτη βρίσκεται στην ίδια ευθεία με τη γέφυρα και φθάνει έως την πρόσθια κάθετη γραμμή του χείλους, είναι υγρή ευκίνητη και χρώματος μαύρου. Τα ρουθούνια είναι καλά ανοικτά.
ΣΙΑΓΟΝΕΣ & ΧΕΙΛΟΣ
Οι σιαγόνες είναι δυνατές και η συναρμογή άνω και κάτω γνάθου είναι τέλεια, δάγκωμα σε σχήμα τανάλιας ή ψαλιδιού, τα δόντια είναι δυνατά και λευκά. Τα χείλη αρκετά ανεπτυγμένα.
ΜΑΤΙΑ
Κανονικού μεγέθους, δεν είναι βαθουλωτά ούτε προεξέχουν, ίρις καστανού χρώματος, έκφραση ζωηρή και ευφυής.
ΑΥΤΙΑ
Μεσαίου μεγέθους (σχεδόν το ήμισυ του μήκους της κεφαλή), τοποθετημένα ψηλά, δηλαδή πάνω από το ζυγωματικό τόξο, πλατιά, στρογγυλεμένα στην κατώτερη άκρη. Πέφτουν κάθετα.
ΛΑΙΜΟΣ
Ισχυρός, μυώδης, χωρίς προγούλι, κατέρχεται αρμονικά προς τους ώμους. Το μήκος του είναι σχεδόν 6,50/10 του συνολικού μήκους της κεφαλής.
ΚΟΡΜΟΣ : Το μήκος του κορμού ξεπερνά κατά 10% το ύψος στο ακρώμιο. Η ανώτερη γραμμή του κορμού είναι ευθεία και καμπυλώνει λίγο στους νεφρούς, η κατώτερη γραμμή ανέρχεται ελαφρά.
ΑΚΡΩΜΙΟ
Ελαφρά ανυψωμένο στη γραμμή της ράχης.
ΣΤΗΘΟΣ
Καλά ανεπτυγμένο, βαθύ κατέρχεται στο επίπεδο του αγκώνα .
ΠΛΕΥΡΕΣ
Ελαφρά καμπυλωτές.
ΠΛΑΤΗ
Μακριά, ευθεία
ΝΕΦΡΟΙ
Ελαφρά τοξοειδείς, βραχείς, δυνατοί, με ισχυρό μυϊκό σύστημα.
ΚΟΙΛΙΑ
Στεγνή, ελαφρά ανεβασμένη.
ΓΛΟΥΤΟΙ
Επιμήκεις, ευρείς, με ισχυρό μυϊκό σύστημα, λίγο κατιόντες.
ΟΥΡΑ
Δεν είναι μακριά και φθάνει το πολύ έως το ακροτάρσιο, τοποθετημένη μάλλον ψηλά, είναι χοντρή στη ρίζα και λεπταίνει ελαφρά προς την άκρη της όταν κινείται, δίνει την εικόνα σπαθιού.
ΠΡΟΣΘΙΑ ΑΚΡΑ
Καλά κάθετα προς το έδαφος εάν τα κοιτάξουμε από μπροστά και από το πλάι μυϊκώς ανεπτυγμένα και εύρωστα.
ΩΜΟΙ
Επικλινείς με καλό μυϊκό σύστημα και κολλημένοι στο θώρακα.
ΒΡΑΧΙΩΝ
Λοξός, μυώδης και εύρωστος
ΑΝΤΙΒΡΑΧΙΟ
Ευθύ μακρύ, με ισχυρό σκελετό.
ΚΑΡΠΟΣ
Στεγνός. Δεν προεξέχει
ΜΕΤΑΚΑΡΠΙΟ
Επαρκούς μήκους, ισχυρό, μάλλον ευθύ ποτέ καμπύλο.
ΜΠΡΟΣΤΙΝΑ ΑΚΡΑ
Στρογγυλεμένοι, συμπαγείς , ισχυρά δάκτυλα, σφικτά κυρτά ισχυρά νύχια, καμπυλωτά, μαύρα πέλματα μεγάλα, σκληρά, τραχέα.
ΜΗΡΟΣ
Μακρύς, δυνατός, μυώδης
ΚΝΗΜΗ
Επικλινής , μακριά, ισχυρή
ΤΑΡΣΟΣ
Στεγνός, ισχυρός, μεσαίου ύψους ιγνύς γωνιώδης
ΜΕΤΑΤΑΡΣΙΟ
Ισχυρό, στεγνό, αρκετά μακρύ, σχεδόν ευθύ, χωρίς νύχι στο πίσω μέρος του ποδιού.
ΒΗΜΑΤΙΣΜΟΣ
Ταχύς και ανάλαφρος.
ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ
Κάθε απόκλιση από την προηγηθείσα περιγραφή θα πρέπει να θεωρείται ως ελάττωμα το οποίο θα βαθμολογείται ανάλογα με την σοβαρότητά του.
- Γέφυρα της μύτης βραχεία και μεγάλη.
- Αυτιά πολύ μακριά ή πολύ κοντά, μυτερά ή που «τρεμοπαίζουν».
- Λαιμός πολύ βραχύς, ισχνός ή πολύ χονδρός, με προγούλι.
- Άνω γραμμή κυρτή ή κοίλη.
- Κάτω γραμμή πολύ χαμηλά ή πολύ ψηλά.
- Νεφρός πλατύς, στενός.
- Γλουτοί βραχείς, στενοί και επικλινείς .
- Γόνατα βαρελόσχημα ή σαν αγελάδας.
- Μετακάρπιο και μετατάρσιο πολύ κοντά ή πολύ μακριά, ισχνά, καμπύλα.
- Πόδι λαγού
- Ουρά μακριά, βαριά, γυριστή.
ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΠΟΚΛΕΙΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΒΑΣΕΙ ΤΟΥ ΠΡΟΤΥΠΟΥ ΤΗΣ Δ.Κ.Ο.
- Ύψος στο ακρώμιο που ξεπερνά ή δεν φθάνει τα όρια ανοχής.
- Άλλο χρώμα μανδύα, μύτης, ματιών και νυχιών από αυτά που υπαγορεύονται βάσει του προτύπου.
- Πλήρης αποχρωματισμός των ορατών βλεννογόνων.
- Γέφυρα της μύτης κοίλη, ρύγχος πολύ μυτερό.
- Προγναθισμός της άνω ή κάτω γνάθου.
- Σύγκλιση των ανώτερων επιμηκών γραμμών του κρανίου και της γέφυρας της μύτης.
- Ημι-ορθωμένα αυτιά.
- Κακή θέση των άκρων σε σχέση με το έδαφος.
- Παρουσία νυχιών στο πίσω μέρος των ποδιών.
- Ουρά κουλουριασμένη.
ΚΛΙΜΑΚΑ ΒΑΘΜΟΛΟΓΗΣΗΣ
Γενική εμφάνιση…………………………..……….. Βαθμοί 20
Κεφαλή (κρανίο & ρύγχος)……………….………………….15
Οφθαλμοί……………………………………….………….………..5
Αυτιά……………………………………………………….………….5
Λαιμός…………………………………………………………………5
Κορμός……………………………………………………………….15
Άκρα……………………………………………………………..……20
Ουρά…………………………………………………………………….5
Μανδύας……………………………………………………………..10
ΑΠΟΝΟΜΗ ΤΙΤΛΟΥ
Άριστα: Βαθμολογία όχι κατώτερη των 90 βαθμών
Πολύ καλά: Βαθμολογία όχι κατώτερη των 80 βαθμών
Καλά: Βαθμολογία όχι κατώτερη των 70 βαθμών
Αρκετά καλά: Βαθμολογία όχι κατώτερη των 60 βαθμών
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Οι αρσενικοί πρέπει να έχουν δύο όρχεις φυσιολογικού σχήματος οι οποίοι να έχουν κατέλθει πλήρως εντός του οσχέου.
